بوکینگ پرشیا

mohamad raziei

خانه لاری ها یزد

استان یزد را بواسطه‌ی بناهای بی‌شمار تاریخی و فرهنگی بی‌نظیرش می‌شناسیم.

نمونه باشکوه خانه‌های کویری در یزد ، خانه لاری ها میباشد که مربوط به دوره قاجار است. درعبور از کوچه پس کوچه های محله فهادان، آدرس خانه لاری ها را دنبال می کنیم تا به خانه ای برسیم که بر سردر آن، موزه اسناد تاریخی حک شده است. درب این خانه همانند خیلی از خانه های تاریخی و قدیمی یزد دارای دو کوبه است یعنی با زدن هر کوبه، صدای متفاوت کوبه، زن بودن و مرد بودن کوبنده را نشان می دهد. این خانه در سال ۱۲۸۶ قمری ساخته شده . جالب است بدانید خانه لاریها دو درب داشته است. یکی از درب ها به کوچه ای باز می شده که در آن درب چند خانه ی دیگر هم بوده است. در انتهای آن کوچه باریک درب بزرگ دیگری بوده است. در واقع چنین کوچه هایی را کوچه دربند می گویند که خود نشانی از ثروتمند بودن اهالی آن خانه ها بوده است.

در و دیوار خانه لاری ها سخن می گویند از قرن ها پیش تاکنون، از مردان و زنان کویر، از کسب و پیشه، از درس و هنر، از فرزندان برومندی که از این خانه سرافراز، نامی شدند برای یزد و ایران. اجزای اصلی این خانه دو حیاط بزرگ و کوچک با مجموعه ای از ایوانها و تالارها و اتاقها و نیز یک سردر و هشتی است. علت دیگری که بر ارج و منزلت ایوان بزرگ خانه می افزاید اتاقها و گوشوارهایی است که در دو طبقه در اطراف آن قرار گرفته اند و درها و پنجره های خود را به آن گشوده اند. در این ترکیب، ایوان بستگانی یافته که در اطراف آن نشسته اند. در پشت ایوان، بادگیر رفیعی وجود دارد که از داخل حیاط به خوبی دیده می شود؛ اما برخلاف معمول، این بادگیر نه بر محور اصلی حیاط، بلکه در گوشه ایوان واقع شده است.

طبق اسناد برجای‌مانده از کتب تاریخی و نقل‌قول‌های پیشینیان یزد، به نظر می‌رسد که این اثر تاریخی متعلق به یکی از تجار برجسته‌ی شهر یزد حاج محمدابراهیم لاری است که حدود ۱۵۰ سال پیش و در اواسط حکومت قاجاریه احداث شده است. براساس اطلاعات سازمان میراث فرهنگی و آثار باستانی کشور، این عمارت باشکوه در واقع متشکل از ۶ باب خانه با فضایی مملو از معماری مخصوص خانه‌های کویری است. در گذشته از این عمارت به عنوان خانقاه نعمت‌اللهی استفاده می‌شد و تا اواخر دوران حکومت رضا شاه یکی از خانه‌های اعیان و اشراف دوران خود، به شمار می‌آمد. اما پس از گذشت سال‌های متمادی و به علت موروثی شدن به عمارتی متروکه تبدیل شد و متاسفانه آسیب‌ها و خسارات جدی و فراوانی را به خود دید. در سال ۱۳۶۳ با تلاش و پیگیری سازمان میراث فرهنگی کشور، این بنای تاریخی از صاحب وقت خود، آقای علی یزدی‌نژاد خریداری و مورد بازسازی و مرمت قرار گرفت.

خوشبختانه اقدامات مفید و مدبرانه‌ای در مورد این مکان و محله‌ی تاریخی فهادان توسط سازمان میراث فرهنگی، برای احیا و بازسازی این اثر کهن صورت گرفت که تا امروز نیز ادامه دارد. این اثر در تاریخ ۲۴ بهمن ۱۳۷۵ با شمارهٔ ثبت ۱۸۳۷ به‌ عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌ است.

برای بازدید از سایت بوکینگ پرشیا بر روی کلمه "اینجا" کلیک کنید

۲۴

تیر

mohamad raziei

خانه موزه پیکاسو مالاگا ، اسپانیا

داستان پیکاسو رابطه تنگاتنگی با شهر تولدش یعنی مالاگا دارد.

مالاگا بعد از بازگشایی موزه پیکاسو در این شهر، تبدیل به یکی از مقصدهای اصلی گردشگران علاقه‌مند به فرهنگ و هنر شده است.
این گالری، هزاران بازدیدکننده را به خود جذب می‌کند که این رقم بیشتر از هر شهر دیگری در آندلس می‌باشد. همچنین در شهر مسیری به نام مسیر پیکاسو وجود دارد که نقاط برجسته مرتبط با زندگی و کار این استاد هنر قرن بیستم را به نمایش می‌گذارد. زمانی که در این مسیر قدم می‌زنید، اطلاعاتی درباره میراث پابلو پیکاسو کشف خواهید کرد و درباره زندگی وی حقایقی را می‌آموزید.
سال‌های اولیه پابلو پیکاسو
پابلو پیکاسو در خانه‌ای کنار میدان قدیمی شهر مالاگا، یعنی میدان مِرسِد (Merced) چشم به جهان گشود. در حال حاضر این خانه متعلق به بنیاد پیکاسو است. این بنیاد برای رشد و توسعه فرهنگ شکل گرفت و اسنادی مرتبط به کار پیکاسو را نگهداری می‌کند. در اینجا گالری‌ای نیز وجود دارد که نمایشگاه‌هایی موقتی که به نوعی به پیکاسو مرتبط باشند در آن برگزار می‌شود. در آرشیو بنیاد، اسناد و مواردی مرتبط به زندگی و کار هنرمند و همچنین هنر معاصر وجود دارند. دارایی‌های اینجا متشکل از ۳۵۰۰ اثر هنری، به ویژه چاپ و سرامیک است.
ساختمانی که در جوار خانه تولد پیکاسو قرار دارد، جایی است که خانواده‌اش قبل از ترک به قصد لاکرونیا در سال ۱۸۹۱ به آن نقل مکان کردند. آن‌ها در خانه شماره ۱۷ در طبقه سوم زندگی می‌کردند، جایی که پابلوی کوچک طراحی و نقاشی را در زمانی که تنها پسری جوان بود شروع کرد.

شهر مالاگا و خانواده پیکاسو
مسیر پیکاسو در میدان مرسد توقف می‌کند، جایی که او از پنجره‌ خانه‌اش می‌توانست به تماشای کبوترهایی بنشیند که بارها در آثارش به تصویر کشیده شدند. کاله گرانادا ما را به سمتی خواهد برد که پدر پیکاسو به ملاقات روشنفکران معروف می‌رفت. امروزه در این قسمت یک داروخانه قرار دارد. با دقایق اندکی پیاده‌روی از اینجا، به کلیسای سانتیاگو خواهیم رسید، یکی از قدیمی‌ترین‌ها در شهر که به سبک باروک ساخته شده‌است. پدربزرگ و مادربزرگ پیکاسو و همچنین والدینش در کلیسای سانتیاگو ازدواج کردند و او و دو خواهرش نیز در اینجا غسل تعمید داده شدند.
بعد از آن، مسیر پیکاسو ما را به موزه قدیمی شهر، مدرسه هنری سن تِلمو، کالج سن رافائل، کنسرواتوار ماریا کریستینا، دبیرستان گائونا و صد البته میدان گاوبازی لامالاگِتا می‌برد. این میدان گاوبازی جایی است که پیکاسو برای اولین بار شاهد نمایش هیجان‌انگیز گاو و گاو باز بود. مطمئن باشید که از هر گوشه و کنار این مسیر لذت خواهید برد!
موزه پیکاسوی مالاگا
عمارت بوئِنا ویستا، ساختمانی قرن شانزدهمی است که موزه پیکاسو در آن واقع شده و دروازه‌ای ایده‌آل برای ورود به دنیای هنرمند محسوب می‌شود. مجموعه دائمی موزه شامل نقاشی‌ها و مجسمه‌های او شده و اتاق‌هایی نیز وجود دارند که میزبان نمایشگاه‌های موقتی‌اند. برپایی موزه‌ای وقف آثار پرکارترین هنرمند زاده مالاگا برخاسته از آرزوی هنرمند برای نگهداری برخی از آثارش در شهر محل تولد و زندگی سال‌های اولیه‌اش بود. آثار اهدایی این موزه توسط کریستین (دخترخوانده‌اش که ۱۳۳ اثر را اهدا کرد) و برنارد پیکاسو (نوه‌اش که ۲۲ اثر اهدا نمود) به موزه هدیه شدند. آنها همگی آثاری بودند که توسط هنرمند به خانواده‌اش اهدا شده و یا برای خودش نگه داشته بود.

در تمامی این آثار می‌توان نوآوری‌های تکنیکی، تنوع سبک، مدیوم و مواد استفاده شده توسط این نابغه هنری عصر مدرن را مشاهده کرد.

برای بازدید از سایت بوکینگ پرشیا بر روی کلمه "اینجا" کلیک کنید

۲۴

تیر

mohamad raziei

خرس، نماد شهر برن

مدت‌هاست که نماد شهر برن، خرس است.

به نظر شما چرا این نماد برای برن انتخاب شده است؟ آیا داستان عجیبی پشت این انتخاب وجود دارد؟
زمانی‌که به برن در سوئیس می‌روید، می‌بینید که همه‌جا اثری از خرس است. روی فواره‌های آب، روی لباس‌ها، پرچم‌ها و حتی روی سطل‌های زباله در سراسر شهر این نماد وجود دارد. شما حتی می‌توانید نمایی از خرس قهوه‌ای پیرنه را در کناره‌های رودخانه‌ی آر ببینید. اما چه اتفاقی افتاد که نماد شهر برن، خرس شد؟ با هم به سراغ داستان پشت پرده‌ی این نماد می‌رویم.
افسانه‌ها می‌گویند که عشق زیاد مردم برن به خرس از زمان یک شکار اشرافی شروع شد. به قرن 12 برمی‌گردیم، زمانی‌که برشتولد پنجم، دوک تسرینگن (Zahringen) و بنیان‌گذار برن، تصمیم گرفت تا برای تفریح به شکار رفته و برای خود یک بازی را شروع کند. او تصمیم گرفت که اولین حیوانی که موفق به شکار آن شد را به عنوان نام شهر انتخاب کند. همان‌طور که می‌توانید حدس بزنید، آن حیوان یک خرس بود. البته نمی‌توان این داستان را به طور حتم قبول کرد. افراد دیگر می‌گویند که نام برن از شکار برشتولد اقتباس نشده است، بلکه برن، نام قدیمی این منطقه است که به زبان سلتی یا سلتیک برنودور (Brenodor) بود و به مرور زمان تغییر کرده است.

با این وجود، پیوند مردم برن با خرس از زمان‌های گذشته وجود داشته است. در طول قرون وسطی، سربازان برنی معمولا به شکل خرس‌های خشمگین به تصویر کشیده می‌شدند. در سال 1513، نویسنده‌ای به نام والریوس آنشلم (Valerius Anshelm)، در مورد واقعه‌ای می‌نویسد که در آن سربازان برنی یک خرس زنده را بعد از جنگ نوارا گرفته و به شهر برمی‌گردانند. آن خرس در خندق شهر نگهداری می‌شد که همین موضوع هم باعث شد که اولین گودال یا خندق خرس در شهر به وجود آید.
در سال 1857، تعداد 12 خرس در یک گودال 3 و نیم متری نگهداری می‌شدند که هنوز هم می‌توانید خرس‌های زنده را درون این گودال مشاهده کنید. امروزه تونل‌هایی را می‌بینید که خرس‌ها می‎توانند در آن رفت و آمد کرده و به پارک خرس در کناره‌ی رودخانه آر بروند. این تونل‌ها به این منظور ساخته شد تا خرس‌ها زندگی طبیعی‌تری را تجربه کنند.
امروزه، هر شخصی می‌تواند نماد خرس را روی پرچم شهر برن ببیند که در تمام شهر برافراشته شده و به عنوان نماد اصلی برن شناخته می‌شود. اما موضوع اینجاست که در حال حاضر، شانس بسیار بسیار کمی دارید که بتوانید خرس را در حیات وحش طبیعی ببینید. در سال 2017، اتفاقی افتاد که همه‌ی مردم برن را خوشحال کرد. بعد از حدوداً دو قرن، یک خرس وحشی که آزادانه زندگی می‌کرد، در حوالی شهر دیده شد. جالب است بدانید که آخرین خرس وحشی دیده شده در این منطقه مربوط به سال 1823 بود.

برای بازدید از سایت بوکینگ پرشیا بر روی کلمه "اینجا" کلیک کنید

۲۴

تیر

mohamad raziei

خانه‌ی دیونیسوس

خانه‌ی دیونیسوس (House of Dionysus) یکی از مهم‌ترین جاذبه‌های گردشگری پافوس (Paphos) است.

که به خاطر مجموعه‌ی شگفت‌انگیزی از کف‌پوش‌های موزاییکی باستانی شهرت دارد. این کف‌پوش‌ها به خاطر رنگ‌های زنده‌ای که دارند و از آنجایی که به خوبی حفظ شده‌اند و آسیب کمی دیده‌اند، بسیار مورد توجه گردشگران و علاقه‌مندان به تاریخ و معماری قرار گرفته‌اند. یکی از شناخته ‌شده‌‌ترین موزاییک‌‌ها در بخش پشتی خانه یافته شده است و در آن ماجرای بازگردانده شدن گانومده (Ganymede) به المپوس توسط یک عقاب روایت می‌شود.

با این‌ وجود مشهورترین موزاییک این منطقه به ماجرای فتح و پیروزی دیونیسوس و سواری او بر روی ارابه خدایان که توسط یوزپلنگ‌ها کشیده می‌شود اشاره دارد.

برای بازدید از سایت بوکینگ پرشیا بر روی کلمه "اینجا" کلیک کنید

۲۴

تیر

mohamad raziei

خرید در برن

شهر برن سوئیس علاوه بر آب‌ وهوای فوق‌العاده و وجود جاذبه‌های تاریخی متعدد، به‌عنوان یکی از بهترین مراکز خرید در اروپا هم شناخته می‌شود.

اگر شما هم یکی از طرفداران خرید در سفر هستید، مطمئن باشید هرگز ناامید و دست‌خالی از این شهر باز‌ نمی‌گردید.
شهر برن، پایتخت کشور سوئیس، شاید آنقدری که باید معروف نشده باشد، ولی جاذبه‌های بسیار زیادی دارد که همواره مورد توجه خیلی از گردشگران فصلی بوده است. شاید شما هم همانند خیلی‌های دیگر باغ‌های رز سرسبز، آب‌نما و فواره‌ها و یا خیابان‌های باریک را نمادی از این شهر بدانید. ولی این را هم باید در نظر داشته باشید که برن شهری تاریخی هم به شمار می‌رود. شاید انتظارش را نداشته باشید، ولی برن به عنوان شهری تاریخی در میراث جهانی یونسکو هم به ثبت رسیده است. علاوه بر تمام این‌ها، برن مقصدی عالی برای طرفداران خرید است و افراد با هر سلیقه‌ای از بازارهای این شهر دست خالی بیرون نخواهند رفت. در واقع طولانی‌ترین بلوارهای خرید در کل اروپا در این شهر تاریخی وجود دارد!
در هر حال، فرقی ندارد اهل خرید باشید یا نباشید، قدم زدن در میان مراکز خرید برن به یکی از به یادماندنی‌ترین خاطرات شما از این شهر تبدیل خواهد شد. جالب است بدانید انواع مختلفی از مراکز خرید در برن وجود دارد، از بازارهای کاملاً سنتی و محلی گرفته، تا پاساژها و مراکز خرید مدرن و بسیار مجللی که میزبان بهترین برندهای دنیا هستند؛ همه این‌ها را در برن خواهید دید. البته بازارهای سنتی در بخش‌های حاشیه‌ای و قدیمی‌تر شهر برن قرار دارند و مراکز مدرن در بخش‌های جدیدتر شهر ساخته‌ شده‌اند. به‌‌ هرحال با در نظر گرفتن آب و هوای فوق‌العاده‌ی این شهر، می‌توان گفت خرید در برن بیشتر فعالیتی تفریحی و لذت‌بخش است تا اینکه صرفاً خرید و خرج کردن پول باشد. از این رو، در ادامه‌ی این مطلب قصد داریم برخی از بهترین و جالب‌ترین مراکز خرید شهر برن سوئیس را به شما معرفی کنیم.
مرکز خرید وست‌ ساید
وست‌ ساید (westside) یکی از شیک‌ترین مراکز خرید شهر برن است. در حقیقت طراحی و معماری وست‌ ساید آنقدر زیباست که آن را می‌توان بیشتر شبیه به یک نمایشگاه هنر معاصر دانست تا یک مرکز خرید. وست‌‌ ساید فقط یک مرکز خرید نیست، بلکه می‌توان آن را یک مرکز تفریحی دانست. چراکه حدود ۵۰ فروشگاه،‌ چند رستوران و چند سالن سینما و تئاتر هم در این مرکز خرید وجود دارد. ولی این تمام ماجرا نیست. یک هتل لوکس، یک پارک آبی و یک مرکز آب‌ معدنی هم در نزدیکی وست‌ ساید ساخته شده است. روی هم رفته، هرچیز که بخواهید را می‌توانید در حوالی این مرکز خرید پیدا کنید. ناگفته نماند که خیلی از برندهای معتبر سوئیسی و حتی جهانی در وست‌ ساید شعبه دارند. با این‌حال به‌طور کلی هزینه خرید در اینجا را می‌توان میانه دسته‌بندی کرد.

خیابان‌ های کرام‌ گاسه، اسپیتال‌ گاسه و مارکت‌ گاسه
در میان خیابان‌های مختص خریدِ شهر برن، می‌توان به خیابان‌های کرام‌ گاسه (Kramgasse)، اسپیتال‌ گاسه (Spitalgasse) و مارکت‌ گاسه (Marktgasse) اشاره کرد که طیف وسیعی از بهترین فروشگاه‌ها، بازارهای محلی، بوتیک‌ها و گالری‌های هنری شهر را در خود جای‌ داده‌اند. برخی خیابان کرام‌ گاسه را بزرگ‌ترین خیابان دنیا در میان خیابان‌هایی می‌دانند که ماهیت‌ اصلی آن‌ها مختص خرید است. به‌ هرحال جالب است بدانید این خیابان‌ها حدود ۶ کیلومتر طول دارند و بخش تاریخی شهر برن که در لیست آثار میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده‌ است را احاطه کرده‌اند.
خیابان‌های اسپیتال‌ گاسه و مارکت‌ گاسه عموماً مراکزی برای خرید پوشاک هستند و به‌خاطر برندهای سوئیسی و بین‌المللی خود معروف شده‌اند. ولی کرام‌ گاسه خیابانی کاملاً سنگ‌فرش شده است که انبارهای قدیمی بسیاری را در خود جای داده است. این انبارها در واقع توسط معماران قرون وسطی به‌منظور نگهداری و انبار محصولات و کالاها ساخته شده بودند. همین انبارها امروزه تغییر شکل داده‌اند و آخرین مدهای روز، نقاشی‌ها و غذاها در آن‌ها به فروش می‌رسد. از شکلات‌های سوئیسی گرفته، تا کفش‌های چرم، ساعت‌های براق سوئیسی، کیف دستی، جواهرآلات، فرش، لباس و حتی انواع خوراکی‌ها را می‌توانید در این خیابان تهیه کنید. در واقع خیابان کرام‌ گراسه شهر برن تلفیقی بی‌نظیر از چهره سنتی و مدرن کشور سوئیس است. به‌طور کل، در خیابان کرام‌ گاسه عموم مغازه‌ها بوتیک‌هایی مستقل هستند. ولی اگر قصد خرید از برندهای معروف را دارید، خیابان مارکت‌ گاسه انتخاب بهتری است.
بازار اونیون شهر برن
یکی از خاص‌ترین بازدید‌های خود در شهر برن را می‌توانید در بازار اونیون (Onion Market) تجربه کنید. این بازار در واقع یک فستیوال بومی و محلی است که هرسال در چهارمین دوشنبه‌ی ماه نوامبر برگزار می‌شود. طی این فستیوال، کشاروزان سوئیسی به پایتخت کشور می‌آیند تا محصولات خود که شامل سیر و پیاز است را بفروشند. البته انواع مختلفی از سیر و پیاز و همچنین اشکال تزئین شده‌ی آن‌ها، کالاهای یادگاری، انواع محصولات فرآوری شده از سیر و پیاز مثل نان‌ها، سوپ‌ گرم، کیک و تارت در این بازار محلی به‌فروش می‌رسند. این فستیوال همزمان با طلوع آفتاب شروع می‌شود و همان‌طور که گفته شد محوریت اصلی آن سیر و پیاز است. تاجایی که در کل منطقه به‌راحتی می‌توان بوی این دو را استشمام کرد!

هنگام خرید در شهر برن این نکات را در نظر بگیرید
در کشور سوئیس تقریباً تمام فروشگاه‌ها در روز یکشنبه بسته هستند. یکشنبه‌ها فقط فروشگاه‌هایی باز هستند که در مراکزی مانند ایستگاه‌های قطار و مترو، فرودگاه‌ها و یا مجموعه‌های پمپ بنزین قرار دارند.
خیلی از نانوایی‌ها و کافه‌ها در روزهای یکشنبه باز هستند. برخی هم در روز یکشنبه با ساعات کار محدودتری باز می‌کنند.
در بیشتر مواقع کیف و پلاستیک حمل خواروبار را باید از خود مغازه‌ها بخرید (رایگان نیستند). مگر اینکه با خودتان از قبل داشته باشید.
هنگام خرید در فروشگاه‌های مواد غذایی و خواروبار، یادتان باشد که خودتان باید وسایل را داخل کیسه و کیف قرار دهید.
برای استفاده از چرخ خرید در فروشگاه‌ها باید ۱ یا ۲ فرانک به‌صورت سکه پرداخت کنید.
هنگام خرید میوه و سبزیجات دقت کنید که در بسته‌بندی‌های از قبل وزن شده قرار دارند و فقط کافی است بسته‌ها را انتخاب کنید. البته میوه و سبزی به صورت آزاد هم در فروشگاه‌ها هستند که می‌توانید بردارید، روی ترازو بگذارید و خودتان آن را وزن کنید. سپس باید نام کالا مورد نظر را روی ترازو بزنید تا برچسب قیمت شما چاپ شده و آن را روی میوه بچسبانید.

حراج‌ها در کشور سوئیس دو بار در طول سال اتفاق می‌افتند. یکی در ماه ژانویه و دیگری در ماه جولای.
خیلی از فروشگاه‌ها از سیاست‌ها و برنامه‌های وفاداری مشتری استفاده می‌کنند و به مشتریان ثابت خود تخفیف‌های مختلفی ارائه می‌دهند.

برای بازدید از سایت بوکینگ پرشیا بر روی کلمه "اینجا" کلیک کنید

۲۴

تیر

mohamad raziei

خانه بوتیمار

خانه بوتیمار یکی از خانه‌های خوشه سار بوم گردی است.

اما قصه این خانه از کجا شروع شد؟ سال 88 یک بوتیمار (پرنده‌ای از گونه بلندپایان و زیر گونه خانواده حواصیل‌ها) گذرش به روستای قهی – اصفهان از مناطق کویر مرکزی ایران افتاد و شاید از فرط خستگی در خانه‌ای که بعدها نامش را از همین پرنده گرفت، فرود آمد.

روستای قهی یکی از قدیمی‌ترین روستاهای بخش جلگه‌ای اصفهان است که در حاشیه کویر قرار دارد. این روستا در ۸۵ کیلومتری مرکز شهر اصفهان و ۷۵ کیلومتری مرکز شهر نائین قرار دارد. انگیزه اولیه ایجاد این خانه احیای خانه پدری، زندگی در محیطی آرام و به دور از دغدغه‌های شهرنشینی برای یک خانواده بوده که به مرور زمان مورد اسقبال دوستان و بعدها گردشگرانی که در پی آرامش هستند، قرار گرفته است. مرمت خانه پدری قدم اول در ایجاد خانه بوتیمار بود، که به طور تخصصی و با وسواس زیاد انجام شده است. بر اساس شواهد تاریخی، در زمان‌های بسیار دور شغل مردم روستای قهی شترداری (پرورش شتر‌های باربر) بوده است. بر همین اساس مالک خانه بوتیمار با هدف استفاده از این ظرفیت تاریخی روستا، ۱۲ نفر شتر با ویژگی‌هایی که قابلیت زندگی در منطقه را داشته باشند، تهیه کرد و ۲ سال نیز به این کار ادامه داد، اما متاسفانه با عدم تحقق پیش‌بینی‌های صورت گرفته، شترها نیز از روستا خارج شدند و فقط خاطراتی شیرین از خود برای صاحب شان باقی گذاشتند و امروز یکی از بخش‌های جذاب برای میهمانان خانه بوتیمار، شنیدن همین خاطرات است. خانه بوتیمار، جایی برای آرامش کسب و حفظ آرامش برای ساکنان و میهمانان خانه بوتیمار مهم‌ترین دغدغه صاحبان آن است که احترام به فرهنگ و سنن روستا ضامن آن به حساب می‌آید.

تاکید بر این موضوع از آن رو است که روستاییان که مردمانی آرام با شرایط زندگی خاص خود هستند، فرهنگ و گاهی دیدگاه‌های متفاوتی با گردشگران دارند. شاید تصویر یک گردشگر برای بومیان منطقه، فردی است که بدون توجه به شرایط فرهنگی، اعتقادی و بومی یک روستا به آنجا رفته با دوربین‌ خود به دنبال موضوعات جذاب و زیبا است. تاثیر فرهنگ ورودی بر جوانان روستا، یکی از دغدغه‌های مهم روستاییان در مواجهه با ورود گردشگر به منطقه است. بر همین اساس صاحبان خانه بوتیمار، طی این سال‌ها تمام سعی خود را بر این موضوع معطوف کرده‌اند که هرگونه فعالیت در این خانه همراه با احترام به فرهنگ بومی منطقه و با استفاده از ظرفیت‌های مردم روستا باشد. خوشبختانه در حال حاضر این موضوع تاحد زیادی محقق شده است و مردم بومی روستای قهی با توسعه گردشگری منطقه همگام شده و افرادی در بخش‌های حمل‌ونقل، تهیه غذا و مایحتاج گردشگران مشغول به کار شده‌اند. یکی دیگر از دغدغه‌های صاحبان خانه بوتیمار، سلامت غذاهای میهمانان این خانه است. بر همین اساس گردشگران در این خانه ضمن امکان اقامت می‌‌توانند با غذاهای محلی از جمله «آبگوشت لاخولی»(آبگوشتی پخته شده در ظروف سفالی و ۲۴ ساعت قرار گرفتن در تنور) و غذاهای سالم و ساده مانند کوکو سبزی، کشک بادمجان، میرزا قاسمی و… پذیرایی می‌‌شوند.

جای بسی خوشحالی است که مطلع شدیم با توسعه رونق گردشگری در روستای قهی، برای نخستین بار این روستا صاحب پایگاه میراث فرهنگی شد و با همت این پایگاه مراکز تاریخی و فرهنگی روستا از غربت خارج شدند، تا هم مردم محلی و هم تمام ایرانیان بیش از گذشته به داشتن آنها مفتخر باشند.

برای بازدید از سایت بوکینگ پرشیا بر روی کلمه "اینجا" کلیک کنید

۲۴

تیر

mohamad raziei

خانه تاریخی زند قم

خانه زند که امروزه به موزه مردم‌شناسی شهرت دارد یکی از جاذبه های گردشگری شهر قم میباشد.

که در مرکز بافت قدیمی شهر قم(محله گذرقلعه) در کوچه باریکی واقع شده است. خانه تاریخی زند بازمانده اواخر عصر قاجار است که معماری اصیل ایرانی را به نمایش در آورده است. دو حیاط داخل خانه تاریخی زند وجود دارد که مربوط به خانه دو برادر از بازماندگان قاجار با نام های حاجی خان و حاج علی هستند که قدمت شان به 130 سال قبل یعنی اواخر دوره قاجار باز می گردد. این بنا با توجه به مواد و مصالح موجود در منطقه که شامل سنگ، خشت، چوب، آجر و گچ بنا شده که شاخصه معماری عصر قاجار بوده و نشان از مصالحی است که در دل کویر ایران بیش از هرچیز در ساخت و ساز و معماری مورد استفاده قرار می گرفته که البته چند باری در طول تاریخ مرمت شده ولی بافت اصیل آن دست نخورده باقی مانده است.

شاخصه معماری عصر قاجار استفاده فراوان از آجر است که در این بنا نیز به وفور به چشم می خورد و در زیر تاقی دور ساختمان یک ردیف خشت آبی رنگ به چشم می خورد که این رنگ آبی لعاب و یا رنگ نیست بلکه رنگ این نوع خاک است که با درجه معینی حرارت در کوره های آجرپزی به رنگ آبی در می آید. در این بنا ستون هایی می بینید که هیچکدام از نظر طرح با دیگری یکی نیست و هرکدام طرحی متفاوت با سایر ستون ها دارد. پایه ستون های ساختمان هم دستی را که دسته گلی را گرفته نمایش می دهد و بیانگر خوش آمدگویی بخش شاه نشین در لحظه ورود شاه به ساختمان بوده است.

مجموعه موزه مردم شناسی قم شامل این دو خانه می شود که دارای 14 اتاق، 36 درب و پنجره چوبی از جنس گردو و ون و 14 ستون سنگی است. این خانه دو سال پس از خرید خانه حاجی خان خریداری و در سال 1379 شمسی در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

برای بازدید از سایت بوکینگ پرشیا بر روی کلمه "اینجا" کلیک کنید

۲۴

تیر

mohamad raziei

خانه تدین سمنان

خانه‌ی تدین سمنان جزء خانه‌های با ارزش قاجار است که به صورت دو بخش بیرونی و اندرونی ساخته شده است.

بخش بیرونی این خانه دارای دو طاق بزرگ و زیر زمین و بخش اندرونی شامل قسمت‌های تابستانی دارای بادگیر و زمستانی و همچنین تعدادی اتاق کوچک و بزرگ است. بنای فعلی خانه محمدیه اکنون به عنوان محل اداره میراث فرهنگی استان سمنان مورد استفاده قرار گرفته است.

برای بازدید از سایت بوکینگ پرشیا بر روی کلمه "اینجا" کلیک کنید

۲۴

تیر

mohamad raziei

خانه ژولیت در ورونا

حتماً شما هم ماجرای غم‌انگیز رومئو و ژولیت را شنیده‌اید.

شهرت این داستان به جایی رسیده که به علت وجود «خانه‌ی ژولیت» در شهر ورونا، بسیاری از مردم از آن به عنوان «شهر عشق» یاد می‌کنند.
وقتی صحبت از داستان‌های رمانتیک می‌شود، عده‌ای ماجرا‌های تخیلی را به واقعیت ترجیح می‌دهند. برای مثال، داستان رومئو و ژولیت، شهرت جهانی دارد و آهنگ‌ها و فیلم‌های متعددی بر اساس این اثر شکسپیر ساخته شده است. «خانه‌ی ژولیت» (Casa di Giulietta) در ایتالیا یکی از مشهورترین مقاصد گردشگری شهر «ورونا» به حساب می‌آید. جالب اینجاست که شخصیت رومئو و ژولیت کاملاً تخیلی می‌باشد و جالب‌تر اینکه خانه‌ی ژولیت در ورونا هیچ ارتباطی با داستان معروفمان ندارد! با این حال گردشگران بسیاری از سراسر دنیا به این مکان می‌آیند تا قدردانی خود را نسبت به این داستان تأثیرگذار نشان بدهند. درواقع این نمایش رمانتیک، مهم‌ترین دلیلی است که عده‌ای به شهر ورونا لقب «شهر عشق» را می‌دهند.

نمایش رومئو و ژولیت که در سال 1597 به چاپ رسید، در شهر ورونا اتفاق می‌افتد که در آن، 2 جوان به هم علاقه‌مند می‌شوند؛ اما به دلیل دشمنی قدیمی که بین خانواده‌های آن‌ها وجود داشته، نمی‌توانند آن را علناً اعلام کنند و همین دشمنی، باعث مرگ هر دوی آن‌ها می‌شود. در مجموع بیشتر داستان‌های شکسپیر، دنیایی ساختگی دارند و اتفاقات آن در جایی بین مرز واقعیت و تخیل قرار می‌گیرند. درواقع او معمولاً از تاریخ و فرهنگ‌های شفاهی معروفی که میان مردم وجود داشت، برای شکل دادن به روند داستان‌هایش استفاده می‌کرد. برای مثال در میان آثارش، درمورد شهرهای ایتالیایی همچون ورونا و ونیز، درمورد روم باستان و سرزمینی دورافتاده به نام «ایلیریا» و جزیره‌ای بی‌نام نوشته است که ارواح در آن رفت و آمد می‌کردند.

نمایش رومئو و ژولیت او هم از شعر «داستان غم‌انگیز رومئو و ژولیت»، اثر «آرتور بروک» (Arthur Brooke) الهام گرفته شده که در سال 1562 انتشار یافت. شعر آرتور بروک نیز به نوبه‌ی خود از آثار قدیمی‌تری از نویسندگان ایتالیایی تأثیر گرفته بود. از این میان می‌توان به «لوئیجی دا پورتو» (Luigi Da Porto) و «ماتئو باندلو» (Matteo Bandello) اشاره کرد که درمورد دو جوان عاشق به نام رومئو و ژولیت و دشمنی شدیدی نوشته‌اند که بین دو خانواده‌ی «مونتگیو» (Montecchi) و «کاپولت» (Capelletti) برقرار بوده است. البته برخلاف دو شخصیت اصلی داستان، این دو خانواده واقعاً وجود داشته و حتی دانته هم در اثر «کمدی الهی» و در بخش برزخ آن، به نام آن‌ها اشاره کرده است. شکسپیر با نوشتن این نمایشنامه، عصر جدیدی را در دراما به وجود آورد که در آن فقط درمورد پادشاه و خاندان سلطنتی صحبت نمی‌شود و زندگی مردم عادی نیز به همان اندازه اهمیت دارد.

قدمت خانه‌ای که درمورد آن صحبت می‌کنیم به قرن 13 میلادی برمی‌گردد و زمانی خانواده‌ی «کاپلو» (Cappello) در آن زندگی می‌کردند که به نام ایتالیایی کاپولت شباهت بسیاری دارد و همین موضوع باعث شده بود تا مردم فکر کنند ژولیت و خانواده‌اش واقعاً در این خانه سکونت داشته‌اند. در اوایل قرن 20 میلادی، این خانه به مکانی متروکه تبدیل شد و شهر ورونا تصمیم گرفت آن را در سال 1905 از خانواده‌ی کاپلو خریداری و آن را با توجه به معماری گوتیک قرون وسطی بازسازی کند. امروزه این خانه به موزه‌ای تبدیل شده که یکی از دلایل اصلی سفر گردشگران به شهر ورونا به شمار می‌رود. البته بالکن معروف آن، یعنی همان بالکنی که رومئو در آن به عشقش به ژولیت اعتراف کرد، بخشی از ساختمان اصلی نبوده و در قرن 20 به خانه اضافه شده است.

مجسمه‌ی ژولیت در حیاط این ساختمان واقع شده و مردم بر این باورند که با دست زدن به آن، شانس در عشق به آ‌ن‌ها رو می‌آورَد و می‌توانند فرد مناسب خود را پیدا کنند. هرچند که خود ژولیت در عشق، شانس کمی داشت و درنهایت به تراژدی تبدیل شد. همچنین می‌توانید از لباس‌های دوره‌ی رنسانس و مجموعه‌ای از عتیقه‌های حکاکی شده‌ی آن دوران بازدید کنید که در موزه‌ی کوچک داخل خانه قرار گرفته‌اند. «فرانکو زفیرلی» (Franco Zeffirelli)، اقتباس سینمایی موفقی را در سال 1968 از این نمایش شکسپیر ساخت و تختی که در این فیلم به عنوان تخت ژولیت از آن در اتاق او استفاده شده نیز در این موزه قرار دارد.
تقریباً همه چیز راجع به این خانه، تخیلی است؛ اما احساسی که مردم را به سمت آن می‌کشانَد به طور قطع واقعیت دارد و می‌توان آن را از نوشته‌های روی دیواری فهمید که در پایین بالکن ژولیت قرار گرفته است. حتی گاهی پیش می‌آمد که مردم، کاغذهایی را با آدامس بر روی دیوار آن می‌چسباندند که گذشته، مشکلات و امید آن‌ها را می‌شد از روی این نوشته‌ها خواند. البته این کار به دیوارها آسیب می‌رساند و به همین دلیل، مسئولان شهر قوانین جدیدی را وضع کردند و لوح‌هایی جداشدنی برای بازدیدکنندگان قرار دادند تا بدون صدمه زدن به این جاذبه‌ی دیدنی، در رسم نوشتن نامه به معشوقشان شرکت کنند. مردم با این کار امید دارند که ژولیت برای آن‌ها افسون خوش شانسی بخواند تا بتوانند با معشوقشان تا آخر عمر با خوشحالی در کنار هم زندگی کنند.

گردشگرانی که برای بار اول به خانه‌ی ژولیت می‌روند، معمولاً از تعداد نامه‌ها و نوشته‌هایی که زمین تا سقف را می‌پوشانند، چشم‌هایشان گرد می‌شود. درواقع همین رسم نامه نوشتن و قرار دادن آن بر روی دیوار، الهام‌بخش فیلم «نامه‌هایی به ژولیت» (Letters to Juliet) بوده که یکی از توریست‌های شهر ورونا، نامه‌ای عاشقانه را پیدا می‌کند و در پاسخ، نامه‌ای به نویسنده‌ی آن می‌نویسد و به کمک او، نویسنده‌ی نامه که اکنون پیر شده، به عشق دیرین خود می‌رسد. تخیلی بودن داستان رومئو و ژولیت به هیچ وجه باعث دلسرد شدن مردم نمی‌شود؛ بلکه آن‌ها برای ادای احترام خود به قوی‌ترین ماجرای عشق جوانی در فرهنگ غرب، در روز ولنتاین (14 فوریه) و روز تولد ژولیت (17 سپتامبر)، برنامه‌های مخصوصی را در این مکان برگزار می‌کنند. از سه شنبه تا یکشنبه، از ساعت 8:30 صبح تا 7:30 عصر و در روزهای دوشنبه از 1:30 ظهر تا 7:30 بعد از ظهر می‌توانید از این مکان دیدن کنید. بازدید از حیاط این خانه رایگان است، اما برای بازدید از داخل آن باید هزینه‌ی اندکی را پرداخت کنید.

برای بازدید از سایت بوکینگ پرشیا بر روی کلمه "اینجا" کلیک کنید

۲۴

تیر

mohamad raziei

خانه شورای شهر بیرمنگام

«بنای شورای شهر بیرمنگام»در دسته‌ی دوم بناهای فهرستی قرار دارد و یکی از بزرگ‌ترین ساختمان‌های شهر است.

ورودی آن از سمت میدان «چمبرلین» (Chamberlain)، میزبان «موزه و گالری هنری بیرمنگام» بوده و از سمت «میدان ویکتوریا» بالکنی وجود دارد که جشن‌ پیروزی‌های ورزشی محلی در آن‌ جا برگزار می‌شود؛ مردم در زیر آن جمع شده و شادمانی می‌کنند.

برای بازدید از سایت بوکینگ پرشیا بر روی کلمه "اینجا" کلیک کنید

۲۴

تیر

mohamad raziei

عمارت چهل ستون

عمارتی متعلق به عصر صفوی و ازمهمترین شاهکارهای معماری اوائل قرن یازدهم هجری که از شهرتی جهانی برخوردار است.

به شهر اصفهان که می روی ، در ضلع غربی میدان نقش جهان روبه روی مسجد شیخ لطف الله، عمارتی ۶ طبقه دیده ها را مجذوب خود می کند.
این کاخ در زمان صفویه از بهترین کاخ‌های دنیا محسوب می‌شده و بزرگترین کاخى است که در پایتخت وجود داشته است بنابراین هر آنچه لازمه یک کاخ سلطنتى بوده در آن وجود داشته است.

بعد از انتقال پایتخت از قزوین به اصفهان توسط شاه عباس اول در اواخر قرن دهم هجری شمسی بعنوان مقر و دولتخانه حکومتی سلاطین صفوی ساخته شد. این بنا طی ۵ مرحله معماری تکمیل شد.

عالی قاپو در ابتدا درب ورودی باشکوه دولتخانه صفوی بوده و میدان امام(شاه) را به مجموعه دولتخانه و عمارت رکیب خانه، جبه خانه، تالار تیموری، تالار طویله، تالار سرپوشیده و کاخ چهلستون و بناهای دیگر مرتبط می ساخته.

بنای اولیه عالی قاپو در دوره شاه عباس اول پایه گذاری شد و جانشینان وی آن را تکمیل کردند. در دوران قاجار عالی قاپو چند سال محل سکونت و کار ظل السلطان بود او نیز تغییراتی را در کتیبه های آن ایجاد کرد کتیبه های جبهه شرقی بنا و الواح خط نگاشته سردر ورودی که با اشعاری تعمیرات سال ۱۲۷۴ را بیان می کند از تغییرات ظل السلطان است.

این عمارت ، بنایی با ۶ طبقه و بلندای ۴۸ متر است که طبقات به وسیله سه راه پله ، بهم راه دارند. از این سه دستگاه پله ، دوراه پله قرینه در غرب ساختمان به صورت مارپیچ و دیگری پلکان شاهی زیگزاکی شکل است.

دو تالار در طبقه همکف وجود دارد که مربوط به امور اداری و دیوانی عهد صفوی بوده که صدرخانه یا کشیک خانه نامیده می شدند.

ایوان بزرگی که ۱۸ ستون رفیع آن را نگه داشته در طبقه سوم قرار دارد، در گذشته تمام ستون ها مزین به آینه کاری بودند و سقف آن مملو از تزیینات چوبی ونقاشی های زیبایی بوده است. در قسمت مرکزی این ایوان حوضی زیبا از مرر و مس وجود دارد. تالار بزرگ با اتاق ها و طاق های بسیار زیبایی که با نقاشی دیوارهای آن تزیین شده در پشت این ایوان قرار دارد. از ایوان کوچکی که پشت این تالار است گنبد زیبا و ساده توحید خانه نمایان است. صوفیان و درویش ها شب های جمعه در دوره صفوی در این مکان گرد هم می آمدند. همچین سران دولتی از این طبقه نظاره گر مسابقات چوگان بودند. طبقات بعدی نیز شامل یک سالن بزرگ در وسط و چندین اتاق کوچک در اطراف هستند.

مراحل ساخت عالی قاپو
ساخت این عمارت باشکوه ، ۵ مرحله ساختمانی را پشت سر گذاشته است.

اول : آنکه به صورت ورودی دیگر بناها بوده است.

دوم : از آن جهت که پایتخت گشترش می یابد و جمعیت افزون می شود، باید مقر حکومتی جلوه ای متمایز داشته باشد پس طبقات سوم و چهارم و نیم طبقه پنج را به طبقات عمارت می افزایند.

سوم : در این مرحله طبقه مشهور به صوت یا موسیقی به بنا الحاق می شود.

چهارم : ایوانی در جلوی میدان امام به بنا اضافه می کنند تا طول کاخ را افزایش دهند.

پنجم : پله های شاهی و ۱۸ ستون ایوان و سیستم آبرسانی به طبقات بالا و حوض مسی ایوان در آخرین مرحله به ساختمان عمارت عالی قاپو اضافه شد.

طبقه آخر این عمارت ، باعث شکوه و شهرت آن شده است. در این طبقه علاوه بر مینیاتورهای اثر هنرمند معروف عصر صفوی رضا عباسی ، گچبری های که به شکل انواع جام و صراحی در دیوار تعبیه شده وجو دارد. این تالار معروف به “اتاق موسیقی” یا “اتاق صوت” است.

در این قسمت از کاخ ، این اشکال علاوه بر نمایش زیبائی و خلاقیت و ابتکار هنرمندان گچکار برای این بوده که انعکاس های نغمه های نوازندگان و اساتید موسیقی به وسیله این اشکال مجوف گرفته شود و صداها طبیعی و بدون انعکاس به گوش برسند. یکی از ویژگیهای جالب کاخ عالی قاپو اینست که از هرضلع آن که نگاه کنیم ، تعداد طبقات متفاوت است ، از نمای ضلع شرقی ، دو طبقه و از نمای ضلع غربی پنج طبقه و از طریق راه پله ویژه ملاقات های شاهانه ، هفت طبقه دیده می شود. بلندای این عمارت ۴۸ متر است که ایوان آن در ارتفاع ۲۸ متری واقع شده است.

عمارت باشکوه عالی قاپو یکی از پربازدیدکننده ترین بناهای تاریخی اصفهان است که در تمام ایام سال همه روزه از ساعت ۹ الی ۲۱ پذیرای گردشگران می باشد. این بنا زیر نظر سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری اداره می شود.

برای بازدید از سایت بوکینگ پرشیا بر روی کلمه "اینجا" کلیک کنید

۲۳

تیر

mohamad raziei

حافظیه شیراز

حافظیه شیراز یا آرامگاه حافظ نام مجموعه‌ای آرامگاهی در شمال شهر شیراز و در جنوب دروازهٔ قرآن است

که آرامگاه حافظ شیرازی را در خود جای داده است. مساحت حافظیه ۲ هکتار بوده و از ۲ صحن شمالی و جنوبی تشکیل یافته‌ است و این صحن‌ها توسط تالاری از یکدیگر جدا شده‌اند. این مجموعه که در کشور ایران واقع شده است ۴ درب ورودی-خروجی دارد که درب اصلی در سمت جنوب آن، دو درب در سمت غرب و یک درب در سمت شمال‌ شرق مجموعه قرار گرفته‌ است.

تالار حافظیه که از آثار دورهٔ زندیان است، ۵۶ متر طول و ۸ متر عرض دارد و از ۲۰ ستون سنگی، هر کدام به ارتفاع ۵ متر تشکیل شده‌ است. این تالار پیش‌تر شامل ۴ ستون و ۴ اتاق بوده‌ است که بعدها اتاقها از محدودهٔ آن حذف شده‌اند. در سمت شرق و غرب تالار ۲ اتاق یکی متعلق به سازمان میراث فرهنگی و دیگری مربوط به دفتر آرامگاه وجود دارد. شیوهٔ معماری این تالار متأثر از معماری دوره‌های هخامنشیان و زندیان است.

این بنا در زمان حکومت شاه عباس صفوی مورد مرمت و بازسازی قرار گرفت و همچنین به دستور نادرشاه افشار آرامگاه بار دیگر مرمت شد. در سال ۸۵۶ ه.ق حدود ۶۵ سال پس از وفات حافظ شمس‌ الدین محمد یغمایی، وزیر میرزا ابوالقاسم گورکانی؛ حاکم فارس، برای اولین بار عمارتی گنبدی شکل بر فراز مقبره حافظ بنا کرد و در جلو این عمارت، حوض بزرگی ساخت که از آب رکن آباد پر می‌شد.

پس از کریم خان زند در سال ۱۲۳۵ ه.ش. ابوالفتح میرزا مؤیدالدوله حکمران فارس، آرامگاه حافظ را بار دیگر تعمیر و مرمت کرد و در سال ۱۲۵۷ ه.ش. فرهاد میرزا معتمد الدوله فرمانروای فارس در گرداگرد مقبره حافظ، کوشکی چوبی ساخت. پس از آن در سال ۱۲۷۸ ه. ۳ اردشیر (زردشتی یزدی)، بار دیگر بارگاه حافظ را مرمت کرد و بر فراز آرامگاهش، کوشکی دیگر بنا کرد اما سید علی‌اکبر فال اسیری به دلیل زردشتی بودن اردشیر، بنای مرمت شده را ویران ساخت.

این بنا تا سال ۱۲۸۰ ه. ش همچنان ویران باقی‌ماند و در این سال شاهزاده ملک منصور ملقب به شعاع السلطنه حاکم فارس، به یاری علی‌اکبر مزین‌الدوله نقاش باشی، کوشکی آهنین بر فراز آرامگاه حافظ ساخت و کتیبه‌ای بر آن قرار داد.

در سال ۱۳۱۰ ه.ش. دبیر اعظم بهرامی استاندار فارس بر دیوار جنوبی حافظیه سر در بزرگی از سنگ نصب نمود و در جهت آبادی نارنجستان آن تلاش کرد. در سال ۱۳۸۶ اولین مرمت جدی و بازسازی، تمیزکردن سطح مسی روی گنبد، مرمت بخشهای خراب ساختمانهای اطراف و همچنین متصل کردن مقبره‌ها و باغ‌های اطراف به مجموعه انجام شد.

سنگ مزار حافظ به ارتفاع یک متر از سطح زمین قرار گرفته و به وسیله پنج ردیف پلکان مدور احاطه شده‌ است. بر فراز بارگاهش گنبدی مسی به شکل کلاه دراویش بر روی هشت ستون به ارتفاع ده متر، بنا و از درون با کاشیهای هفت رنگ معرق کاشی کاری شده‌ است.

برای بازدید از سایت بوکینگ پرشیا بر روی کلمه "اینجا" کلیک کنید

۲۳

تیر

mohamad raziei

حمام آنتونیوس تونس

حمام‌های آنتونیوس یا همان آنتونین، یکی از معروف‌ترین مکان‌های تاریخی شهر تونس به شمار می‌روند

تمامی ویژگی‌های اصلی حمام‌های رومی را در برمی‌گیرند.«حمام‌های آنتونین» (Baths of Antoninus) در کشور تونس که آن را با نام‌های «حمام‌های کارتاژ» و «حمام آنتونیوس» نیز می‌شناسند، زمانی یکی از مجلل‌ترین حمام‌های آب گرم امپراتوری روم باستان به حساب می‌آمد. امروزه این مکان، بخش مهمی از ویرانه‌های شهر باستانی کارتاژ را تشکیل می‌دهد. این منطقه‌ی باستان‌شناسی، چندین هکتار وسعت دارد و بازدیدکنندگان می‌توانند با دنبال کردن مسیر خیابان‌های قدیمی این شهر از بخش‌های مختلف و بقایای کاخ‌ها و کلیساهای آن دیدن کنند.
ساخت حمام‌های آنتونیوس، بین سال 146 تا 162 بعد از میلاد مسیح و در دوران امپراتور هادریان آغاز شد و در دوران جانشین او، یعنی امپراتور «آنتونیوس پیوس» (Antoninus Pius) به پایان رسید که حمام‌ها بعد از او نام‌گذاری شده‌اند. امروزه بخش‌های پراکنده‌ای از این بنا باقی مانده، اما همان به اندازه‌ی کافی بزرگ و باارزش است و می‌توان عظمت واقعی این مجموعه در دوران اوجش را حدس زد. همچنین ساختار منحصر به فرد این حمام‌ها، مهارت و مهندسی بی‌نظیر رومی‌ها را به نمایش می‌گذارد که چطور با توجه به محوطه‌ی اطراف، بهترین طراحی را در نظر می‌گیرند. حمام‌های آنتونین، در ساحل شهر کارتاژ قرار داشتند و آب مورد نیاز آن‌ها از طریق مخزن‌های بزرگ آب تأمین می‌شد. این حمام‌ها به خوبی با محوطه‌ی ساحلی این منطقه ادغام شده بود و استخری بزرگ با تراسی رو به آفتاب را نیز در برمی‌گرفت تا بیشترین استفاده را از چشم‌انداز دیدنی اطراف ببرند.

علاوه بر آن، حمام‌ها به طور مستقیم از طریق راه‌پله‌ای بسیار بزرگ به دریا راه داشتند و تمام ویژگی‌های اصلی حمام‌های رومی را شامل می‌شد و 2 توالت عمومی و یک ورزشگاه را هم در برمی‌گرفت. تسهیلات این حمام‌ها را با توجه به جنسیت بازدیدکنندگان، به بخش‌های کوچک‌تر تقسیم می‌کردند و هر کدام از آن‌ها، از یک اتاق گرم، داغ و سرد تشکیل می‌شد. اما چیزی که بیشتر از همه جلب توجه می‌کرد، وسعت و اندازه‌ی بسیار بزرگشان بود. اتاق حمام سرد مرکزی این مجموعه، درون ساختمان عظیمی به وسعت 47 در 22 متر قرار داشت و گنبد آن بر روی ستون‌های شیاردار خاکستری قرار گرفته بود که وزن سرستون‌های مرمر آن‌ها هر کدام به 4 تُن می‌رسید. حمام‌های آنتونین علاوه بر استخرهای روباز، چندین استخر سرپوشیده را نیز در برمی‌گرفتند که سایز بزرگ‌ترین آن‌ها با وسعت استخر المپیکی مدرن برابری می‌کرد.
با توجه به اینکه حمام‌ها بسیار به دریا نزدیک بودند، می‌بایست زیرساختی عمیق و محکم برای آن‌ها در نظر می‌گرفتند. بنابراین معماران، طراحی همیشگی خود را تغییر دادند و جایگاه همه چیز را یک طبقه بالاتر آوردند. به جای اینکه حمام‌ها در طبقه‌ی همکف ساخته شوند، در طبقات بالا قرار گرفتند و جای آن‌ها در همکف به اتاق کارکنان، انباری، زیرسوز و مخزن‌های آب داده شد. اما همین طراحی به خصوص، یکی از دلایلی به حساب می‌آید که امروزه به جز بخش‌های خدماتی طبقه‌ی همکف، چیز زیادی از آن‌ها باقی نمانده است.

زمانی که سقف زیرزمین فرو ریخت، طبقات بالایی آن هم خراب شد و بیشتر سنگ‌کاری‌های آن را برای استفاده در ساختمان‌های دیگر جابه‌جا کردند.

برای بازدید از سایت بوکینگ پرشیا بر روی کلمه "اینجا" کلیک کنید

۲۳

تیر

mohamad raziei

حمام نواب تهران

حمام نواب تهران از جمله آثار دوره قاجاریه شهر تهران است.

در خیابان 15 خرداد شرقی کوچه بیک دامغانی بازارچه نواب سابق و در کشور ایران قرار دارد .
در اولین نقشه‌های تهیه شده تهران به نام گذر حمام نواب ذکر شده است. این بنا توسط زنانی به نام‌های سارا سلطان خاتون و سارا حاجر خاتون که دختران فردی به نام نواب بوده‌اند ساخته شده است.
حمام نواب، پاتوق فرهنگی بافت تاریخی شهر تهران شد.

حمام نواب برای جلوگیری از اتلاف گرما و امکان استفاده از آب قنوات و چشمه‌ها برای استحمام، پایین‌تر از سطح زمین ساخته شده است.
مصالح به کار رفته در ساخت این بنا شامل آجر، آهک، ساروج، سنگ و کاشی است. در این بنا پس از مرمت و بازسازی، از سیمان نیز برای حفظ بنای آن استفاده شده است.
حمام نواب دارای بخش‌هایی چون هشتی، سربینه، تنظیف گرمخانه، سرویس بهداشتی، خزینه، استخر و ستون است.

چیزی که در معماری این بنا مشهود است کاربندی و وجود آهک روی سطح بنا بسیار محدود بوده که حاکی از وجود تزیینات قابل توجه در آن است و نشان از ذوق و استعداد هنری معمار آن دارد.
این حمام بسیار قدیمی دارای کتیبه کاشی‌ کاری شده بوده و از آن برای صحنه‌هایی از فیلم قیصر استفاده شده است.
حمام نواب در سال 1390 تغییر کاربری داد و به همت شهرداری منطقه ۱۲ و اتحادیه صنایع دستی کشور و سازمان میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری استان تهران به مرکز صنایع دستی شهر تهران تبدیل شد.

حمام نواب در سال 1385 توسط سازمان میراث فرهنگی با شماره 16225 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید. تهران حمام های زیادی داشته که اکثرشان تعطیل شدن یا از بین رفتن، ولی بخت با حمام نواب یار بوده و نه تنها از بین نرفته، بلکه مرمت هم شده است. دلیلش هم این است که لوکیشن یکی از به یاد ماندنی ترین فیلم های سینمای ایران،یعنی فیلم قیصر بوده است، همون جایی که قیصر کریم آبمنگل رو به قتل رسوند. از آن زمان نام حمام نواب بر سر زبان ها افتاد و هر چقدر گذشت، نوستالژیک تر شد. به هر حال دیدن این حمام طالبان زیادی داره که شما هم می توانید یکی از آنها باشید.

برای بازدید از سایت بوکینگ پرشیا بر روی کلمه "اینجا" کلیک کنید

۲۳

تیر

mohamad raziei

خانه آبی اقامتگاه رئیس جمهور کره جنوبی

خانه آبی، محل اقامت ریاست جمهوری کشور کره جنوبی در شهر سئول است.

که ترکیبی زیبا از معماری سنتی کره و امکانات مدرن را به نمایش می‌گذارد. این بنا در نزدیکی کاخ گیونگ بوک گانگ قرار دارد.
خانه آبی یا «چئونگ وا ده» (Cheong Wa Dae) اقامتگاه ریاست جمهوری کره جنوبی است. نام این مجموعه به خاطر کاشی‌های گرانیتی آبی روی سقف ساختمان اصلی آن انتخاب شد. بناهای داخل مجموعه ترکیبی از معماری کره‌ای و تسهیلات مدرن را به نمایش می‌گذارد.
کاملاً واضح است که به خاطر حضور رئیس جمهور، خانه آبی به شدت حفاظت می‌شود. یک تور ۴۰ دقیقه‌ای در محوطه و دو طبقه این مجموعه به همراه یک فیلم ۵ دقیقه‌ای و گردشی در استخر‌ها و باغ‌های کاخ بسیار هیجان انگیز خواهد بود. پیاده‌روی در میان محوطه آرام و زیبای مجموعه لحظات خوشی را برای گردشگران رقم خواهد زد. دل‌انگیزترین بخش‌ها را شاید بتوان از سمت دروازه شرقی کاخ «گیونگ بوک گانگ» تا خانه آبی تماشا کرد.
اقامتگاه رئیس جمهور از اتاق کار وی، اتاق‌های کنفرانس، اتاق‌های پذیرش و بخش‌هایی برای زندگی تشکیل شده است. دو بخش الحاقی نیز برای امور دفتری و اداره خدمات امنیتی وجود دارد. محوطه این کاخ در گذشته به عنوان ویلای سلطنتی استفاده می‌شد. در زمان سلسله «گوریو» (Goryeo) این مجموعه به عنوان کاخی برای ملکه‌های آینده که برای مراسم ازدواج پادشاه و تاجگذاری شاهزاده دعوت می‌شدند مورد استفاده قرار می‌گرفت. در زمان مستعمراتی ساختمان‌های زیادی ویران شده و کشور شاهد تأسیس عمارت کارگزاری ژنرال-حکمران ژاپنی بود. آزادی کشور کره از بند استعمار، این سرزمین را به سمت تشکیل جمهوری کره سوق داد. «سینگمن ری» (Syngman Rhee) اولین رئیس جمهور کره استقلال یافته بود. در دسامبر سال ۱۹۶۰ رئیس جمهور «یون پوسان» (Yun Po-sun) نام این بنا را به طور رسمی به خانه آبی تغییر داد.

نکاتی درباره خانه آبی سئول
ساختمان فعلی به همراه قسمت‌های اقامت رئیس جمهور در سال ۱۹۹۱ ساخته شدند.
ساختمان اصلی سابق در سال ۱۹۹۳ تخریب شد.
در سال ۱۹۶۸ گروهی متشکل از ۳۱ کماندوی کره شمالی در ۵۰۰ متری اقامتگاه رئیس جمهور دستگیر شدند. آن‌ها قصد داشتند تا رئیس جمهور «پارک چونگ هی» (Park Chung-hee) را ترور کنند.
بهترین زمان برای بازدید نیز در فصل بهار و پاییز خواهد بود.
خانه آبی از سه شنبه تا شنبه، ساعت ۱۰ صبح الی ۲ بعد از ظهر پذیرای گردشگران است.
اگر چه بازدید از مجموعه رایگان بوده اما باید حتماً از قبل تور خود را رزرو کنید.
حتماً گذرنامه خود را به همراه داشته باشید وگرنه اجازه ورود به شما داده نخواهد شد

برای دسترسی به مجموعه خانه آبی، می‌توانید از مترو و خطوط اتوبوس استفاده کنید. همچنین لباس و کفش راحت بپوشید تا حین گردش بیشترین لذت را ببرید

برای بازدید از سایت بوکینگ پرشیا بر روی کلمه "اینجا" کلیک کنید

۲۳

تیر

mohamad raziei

چاکاریتا

بوئنوس آیرس، شهری پر از دیدنی‌های مختلف و عجیب است.

از ساختمان‌ های شگفت انگیز گرفته تا جاذبه‌های فرهنگی تاریخی و طبیعی، برای هر کسی چیزی جذاب پیدا می‌شود اما این بار شما را با گنجی به نام چاکاریتا آشنا می‌کنیم.

گلچینی از بهترین اتفاقات روزمره بوئنوس آیرس را می‌توانید در محله «چاکاریتا» (Chacarita) تماشا کنید. این محله حتی توانست در سال ۲۰۱۷ جزو ۱۷ محله برتر انتخابی Airbnb شود. البته قبل از این انتخاب هم چاکاریتا جایی بسیار دیدنی و جذاب بود و گردشگران را مسحور خود می‌کرد. این محله کوچک در شمال شهر واقع شده و افسونی سبز و بومی را به بازدیدکنندگانش هدیه می‌کند. البته اینجا به اندازه پالرمو یا مرکز شهر مورد هجوم گردشگران واقع نشده ولی به خاطر رستوران‌های عالی، اماکن فرهنگی جوان پسند و جوی آرام مورد پسند همه است.

کجا غذا بخوریم؟
در محله چاکاریتا کمبود رستوران خوب وجود ندارد. «لاس داماس» (Las Damas) غذاهای لذیذ و خوشمزه‌ای با انواع سالادهای مفصل را در محیطی ساده و بی آلایش به شما پیشنهاد می‌کند. «ریتا» (Rita) برای ناهار جای خوبی محسوب شده و آشپزی مدرن آرژانتینی را به همراه نان و قهوه‌ای عالی به شما ارائه می‌کند. غذاخوری «الوته» (Elote) با محیطی غیر رسمی و دوستانه غذاهایی با الهام از دستور پخت‌های آمریکای لاتین را در منو گنجانده است. برای گیاهخواران هم گزینه «دونت» (Donnet) را با دستور پخت‌های تجربی پیشنهاد می‌کنیم که هنوز جمعیت زیادی آن را نمی‌شناسند.

کجا به صرف نوشیدنی برویم؟
شاید چاکاریتا را به عنوان جایی پر از کافه و بار نشناسند اما باز هم گنج‌های پنهانی در دل آن وجود دارند که در زمان عطش می‌توانید به آن‌ها پناه ببرید. «دسپیرتا اسپاسیو کولتورال» (Despierta Espacio Cultural) در طول روز یک سردر وصف ناپذیر است، اما شب‌ها دوباره جان گرفته و مشتریان به سمتش سرازیر می‌شوند. «موسئو فوتوگرافیکو سیمیک» (Museo Fotográfico Simik) هم در یکی از گوشه‌های شلوغ خیابان با افسون و زیبایی خود انتظار مشتریان را می‌کشد. اینجا پر از دوربین‌های قدیمی و دست سازه‌های جذاب است. در برخی از کافه‌ها اجراهای قدیمی جاز هم برپا می‌شود.

در این محله چه کار می‌توان کرد؟
چاکاریتا قبرستانی دارد که با «رکولتا» (Recoleta) از نظر شهرت رقابت می‌کند. اینجا بزرگ‌ترین قبرستان کشور بوده و برای آرمیدن قربانیان تب زرد دهه ۱۸۷۰ ساخته شد. اگر چه اعضای اشرافیت آرژانتین ترجیح می‌دهند که در رکولتا خاک شوند، بیشتر هنرمندان، موسیقیدانان و نویسندگان کشور را در چاکاریتا می‌بینید. چهره‌های سرشناس دیگری مانند رئیس جمهور «خوان پرون» (Juan Perón) را نیز در همین مکان دفن کردند. در این قبرستان سبک‌های معماری مختلفی را می‌بینید و قدم زدن در آن تجربه‌ای جذاب خواهد بود.

فرهنگ و زندگی شبانه
«سانتوس ۴۰۴۰» (Santos 4040) اجراهای موسیقی زنده، کلاس‌های طراحی با مدل زنده و تئاتر برگزار می‌کند. یک سالن پینگ پونگ در پشت مجموعه جمعیتی جوان و پر شور را به این سمت کشانده و برخی از پیشگام‌ترین اجراهای مستقل تئاتری در «ال گالپون د گوارا» (El Galpón de Guevara) به روی صحنه می‌روند. کافه و بارهایی هم وجود دارند که می‌توانید قبل از تماشای نمایش در آن‌ها اندکی وقت سپری کنید.

برای بازدید از سایت بوکینگ پرشیا بر روی کلمه "اینجا" کلیک کنید

۲۳

تیر

mohamad raziei

چرخ و فلک لندن

احتمالاً شما هم نام چشم لندن را شنیده و در دل خواسته‌اید تا از ارتفاع 135 متری این چرخ و فلک بزرگ، دورنمای تماشایی شهر لندن را تماشا کنید.

در ادامه با تاریخچه و معماری این وسیله بیشتر آشنا می‌شوید.
«چشم لندن» یا «لاندن آی» (London Eye)، چرخ و فلک بزرگی است که در بخش جنوبی رود تیمز قرار گرفته و یکی از جاذبه‌های دیدنی و پرطرفدار شهر لندن به شمار می‌رود. همچنین عنوان بزرگ‌ترین چرخ و فلک اروپا نیز به این وسیله اختصاص دارد و سالانه گردشگران بسیاری را از سراسر جهان به سمت خود جذب می‌کند. چشم لندن، نماد ملی محسوب می‌شود و ابتکار و موفقیت انگلیس در زمینه‌ی تکنولوژی قرن 21 میلادی را به نمایش می‌گذارد. این چرخ و فلک، 135 متر ارتفاع دارد و روزانه حدود 15،000 نفر از آن بازدید می‌کنند. اما ایده‌ی ساخت این وسیله از کجا شروع شد؟

«جولیا بارفیلد» (Julia Barfield) و «دیوید مارکس» (David Marks) در سال 1993 میلادی در مسابقه‌ی طراحی آزاد شرکت کردند تا معماری یک بنای دیدنی را به مناسبت جشن هزاره (سال 2000) برعهده بگیرند. متأسفانه طرح آن‌ها برای ساخت بزرگ‌ترین چرخ و فلک جهان به همراه تمامی طرح‌های افراد دیگر رد شد. پس از منحل شدن مسابقه، این زن و شوهر تصمیم گرفتند تا شرکت خودشان را تأسیس کنند و ایده‌ی چرخ و فلک را به مرحله‎ی انجام برسانند. بعد از عمومی شدن این موضوع، بریتیش ایرویز برای کمک با آن‌ها ارتباط برقرار کرد و قرار شد تمام توان خود را به کار بگیرند تا کار این پروژه در سال 1999 و تا قبل از جشن شب سال نو به پایان برسد. بنابراین تیمی متشکل از 1،700 نیروی متخصص گردهم آمدند و بی‌وقفه کار کردند تا طرحی منحصر به فرد برای آن درنظر بگیرند که شامل حرکت دستگاه تا بالای رود تیمز می‌شد.
از آنجایی که بریتیش ایرویز اسپانسر این پروژه شده بود، در ابتدا چشم لندن را با نام «چرخ و فلک هزاره‌ی بریتیش ایرویز» (British Airways Millenium Wheel) می‌شناختند. امروزه حامی مالی این وسیله، شرکت کوکاکولا است؛ بنابراین تعجب نکنید اگر جایی اسم این شرکت را در کنار نام چشم لندن دیدید. این چرخ و فلک بزرگ، 32 محفظه‌ی کپسول مانند را دربرمی‌گیرد که نمادی از 32 منطقه‌ی لندن هستند و از داخل آن‌ها می‌توانید به دورنمای بی‌نظیر شهر دسترسی داشته باشید. این محفظه‌ها از 1 تا 33 شماره‌گذاری شده‌اند و محفظه‌ی شماره 13 را حذف کردند تا برایشان بدشانسی نیاورد. چشم لندن، بیش از 40 جایزه‌ی مختلف را از لحاظ معماری و به خاطر نقش مؤثرش در صنعت گردشگری لندن به خود اختصاص داده است.

موزه بریتانیا، پربازدیدترین جاذبه‌ی دیدنی رایگان انگلیس به حساب می‌آید و سالانه بیش از 6 میلیون نفر از آن بازدید می‌کنند. در مقابل آن، چشم لندن با حدود 3.5 میلیون بازدیدکننده در سال، توانسته عنوان پربازدیدترین جاذبه‌ی پولی این کشور را به خود اختصاص بدهد. این چرخ و فلک در مجموع، بیش از 1000 تُن وزن دارد و به آرامی حرکت می‌کند. به طوری که یک دور سواری با آن، 30 دقیقه طول خواهد کشید؛ یعنی چیزی حدود 0.9 کیلومتر در ساعت و 2 برابر سرعت تخت گاز یک لاک پشت زمینی! بنابراین زمان کافی در اختیار خواهید داشت تا سر وقت و بدون استرس از چشم‌انداز زیبای اطرافتان لذت ببرید.

برخلاف صندلی‌های چرخ و فلک‌های دیگر، طراحی ویژه‌ی محفظه‌های چشم لندن به گونه‌ای است که به سطح بیرونی دستگاه چسبیده تا معلق نباشد و بازدیدکنندگان بتوانند بدون لغزش، به نمای 360 درجه‌ای جاذبه‌های اطراف و حتی «قلعه‌ی وینزور» (Windsor Castle) دسترسی پیدا کنند. همچنین هر محفظه‌ی شیشه‌ای، سیستم گرمایشی و سرمایشی مخصوص به خود را دارد. چشم لندن در بعضی روزهای خاص همچون سال نو و کریسمس تعطیل است؛ بنابراین همیشه قبل از مراجعه، آخرین تغییرات را از سایت آن‌ها به صورت آنلاین چک کنید. علاوه بر آن، این بنا فاصله‌ی کمی تا خانه پارلمان و بیگ بن دارد و با استفاده از تورهای قایق‌های رود تیمز می‌توانید از تمامی آن‌ها به علاوه‌ی مقاصد گردشگری معروف دیگری از جمله برج لندن، تاور بریج و کلیسای وست مینستر دیدن کنید. همچنین برای فرار از صف های طولانی آن بهتر است بلیت خود را از قبل بخرید تا در وقت صرفه‌جویی شود.

برای بازدید از سایت بوکینگ پرشیا بر روی کلمه "اینجا" کلیک کنید

۲۳

تیر

mohamad raziei

چشمه های باداب سورت

برای علاقه مندان به دنیای زمین شناسی، اشکال صخره ای شگفت انگیز باداب سورت، یک جاذبه بسیار دیدنی خواهد بود.

چشمه های باداب سورت در استان مازندران و حدود ۱۰۰ کیلومتری جنوب شهر ساری واقع شده اند. باداب سورت در حقیقت چشمه هایی پلکانی هستند که به رنگ های طلایی، زرد، نارنجی و قرمز در آمده اند. گفته می شود که دو مورد از این چشمه ها قابل شرب هستند و خواص درمانی دارند. این مکان از جمله مکان هاییست که عکاس ها علاقه زیادی به آن دارند. متاسفانه چشمه های باداب سورت به دلایل مختلفی نظیر عدم رعایت ظرفیت تحمل در بازدید گردشگران، سهل انگاری مسئولان و محافظت نامناسب در حال نابودی است. امیدواریم که مسئولان، در جهت احیای این ویژگی های کم نظیر زمین شناسی که فقط نمونه های معدودی از آن در دنیا وجود دارند، کمی بیشتر تلاش کنند.

برای بازدید از سایت بوکینگ پرشیا بر روی کلمه "اینجا" کلیک کنید

۲۳

تیر