زاغ بور پرنده ایرانی

زاغ بور، تنها پرنده‌ بومی ایران بوده و به آن لقب « جواهر کمیاب کویر » داده‌اند.

 این پرنده دائماً در حال دویدن است. زاغ بور از خانواده‌ی زاغ­‌های زمینی از پرندگانی است در مناطق بیابانی ایران زیست می­‌کند که می­‌توان آن را گونه­‌ای منحصربه فرد نامید.
بال­‌های این پرنده با نواری سفید تزئین شده و انتهای آنها سیاهی اعجاب انگیزی دارد که در تلالو خورشید جلای سبز-آبی از خود بازتاب می­‌دهد.
«زاغ بور» این روزها شهرتی جهانی یافته است و به‌علت تلاش یکی از معتبرترین کارشناسان طبیعت ایران، نام این پرنده به «زاغ ایرانی» تغییر کرده و در مجامع غربی با این نام شناخته می‌شود.
زاغ بور جزو پرندگانی است که مشاهده آن چندان دشوار نیست فقط باید رنج سفر را به خود هموار کرد و به سوی مناطق بیابانی رهسپار شد.
زاغ بور جانوری قلمروطلب
رفتار زاغ بور به راستی غریب است. بیشتر وقت در حال دویدن است. بعضی از آنها با دیدن انسان یا خودرو فرار می‌­کنند و در صورت احساس خطر بیشتر ممکن است پروازی کوتاه و سریع را نیز دستمایه قرار دهند. برخی دیگر ترس چندانی از انسان ندارند، البته این گروه فاصله ایمنی را رعایت می­‌کنند و به فعالیت­‌های روزمره خود می­‌پردازند، اما زیرچشمی مراقب تمام رفتارهای انسان های پیرامون خود هستند.
زاغ بور مرتب روی زمین راه می­‌رود و با نوک قوی خود دانه­‌هایی را از روی زمین جمع می­‌کند، بعضی را می­‌خورد و بعضی دیگر را با خود حمل می‌کند، چند گام را به سرعت برمی‌دارد، در سایه قیچی آرام می­‌گیرد و اطراف را وارسی می­‌کند. سپس با کمال احتیاط از نوک خود بهره می­گیرد و در زمین چاله­‌ای کوچک حفر می­‌کند. دانه را در چاله قرار می­‌دهد و روی آن را می­‌پوشاند. جالب اینکه همه دانه­‌ها را یک جا دفن نمی­‌کند، بلکه هر دانه را با فواصل نامعین در یک چاله قرار می­‌دهد. این فعالیت از صبح تا غروب چندین بار تکرار می‌شود.

هنگام ظهر، اندکی به استراحت می­‌پردازد و دوباره تلاش خود را از سرمی­‌گیرد.
این رفتار زاغ بور بشدت شبیه رفتار سایر اعضای خانواده کلاغ‌هاست، اما برخلاف آنها که اشیای براق را مخفی می­‌کنند همانند مورچه­‌ها به ذخیره‌سازی غذا می­‌پردازد.
زاغ بور جانوری قلمرو طلب است. وقتی در محدوده­ای یک جفت از این پرندگان مشاهده شد باید مطمئن بود که به شعاع ۵۰۰ متری نمی­‌توان زاغ سومی را دید.
وجه تمایز این پرنده با اعضای دیگر خانواده­‌اش، برخورداری از صدایی دلنشین است. زاغ بور صدایی دلنشین و آهنگین دارد که این ویژگی بر جذابیتش افزوده است. این پرنده زیبای بیابان‌های ایران در اردیبهشت ماه جوجه‌آوری می­‌کند و نر و ماده در پرورش و بزرگ کردن جوجه­‌ها همکاری می­‌کنند.
زاغ بور می­‌تواند به عنوان یکی از مهم‌ترین مظاهر طبیعت ایران زمین بیش از پیش به جهانیان معرفی شود و مشتاقان بسیاری را به سوی کویر مرکزی ایران گسیل دارد، اما کارشناسان معدودی این پرنده و ویژگی‌های آن را مورد بررسی قرار داده­‌اند.
جوجه‌آوری زاغ بور
این پرنده ماه اردیبهشت ۴ تا ۶ تخم می­‌گذارد و لانه­‌اش را پیش از آن روی گیاه قیچ می‌سازد. لانه حدود ۸۰ سانتی‌متر از زمین فاصله دارد و طوری ساخته می‌شود که دشمنان طبیعی نظیر مار براحتی نتوانند جوجه‌ها را شکار کنند.
با مطالعات پراکنده­‌ای که انجام شده نمی­‌توان درباره‌ی وضعیت زیستی زاغ بور اظهارنظر قطعی کرد، اما به نظر می­‌رسد خطری جدی نسل آن را تهدید نمی­‌کند به ویژه آنکه اهالی و چوپانان مناطق بیابانی آن را خوش یمن می­‌دانند و لقب خروس گله را به آن داده­‌اند.

بلیط اتوبوس     خرید بلیط اتوبوس     قیمت بلیط اتوبوس     رزرو بلیط اتوبوس