خیابان های معروف هاوانا

اگر دوست دارید در سفر به کوبا، تجربه‌ای متفاوت از سایر گردشگران داشته باشید، به سراغ خیابان‌های معروف هاوانا بروید.

یکی از جذابیت‌های اصلی هاوانا خیابان‌های آن هستند. نه تنها آن‌ها با مغازه‌های گوناگون و شگفتی‌های معماری شما را به هیجان می‌آورند، بلکه نمایشی از زندگی و فرهنگ کوبا هم به شمار می‌آیند. این خیابان‌ها در تمام ساعات روز پر از مردمی در حال رفت و آمد هستند. در این راهنما شما را با معروف‌ترین خیابان‌های شهر آشنا خواهیم کرد تا بتوانید تجربه گردشگری خود را بیش از پیش غنی کنید.

مالکون
هیچ کس درباره اینکه «مالکون» (Malecón) یکی از معروف‌ترین خیابان‌های جهان است بحثی ندارد. این خیابان ۷ کیلومتری از دهانه بندر تا تونل زیر «ریو آلمندارس» (Rio Almendares) امتداد داشته و با در آغوش گرفتن دریا، گذرگاهی عالی برای پیاده‌روی به حساب می‌آید. در قسمت شمالی آن خیابانی ماشین رو و تنوع معماری زیبایی را خواهید یافت که از کلاسیک تا آردکو متغیر هستند. سفارت آمریکا هم در همین خیابان قرار دارد و همچنین مردم برای دورهمی‌هایشان به سراغش می‌آیند. از خانواده‌ گرفته تا گردشگران و عشاق و همه جور آدمی را می‌توانید در این خیابان ببینید.

پسئو دل پرادو
«پسئو دل پرادو» (Paseo del Prado) بیش از همه به خاطر بلوار زیبای پر درختی شهرت دارد که محله قدیمی هاوانا را با مرکز شهر پیوند داده و از مالکون تا پارک مرکزی، میدان بزرگ قدیمی امتداد دارد. اینجا برای پیاده روی‌های خانوادگی ایده‌آل بوده و اگر دنبال نمایش‌های هنری باشید می‌توانید رویش حساب کنید. در قسمت جنوبی خیابان هم برخی از نقاط معروف هاوانا مانند هتل‌های تاریخی و «تلگرافو» (Telégrafo) و «اینگلاترا» (Inglaterra) را خواهید دید و گران تئاتر هاوانا هم کمی بعد از «ال کاپیتولیو» (El Capitolio) قرار دارد.

اوبیسپو
«اوبیسپو» (Obispo) درست از میان محله قدیمی عبور کرده و از بندر به پارک مرکزی می‌رود. اینجا خیابان اصلی خرید و کافه‌های شهر به شمار رفته و عاری از ترافیک ماشین است. اوبیسپوی رنگارنگ و پر سر و صدا در نهایت به «سن رافائل» (San Rafael) تغییر نام داده و به عنوان خیابان خرید اصلی مرکز شهر با سر درهایی که زمانی مراکز خرید و فروشگاه‌های مد شلوغ بودند ادامه می‌یابد.

رامپا
«رامپا» (Rampa) یکی از شلوغ‌ترین خیابان‌های اصلی «ودادو» (Vedado) به حساب می‌آید. این خیابان با «هتل ناسیونال» (Hotel Nacional)، «هاوانا لیبره» (Havana Libre)، «هتل کاپری» (Hotel Capri) و بسیاری ساختمان‌های دیگر احاطه شده است. در قسمتی از این خیابان می‌توانید کلوب‌های موسیقی متعددی را پیدا کنید. از میان بهترین‌ جاذبه‌های اینجا باید به «سینه یارا» (Cine Yara) و بستنی فروشی «کوپلیا» ( Coppelia) اشاره کرد.

کینتا اونیدا میرامار
«کینتا اونیدا میرامار» (Quinta Avenida Miramar) خیابانی پر درخت و یکی از شاهراه‌های اصلی شهر با ترافیک سرعت بالا است که از کنار عمارت‌های باشکوه، کلیساها و سایر جاذبه‌های گردشگری عبور می‌کند. نقشه این خیابان در اوایل قرن بیستم کشیده شد و در دهه ۱۹۲۰ آن را ساختند. بسیاری از سفارت‌های پایتخت در اینجا قرار دارند. این خیابان که به مالکون و غرب پیوند می‌خورد، در نهایت شما را به حومه لوکس هاوانا خواهد برد.

اونیدا دلوس پرزیدنتس
«اونیدا دلوس پرزیدنتس» (Avenida de los Presidentes) که به «کاله ژ» (Calle G) هم شناخته می‌شود، به دو دلیل از خیابان‌های بی‌همتای هاوانا محسوب می‌شود. به طور رسمی این خیابان یک بلوار شگفت‌انگیز است که بخشی از طراحی فرانسوی منطقه ودادو به شمار می‌آید. مجسمه‌های معروفی هم در این خیابان به چشم می‌خورند. دلیل دوم جذابیت آن به نبش خیابان ۲۳ y G بازمی‌گردد که عصرها میزبان گروه‌های جوان شده و هویت خاصی به خود می‌گیرد. اگر دنبال جایی راحت، پر جنب و جوش و ایده‌آل برای لذت بردن از موسیقی بودید، می‌توانید روی اینجا حساب کنید.

بلیط قطار

خرید بلیط قطار

قیمت بلیط قطار

برای بازدید از سایت بوکینگ پرشیا بر روی کلمه "اینجا" کلیک کنید

خیابانهای معروف تورنتو

زیباترین خیابان‌های تورنتو مجموعه‌ای از معماری‌های خیره کننده، هویت‌های منحصر به فرد و زمینه‌های طبیعی هستند.

اگر به کانادا سفر می‌کنید و عازم تورنتو هستید، پیشنهاد می‌کنیم از خیابان‌های معروف این شهر اطلاعاتی داشته باشید تا سفری جذاب را رقم بزنید.
تمام خیابان‌هایی که در این راهنما معرفی می‌کنیم برای پیاده‌روی، دوچرخه سواری یا رانندگی آزاد هستند و می‌توانید در آن‌ها با زیبایی واقعی تورنتو آشنا شوید.
رزدیل ولی رود
«رزدیل ولی رود» (Rosedale Valley Road) که در پاییز با درختان درخشان و خیره کننده‌اش به اوج زیبایی می‌رسد، در جنوب شرق شهر قرار داشته و برای رانندگی یا دوچرخه سواری ایده‌آل است. البته اگر بخواهید آن را در جهت سربالایی بگردید شاید رکاب زدن کمی سخت باشد! همین مناظر زیبای پر درخت و نمای برج‌ها این خیابان را از محله «یورک ویل» (Yorkville) در مرکز شهر تورنتو متمایز می‌کند.
بلوار پالمرستن
«بلوار پالمرستن» (Palmerston) یکی از خیابان‌های مسکونی تورنتو است که بین «کریا تاون» (Koreatown) و «ایتالیای کوچک» قرار دارد. در امتداد آن می‌توانید چراغ‌های فلزی، دروازه‌های سنگی و آهنی یا سایبان درختان افرای نقره‌ای را تماشا کنید. پالمرستن یکی از زیباترین خیابان‌های مسکونی این شهر به شمار می‌رود. نام این خیابان در اوایل قرن بیستم به اسم کنونی تغییر یافت که از نخست وزیر بریتانیا گرفته شده است. اکثر خانه‌های اینجا بین سال ۱۹۰۳ تا ۱۹۱۰ ساخته شده‌اند و بزرگ‌ترینشان در شماره ۴۶۹ واقع شده که عمارت «جرج وستون» (George Weston) نام دارد.
بریملی رود
«بریملی رود» (Brimley Road) خیابانی شمالی-جنوبی در تورنتو است و کاملاً داخل «اسکاربرو» (Scarborough) قرار دارد. این خیابان از «اسکار برو بلافس» (Scarborough Bluffs) در کنار دریاچه اونتاریو آغاز شده و از میان این منطقه عبور می‌کند. بیشتر قسمت‌های آن مسکونی است اما مراکز خرید منطقه‌ای را هم می‌توانید در آن ببینید. از میان نقاط معروف امتداد این خیابان می‌توانیم به «پارک بریملی وود» (Brimley Woods Park)، «پلازای چارتول» (Chartwell)، «پارک بلافرز» (Bluffer’s Park) و «اورینتال سنتر» (Oriental Centre) اشاره کنیم.

کینگ استریت
«کینگ استریت» (King Street) یکی از شاهراه‌های تجاری شرقی-غربی بزرگ تورنتو است. اینجا یکی از اولین‌ خیابان‌هایی بود که در سال ۱۷۹۳ برای شهرک یورک ساختند که بعدها در سال ۱۸۳۴ به تورنتو تبدیل شد. بعد از ساخت «میدان بازار» (Market Sq.) در سال ۱۸۰۳ در خیابان‌های کینگ و «جارویس» (Jarvis)، برای جا دادن اولین بازار کشاورزی «سنت لارنس» (St. Lawrance) این خیابان به اولین خیابان تجاری تورنتو بدل شد. هسته اولیه آن در آتش سوزی بزرگ سال ۱۸۴۹ از بین رفت اما دوباره آن را بازسازی کردند.
کوئین استریت وست
«کوئین استریت وست» (Queen Street West) قسمت غربی خیابانی به این نام بوده و از شاهراه‌های بزرگ شرقی-غربی تورنتو به شمار می‌رود که مجموعه‌ای از محله‌ها یا مناطق تجاری آن را احاطه می‌کنند. این خیابان در غرب «خیابان یونگ» (Yonge) در مرکز شهر واقع شده است. در قسمت غربی، این خیابان از تقاطع خیابان کینگ استریت آغاز می‌شود. این خیابان پایه نقشه‌ای سایر خیابان‌های شرقی-غربی تورنتو و یورک کانتی به شمار می‌رود. انتهای غربی کوئین بیشتر به عنوان مرکز خبرگزاری کانادا، موسیقی، مد، اجرا و هنرهای تجسمی شهرت دارد. طی ۲۵ سال اخیر کوئین وست تبدیل به یک مرکز هنری بین‌المللی و از جاذبه‌های اصلی گردشگری تورنتو شده است.

بلیط قطار

خرید بلیط قطار

قیمت بلیط قطار

برای بازدید از سایت بوکینگ پرشیا بر روی کلمه "اینجا" کلیک کنید

خیابانهای معروف مسکو

اگر در سفر به روسیه بخواهید تجربه‌ای بسیار متفاوت را رقم بزنید، باید حتماً با پای پیاده در خیابان‌های معروف شهرهایش گردش کنید

برای آنکه دنیای افسونگر و جادویی گذشته مسکو را در کنار قسمت‌های پیشرفته‌اش تجربه کنید، باید با چشم خود و با پیاد‌ه‌روی در خیابان‌های معروفش با روح حاکم بر آن آشنا شوید. پیشنهاد می‌کنیم از خیابان‌های حوالی جاذبه‌های معروف مرکز شهر شروع کنید و خاطراتی تکرار نشدنی را برای خود بسازید. برای آشنایی با خیابان‌های معروف مسکو با ما همراه باشید.

خیابان تورسکایا
«توِرسکایا» (Tverskaya Street) که بین سال‌های ۱۹۳۵ تا ۱۹۹۰ به خیابان «گورکی» (Gorky) شناخته می‌شد، خیابان اصلی کمربندی مسکو به شمار می‌رود. این خیابان از «میدان مانژ» (Mange Sq.) به سمت شمال غرب و جهت سنت پترزبورگ امتداد می‌یابد تا در نهایت به «گاردن رینگ» (Garden Ring) برسد. به گردشگران توضیح داده می‌شود که تورسکایا از قرن دوازدهم وجود داشته و اهمیت آن در دوران قرون وسطی بسیار بالا بوده است. این خیابان گران‌ترین خیابان خرید مسکو به شمار می‌رود. امروزه بر اساس کرایه‌های تجاری، آن را در سومین جایگاه از فهرست گران‌ترین خیابان‌های جهان قرار داده‌اند. تورسکایا مرکز زندگی شبانه و تفریحی شهر است.

خیابان آربات
«خیابان آربات» (Arbat street) خیابانی پیاده‌رو به طول یک کیلومتر است که در مرکز تاریخی مسکو قرار دارد. این خیابان از قرن پانزدهم در شهر وجود داشته و یکی از قدیمی‌ترین خیابان‌های سالم مانده در پایتخت روسیه محسوب می‌شود. می‌توان آن را قلب منطقه آربات نامید. در قرن هجدهم نجیب زادگان روسی به اینجا نقل مکان کردند و خیلی زود آربات به عنوان یکی از معتبرترین نقاط مسکونی مسکو شهرت پیدا کرد. در قرن نوزدهم و اوایل بیستم اینجا به عنوان سکونتگاه ثروتمندان، هنرمندان و اساتید دانشگاهی معروف شد. اکنون هم آربات یکی از محبوب‌ترین مناطق مسکونی شهر بوده و به خاطر ساختمان‌های تاریخی متعددش از جاذبه‌های مهم گردشگری به شمار می‌رود.

خیابان لنینسکی
«خیابان لنینسکی» (Leninsky Avenue) یکی از خیابان‌های اصلی مسکو بوده که از ناحیه جنوب غربی به سمت «میدان گاگارین» (Gagarin) و «جاده کمربندی مسکو» می‌رود. این خیابان مسکو را به کیِف پیوند می‌دهد و بعد از «خیابان لنینگرادسکی» (Leningradsky) دومین خیابان عریض شهر است که بین ۱۰۸ تا ۱۲۰ متر عرض دارد.

خیابان پتروفکا
«خیابان پتروفکا» (Petrovka Street) خیابانی است که به سمت شمال امتداد می‌یابد. این خیابان نام خود را از صومعه‌ پیتر مقدس گرفته است که در بالای تپه در تقاطع خیابان و «بلوار کمربندی» قرار دارد. این خیابان پر از مغازه‌های لوکس، اداره‌ها، کلوب‌های شبانه و جاذبه‌های دیگر است. شاید معروف‌ترین ساختمان آن اداره پلیس جنایی مسکو باشد. «تئاتر پتروفکا» هم که در سال ۱۷۸۰ ساخته شده به «تئاتر بولشوی» (Bolshoi) نیز شهرت دارد.

خیابان نیکولسکایا
«خیابان نیکولسکایا» (Nikolskaya street) خیابانی پیاده‌رو در مسکو است که میدان سرخ و «میدان لوبیانکا» (Lubyanka) را بهم پیوند می‌دهد. در قسمت شمالی آن ردیفی از ساختمان‌های تاریخی مانند «کلیسای جامع کازان» و «کلیسای عیسی منجی» به چشم می‌خورد و در قسمت جنوبی هم مرکز خرید بزرگ «گوم» (GUM) و یکی دیگر از کلیساهای دیدنی شهر را خواهید یافت. این خیابان هم مرکز خریدهای لوکس مسکو بوده و در سال ۲۰۱۳ به عابران پیاده اختصاص یافت.
کوزنیتسکی موست
«کوزنیتسکی موست» (Kuznetsky Most) خیابانی در مرکز مسکو است که به سمت خیابان لوبیانکا امتداد می‌یابد. نام آن به پلی قرن هجدهمی روی رودخانه «نگلینایا» (Neglinnaya) اشاره دارد که امروزه از میان تونلی زیرزمینی عبور می‌کند. از اواسط قرن هجدهم این خیابان هم به خاطر مد و محصولات لوکس شهرت پیدا کرد. البته به خاطر حضور دو کتابخانه دولتی بزرگ، یک سالن نمایشگاهی و یک تئاتر، جنبه فرهنگی کورنیتسکی موست هم قابل توجه است.

خیابان سادوونیچسکایا
«خیابان سادوونیچسکایا» (Sadovnicheskaya Street) خیابانی در منطقه تاریخی «زاموسکوریچی» (Zamoskvorechye) مسکو است که در جزیره‌ای باریک بین رودخانه مسکوا و به موازات بستر قدیمی رودخانه قرار دارد. این خیابان به سمت جنوب شرق و گاردن رینگ ادامه می‌یابد. ساختمان‌های تاریخی این خیابان به نسبت دست نخورده‌تر از نواحی دیگر باقی مانده‌اند.

بلیط قطار

خرید بلیط قطار

قیمت بلیط قطار

برای بازدید از سایت بوکینگ پرشیا بر روی کلمه "اینجا" کلیک کنید

خیابانهای معروف ملبورن

برای بازدید حرفه‌ای از یک شهر باید حتماً پیاده خیابان‌های معروفش را بگردید. ملبورن هم از این قاعده مستثنی نخواهد بود.

اگر دوست دارید در سفرتان به استرالیا، شهر ملبورن را به خوبی بگردید، پیشنهاد می‌کنیم حتماً به سراغ خیابان‌های معروف آن رفته و با زیر و بم شهر از نزدیک آشنا شوید. در این راهنما شما را با این خیابان‌ها آشنا خواهیم کرد تا سفری بسیار متفاوت از گردشگران معمولی را برای خود رقم بزنید.

خیابان الیزابت
«خیابان الیزابت» (Elizabeth Street) یکی از خیابان‌های اصلی در منطقه تجاری مرکزی ملبورن بوده و در سال ۱۸۳۷ ساخته شده است. گفته می‌شود که نام آن را به احترام همسر حکمران سابق شهر انتخاب کردند. این خیابان به خاطر خرید معروف بوده و به ویژه برای خریدن دوربین یا موتورسیکلت زیاد به آن سر می‌زنند. همچنین با مراکز خرید برجسته و بزرگی مانند «بورک استریت مال» (Bourke Street Mall)، «کوئین ویکتوریا مارکت» (Queen Victoria Market) یا «ملبورن جی پی او» (Melbourne’s GPO) نیز پیوند می‌خورد که به همین علت گردشگران زیادی را در حوالی‌اش خواهید دید.

خیابان سنت کیلدا
«خیابان سنت کیلدا» (Saint Kilda Road) یکی از شاهراه‌های اصلی ملبورن به شما می‌رود. این خیابان از منطقه تجاری مرکزی شهر عبور کرده و با «پل پرینسس» (Princes) تقاطع دارد. پایه‌های اولیه اینجا در سال ۱۸۴۲ بنا نهاده شد و در طی چند سال ساکنینی ثروتمند به آن نقل مکان کردند. امروزه این خیابان به عنوان یکی از خیابان‌های اصلی شهر جان سالم به در برده و برج‌های تجاری، اداری و مسکونی دو طرف آن را احاطه کرده‌اند. یکی از شهرت‌های اینجا به خاطر پهنا و سبزی درختانش بوده و لاین مخصوص دوچرخه هم در کنارش وجود دارد.

خیابان فلیندرز
«خیابان فلیندرز» (Flinders St) یکی از خیابان‌های قابل توجه ملبورن بوده و به موازات رودخانه یارا امتداد دارد. این خیابان حدود ۱.۶ کیلومتر طول و ۳۰ متر عرض دارد. نام آن را از کاشفی به نام «متیو فلیندرز» (Matthew Flinders) گرفتند که به خاطر اکتشاف «پورت فیلیپ» (Port Phillip) شهرت یافت. با توجه به اینکه این خیابان نزدیک‌ترین به رودخانه به شمار می‌رود، در گذشته از آن به عنوان بندر رودخانه‌ای ملبورن هم استفاده می‌کردند. می‌توانید «موزه مهاجرت» را هم در آن پیدا کنید.

کالینز استریت
«کالینز استریت» (Collins St) خیابانی بزرگ در مرکز ملبورن است. اینجا را هم در سال ۱۸۳۷ ساختند و خیلی زود به یکی از محبوب‌ترین نقاط شهر تبدیل شد. کالینز را به افتخار یکی از حکمرانان شهر نامگذاری کردند که در سال ۱۸۰۳ گروهی از مهاجران را رهبری می‌کرد. در انتهای شرقی اینجا ساختمان‌هایی قدیمی، درختان خیابانی پیر، بوتیک‌های خرید لوکس و کافه‌های جذابی را خواهید یافت. در قسمت غربی هم در حوالی خیابان کوئین استریت، قلب مالی ملبورن در قرن نوزدهم می‌تپد. بسیاری از شرکت‌های بیمه و بانک‌ها در این قسمت از شهر مستقر هستند.

اسمیت استریت
«اسمیت استریت» (Smith Street) پلی بین حومه «کالینگ وود»‌ (Collingwood) و «فیتزروی» (Fitzroy) است و یکی از اولین خیابان‌های خرید ملبورن به شمار می‌رود. این منطقه به عنوان یکی از جدید‌ترین قطب‌های فرهنگی شهر شهرت یافته و فکتوری اوتلت، کافه و رستوران‌های زیادی دارد. می‌توانید غذاهای خاورمیانه، غذاهای یونانی، فرانسوی یا تاپاس‌های لذیذ را در یکی از آن‌ها امتحان کنید. این ناحیه بوهمی و بسیار بی‌همتا است.

سیدنی رود
«سیدنی رود» (Sydney Road) خیابان اصلی منطقه «برونزویک» (Brunswick) است. رستوران‌های این خیابان تنوعی بی‌همتا از غذاهای فرهنگ‌های گوناگون را به مشتریان پیشنهاد می‌کنند. می‌توانید غذاهایی از فرهنگ‌های افغانی گرفته تا تایلندی، لبنانی، نپالی، ویتنامی، ژاپنی و آفریقایی را هم در آن‌ها امتحان کنید. در دهه ۱۸۵۰ در دوران جستجوی طلا، تجارت در این خیابان اوج گرفت و کالاهای مورد نیاز معدنچیان را به مخاطبان عرضه می‌کرد. به طور کل می‌توانید ترکیبی از فرهنگ‌های مختلف را در سیدنی رود تجربه کنید.

لایگون استریت
«لایگون استریت» (Lygon Street) در ملبورن شمالی قرار داشته و می‌توانید بهترین رستوران‌های ایتالیایی را در آن پیدا کنید. این خیابان بین خیابان‌های ویکتوریا و «الجین» (Elgin) امتداد یافته و شهرت خود را به مهاجران ایتالیایی مدیون است. لایگون استریت اولین خیابان غذایی ملبورن نامیده می‌شود زیرا گزینه‌های پیش رویتان برای انتخاب رستوران بی‌شمار هستند. همچنین می‌توانید جِلاتو شاپ‌هایی عالی با بستنی‌های اصیل ایتالیایی را هم در آن پیدا کنید. اگر با بودجه اقتصادی سفر می‌کنید لازم نیست نگران باشید زیرا برای هر طبقه‌ای رستورانی مناسب خواهید یافت.

برونزویک استریت
«برونزویک استریت» (Brunswick) در امتداد حومه ملبورن شمالی داخلی کشیده شده و هویتی بسیار منحصر به فرد دارد. در این خیابان هر چیزی را ممکن است پیدا کنید. از بازنشسته تا جوانانی با پوشش پانکی به اینجا رفت و آمد دارند و اگر مشتاق هنر باشید چیزهای جذابی انتظار شما را هم می‌کشد. تنوعی از فروشگاه‌ها و کافه‌ها در این خیابان به چشم می‌خورد و از کتاب فروشی گرفته تا عطر فروشی، لباس فروشی یا فروشگاه‌های موسیقی را می‌توانید در آن پیدا کنید. با توجه به فعالیت کافه و رستوران‌های گیاهی، اگر رژیم غذایی خاصی هم داشته باشید می‌توانید با خیال راحت روی این خیابان حساب کنید. رستوران‌هایی با غذاهای خاورمیانه‌ای، آفریقای شمالی و حتی افغانستان در اینجا به چشم می‌خورند.

آکلند استریت
«آکلند استریت» (Acland Street) در حومه خیابان سنت کیلدا واقع شده و بیشتر به خاطر کیک فروشی‌ها و نانوایی‌هایش شهرت دارد. اولین بار یهودیان در دهه ۱۹۳۰ تا ۱۹۴۰ این مغازه‌ها را به اینجا آوردند. این ناحیه از «لونا پارک» (Luna Park) فاصله بسیار کمی داشته پیاده روهای عریضی دارد که برای پیاده‌روی عالی هستند. امروزه در اینجا ترکیبی از آشپزی و کافه‌های گوناگون را خواهید دید که از فرهنگ‌های مختلف ریشه گرفته‌اند.

چاپل استریت
«چاپل استریت» (Chapel Street) با گزینه‌های بی‌شمار خرید، رستوران و سرگرمی، یکی از جذاب‌ترین نقاط ملبورن به شمار می‌رود. این خیابان بیش از ۹۸۰ مغازه، رستوران، کافه و کلوب را در خود جا داده و از رودخانه یارا در شمال تا خیابان «برایتون» (Brighton) امتداد دارد. «جم فکتوری» (Jam Factory) از همه بیشتر در این خیابان خودنمایی می‌کند. این مرکز خرید مدرن با یک سینما و بوتیک‌های لباسش محبوبیت زیادی دارد. می‌توانید در این حوالی مغازه‌هایی را می‌بینید که به طور تخصصی روغن زیتون، شیرینی‌های فرانسوی یا دسر می‌فروشند. غذاهای ارگانیک و محصولات تازه برخی از چیزهایی هستند که می‌توانید انتظارشان را داشته باشید.

بلیط قطار

خرید بلیط قطار

قیمت بلیط قطار

برای بازدید از سایت بوکینگ پرشیا بر روی کلمه "اینجا" کلیک کنید

خیابان آندراس

بلوار 4.2 کیلومتری «آندرسی اوت»، شلوغ‌ترین خیابان شهر بوداپست مجارستان برای عبور و مرور و وسایل نقلیه است.

خیابان آندراس (آندراشی) که به عنوان یکی از مجموعه‌های میراث جهانی ثبت شده یونسکو در کشور مجارستان به گردشگران معرفی می‌شود، در واقع برای ارتباط مرکز شهر با پارک شهر (Városliget) احداث شد.

ساخت و ساز خیابان آندراسی از سال 1872 آغاز شد و در سال 1885 شکل واقعی خیابان را به خود گرفت. کاخ‌ها و خانه‌های سبک «نئو رنسانس» توسط معماران به نام و شناخته شده‌ی آن عصر، در طول این خیابان خودنمایی می‌کنند. بلافاصله پس از ساخت و ساز، اشراف، بانک‌داران، زمین‌داران و نجیب زادگان به این خیابان نقل مکان کردند. نام خیابان نیز از نام نخست وزیر «آندراس» (Gyula Andrássy) از اصلی‌ترین حامیان ساخت چنین خیابانی گرفته شده است.

این خیابان از همان زمان تکمیل شدن در سال 1885، به عنوان شاهکاری از طراحی شهری و حتی طراحی حمل ونقل شهری شناخته می‌شد. خیلی زود ایده ساخت قطار شهری نیز در امتداد این خیابان مطرح گردید و راه آهن زیرزمینی «میلنیوم» (Millennium)، به عنوان نخستین خط مترو در اروپا در این خیابان، در سال 1896 احداث شد. این خط، مردم را از مرکز شهر به مکان اصلی برگزاری جشن‌های هزاره می‌رساند.

از هنگام مراسم افتتاحیه تاکنون، این خیابان نام‌های گوناگونی داشته است. «آندراس» از سال 1885، یعنی از زمان ساخت، «استالین» پس از جنگ جهانی دوم، «جوان مجارستانی» در سال 1956، «جمهوری مردم» از سال 1956 تا 1989 و «آندراسی» از 1989 تاکنون، نام هایی است که این خیابان برخود دیده است. مهم نیست نام این خیابان به طور رسمی چه باشد! اهالی بوداپست همیشه خیابان مورد علاقه‌شان را به همین نام می‌خواندند. در سال‌های اخیر، خیابان آندراس بسیار شیک شده که جذابیت آن به خاطر وجود آثار طراحان به نام و مشهور دنیاست. 

این خیابان مناسب پیاده‌روی‌های عصرگاهی است. نیاز به یادآوری نیست که تعداد بسیار زیادی کافه و رستوران در امتداد خیابان قرار دارند که می‌توانند خاطرات تکرار نشدنی‌ را برایتان رقم بزنند.. هرجا که احساس خستگی کردید می‌توانید سوار مترو شوید. «خانه اپرای دولت» نیز از جمله مکان‌هایی است که در این خیابان خواهید یافت. بوتیک‌های مجللی که در امتداد خیابان قرار دارند نیز، فرصتی مناسب برای خرید را پیش روی شما می‌گذارند.

بلیط قطار

خرید بلیط قطار

قیمت بلیط قطار

برای بازدید از سایت بوکینگ پرشیا بر روی کلمه "اینجا" کلیک کنید

خیابان بانهوف سوئیس

خیابان بانهوف در شهر زوریخ، یکی از گران‌ترین و منحصر به فردترین خیابان مختص خرید در سوئیس و اروپا به شمار می‌رود

در آن برندهای بسیار لوکسی مانند رولکس، شانل و بِربِری را خواهید دید.
بازدید از زوریخ حتماً شامل گشت و گذاری در خیابان بانهوف نیز می‌شود. چه برای تماشای ویترین مغازه‌ها یا برای خرید به اینجا بیایید، به هر حال تماشای این بهشتِ عاشقان خریدهای لوکس، شما را شگفت زده خواهد کرد. اگر وارد هیچ مغازه‌ای نشده و فقط به قدم زدن بپردازید طی کردن سر تا ته خیابان ۲۰ دقیقه طول خواهد کشید. قطعاً اگر مشغول خرید بشوید این زمان چند برابر طولانی‌تر می‌شود. در طول این خیابان از رستوران‌ها گرفته‌ تا مغازه‌های مد و سوغاتی فروشی را می‌توانید پیدا کنید. همچنین برخی از بهترین خوردنی‌های سوئیسی مانند شکلا‌ت‌های معروفش را می‌توانید بیابید. دیپارتمنت استورهای بسیار معروفی مانند COOP، «مانور» (Manor) و همچنین دیپارتمنت استور لوکس «گلوبوس» (Globus) در اینجا حضور دارند. این فهرست با مغازه‌های طراحی لباس، عطر فروشی، جواهر فروشی و تعداد زیادی ساعت فروشی ادامه پیدا خواهد کرد.
خیابان بانهوف امروزی که ۱/۲ کیلومتر طول دارد حدود ۱۵۰ سال قبل ساخته شد. این خیابان ساحل دریاچه زوریخ را به ایستگاه قطار اصلی پیوند می‌دهد. اینجا با حضور برندهای بسیار بزرگ، مغازه‌های ساعت فروشی و همچنین یکی از اندک کسب و کارهای خانوادگی باقیمانده در سوئیس به نام «برونوس» (Brunos)، یکی از بزرگ‌ترین و معروف‌ترین خیابان‌های خرید این کشور به حساب می‌آید. تماشای دنیا از پشت ویترین این مغازه با کلاه‌های کلاسیک و پاپیون‌هایش یک چیز بسیار نادر در این خیابان به شمار می‌رود.

در گذشته رقابت زیادی بین مغازه‌ها وجود داشت اما متأسفانه بسیاری از آن‌ها ناپدید شدند و تنها فروشگاه‌هایی با محصولات بسیار لوکس مانند شانل، بِربِری و برونوس باقی مانده‌اند. در طی یک ارزیابی سالیانه از بخش خرده فروشی، فهرستی از گران‌ترین خیابان‌های خرید کل دنیا منتشر شد که در سال ۲۰۱۶ خیابان بانهوف در رده نهم قرار داشت.
قدیمی‌ترین کسب و کار این خیابان معروف، شیرینی پزی و کافه «اشپرونگلی» (Sprüngli) بوده که جزو اندک مغازه‌هایی به شمار می‌رود که مالک زمین خود در خیابان بانهوف است. اکثر املاک این خیابان تحت مالکیت بانک‌ها و در مواردی نادر افراد و خانواده‌ها بوده و مواردی از این دست که شامل برونوس و شرکت‌های بیمه می‌شود انگشت شمارند. هیچ کس نمی‌داند در آینده چه پیش می‌آید؛ شاید قیمت اجاره‌ها آنقدر بالا برود که دیگر بسیاری از فروشگاه‌ها نتوانند آن را پرداخت کنند. چیزی که قبل‌تر نیز در این خیابان اتفاق افتاده است.
یکی از معروف‌ترین دیپارتمنت استورهای خیابان بانهوف، شعبه زوریخ «مانور» (Manor)، یکی از چهار دیپارتمنت استور این خیابان است که در میان بقیه مقاصد خرید به نظر اقتصادی‌تر می‌نماید. مانور در ساختمان «اسکار وبر» (Oscar Weber) قرار دارد.

البته این فروشگاه بزرگ به علت افزایش نامتعارف اجاره که پیش‌تر گفتیم در معرض بسته شدن است. توصیه می‌کنیم فقط روی خیابان بانهوف تمرکز نکنید زیرا در برخی از خیابان‌های فرعی نیز چیزهای ارزشمندی پیدا می‌شود. یکی از این خیابان‌ها «اوگوستینر» (Augustiner) خواهد بود که متعلق به دوران قرون وسطایی است و خانه‌هایش ورودی‌های زیبایی دارند. خیابان بانهوف در نزدیکی تفرجگاه دریاچه به پایان می‌رسد. در این ناحیه می‌توانید از کروزهای روی دریاچه لذت ببرید و خستگی چند ساعت خرید را از تن به در کنید.

بلیط قطار

خرید بلیط قطار

قیمت بلیط قطار

برای بازدید از سایت بوکینگ پرشیا بر روی کلمه "اینجا" کلیک کنید

خیابان تربیت تبریز

خیابان تربیت تبریز یکی از خیابان قدیمی و مشهور شهر تبریز است که در ناحیه مرکزی شهر قرار دارد.

این خیابان در دو بخش تربیت غربی و شرقی به سمت خیابان‌های امام خمینی، فردوسی و محوطه بازار بزرگ تبریز به صورت شمالی و جنوبی امتداد یافته است. در ابتدای سده چهاردهم هجری شمسی، شهر تبریز همگام با سایر شهرهای کشور دستخوش تحول شد و تعییراتی اساسی برای تبدیل آن از شهری سنتی به شهری امروزی انجام گرفت. یکی از این اقدامات احداث خیابان‌های عریض و مستقیم، جهت تردد خودرو بود که به مثابه نماد پیشرفت بسیار موردقبول و پسند مردم در آن دوران واقع شد. در این راستا، در فاصله سال‌های ۱۳۰۰ تا ۱۳۰۵ نخستین خیابان تبریز به دستور عبدالله‌خان طهماسبی، فرمانده لشکر آذربایجان، احداث شد که امروزه به خیابان امام خمینی شهرت دارد. پس از آن در سال ۱۳۰۶، به منظور گسترش خیابان‌ مذکور، پروژه احداث خیابان‌های منتهی به آن تکمیل شد که به خیابان‌های فردوسی، منجم، خاقانی و منصور شهرت یافتند. در همین دوران حد‌فاصل دروازه نوبر و دیک‌باشی نیز تعریض شد و آن را به نام شهردار وقت «محمدعلی تربیت» نامگذاری کردند. این گذر به دلیل قرار گرفتن در مسیر جاده ابریشم (ایپک یولی) از اهمیت خاصی برخوردار بوده است.

بلیط قطار

خرید بلیط قطار

قیمت بلیط قطار

بلیط اتوبوس

برای بازدید از سایت بوکینگ پرشیا بر روی کلمه "اینجا" کلیک کنید

خیابان تهران در سئول

کره‌ی جنوبی و ایران سال‌ها است روابط خوبی با یکدیگر دارند.

خیابان‌های تهران و سئول در پایتخت دو کشور به منظور ارتقای دوستی بین دو کشور نام‌گذاری شدند.
خیابان تهران در جنوب سئول و خیابان سئول در تهران پایتخت کشورمان، نماد دوستی دو کشور ایران و کره‌ی جنوبی است که می‌تواند نشان دهنده‌ی آینده‌ای روشن برای هر دو باشد. در ادامه درباره‌ی این خیابان معروف بیشتر خواهید خواند.
خیابان تهران که ۴ کیلومتر طول دارد، خیابانی است که در منطقه‌ی گانگنام (Gangnam) در شهر سئول قرار دارد و یکی از مناطق اعیان‌نشین کره‌ جنوبی به‌شمار می‌رود. آسمان‌خراش‌هایی که در این خیابان وجود دارد، به همراه خودروها و عابرین پیاده که هر روز به خیابان تهران می‌آیند، جلوه‌ای خاص به آن بخشیده‌اند. چهل سال گذشته این خیابان تنها یک محوطه‌ی خالی با جاده‌های پر از سنگ و زمین‌های کشاورزی بود.
در سال ۱۹۷۷، شهردار وقت، «غلامرضا نیک‌پی» پس از سفر به سئول، به همتای کره‌ای خود کو جا چون (Koo Ja choon) پیشنهاد داد خیابان‌هایی در دو پایتخت، به جهت افزایش همکاری میان دو کشور به نام‌های تهران و سئول نام‌گذاری شوند. ایران و کره‌ی جنوبی از سال ۱۹۶۲ روابط دیپلماتیک بسیار خوبی با یکدیگر داشته‌اند. در دوران بحران نفتی سال ۱۹۷۳، ایران تنها کشور نفت‌خیزی بود که منابع نفتی کره‌ی جنوبی را تامین کرد. در دهه‌ی ۱۹۷۰ بیش از ۲۰۰,۰۰۰ کارگر از کره‌ی جنوبی برای کار در بخش‌های ساخت‌وساز کشور به ایران آمده و حقوق دریافت می‌کردند.
در دهه‌ی ۱۹۸۰ ساکنین محله‌ی گانگنام از دولت درخواست کردند نام این خیابان را تغییر دهد زیرا آن‌ها ایران را کشوری منزوی و به‌دور از جامعه‌ی بین‌المللی تصور می‌کردند. اما علی‌رغم خواسته‌ی آن‌ها نام این خیابان تا امروز تهران باقی ماند و یکی از مراکز اصلی تجارت در کره‌ی جنوبی است که سرمایه‌گذارانی از سراسر دنیا را به خود جذب می‌کند.
کمپانی های واقع شده در خیابان تهران
از دهه‌ی ۱۹۹۰ که کمپانی‌های (IT) شروع به فعالیت در این ناحیه کردند،‌ خیابان تهران به قلب صنعت فناوری اطلاعات تبدیل شد. در همین زمان بود که این منطقه با دنیایی از تکنولوژی‌های جدید آشنا شد. آزمایشگاه تحقیقاتی آن چئول سو (Ahn Cheol Soo)، کارآفرینی که بعدها به یک سیاستمدار تبدیل شد، دفتر مرکزی ترونت (Thrunet) که یکی از پر سرعت‌ترین سرویس‌های اینترنتی را در اختیار دارد و پرتال سابق کره‌ی جنوبی به نام نتیان (Netian)، همگی در خیابان تهران قرار دارند. تمرکز این کمپانی‌ها در خیابان تهران باعث شده این خیابان لقب سیلیکون وَلی (Silicon Valley) را دریافت کند. آپارتمان‌های این منطقه به گرانی شهرت دارند.
برج تجارت جهانی کره‌ی جنوبی، فروشگاه هیوندای و مرکز همایش‌های کره‌ی جنوبی (COEX) در این محله قرار گرفته‌اند و همین باعث شده خیابان تهران به یکی از شلوغ‌ترین و ثروتمندترین محله‌های کره‌ی جنوبی تبدیل شود. دفتر مرکزی غول فولاد کره‌ی جنوبی یعنی (POSCO) هم در این منطقه قرار گرفته است. این منطقه در سال ۲۰۰۰ دچار بحران گردید و میزان خرید و فروش و اجاره‌ی خانه‌ها تا حد زیادی کاهش پیدا کرد. البته با وجود کمپانی‌هایی مانند سامسونگ در غرب و شرکت‌‌هایی زیر نظر «هیوندای موتور» در شرق و استارت‌ آپ‌هایی که به‌تدریج در حال گسترش هستند، خرید و فروش ملک تا ۱۰ درصد افزایش پیدا کرد. پیش‌بینی می‌شود خیابان تهران با وجود کمپانی‌های بزرگ پیشرفت زیادی داشته باشد.
اجاره‌ی املاک تجاری در این منطقه حدود ۲۱,۷۰۰ وون یعنی حدود ۱۸ دلار در هر متر مربع است که محله‌های میونگ‌ دونگ و گانگنام پس از خیابان تهران در لیست محله‌های گرا‌ن‌قیمت قرار می‌گیرند. موزه‌ی هنر پوسکو (Posco)، که مجسمه‌ای به شکل گل فرانک استلا (Frank Stella) به نام آمابل (Amabel) و چندین اثر از دیگر هنرمندان کره‌ای و آمریکایی در آن قرار گرفته است. مرکز هنری ال جی (LG) هم از دیگر جاذبه‌های گردشگری این منطقه هستند.
خیابان سئول در تهران
خیابان تهران و خیابان سئول به عنوان نماد دوستی دو کشور در کره‌ی جنوبی و سئول نام‌گذاری شده‌اند. در تهران، خیابانی به وسعت ۳ کیلومتر به نام سئول نام‌گذاری شده است. در سال ۲۰۰۳، پارک سئول در پایتخت کشورمان افتتاح شد تا محبوبیت فرهنگ کشور کره‌ی جنوبی را در ایران افزایش دهد.
شهردار تهران، «محمدحسن ملک‌مدنی» مدیریت این پروژه را به مناسبت چهلمین سالگرد روابط دو کشور به عهده گرفت. پارک سئول با درختان زیادی پر شده است و افراد زیادی هر روز برای پیاده‌روی و پیک‌نیک به این پارک می‌آیند. سارا ۳۰ ساله که در تهران زندگی می‌کند و خانه‌دار است می‌گوید که به همراه کودکانش برای بازی به این پارک می‌آیند. او می‌گوید: «من همیشه به این پارک می‌آیم. بازدید رئیس‌جمهور کره‌ی جنوبی از ایران باعث شد من بیشتر به معنای این پارک فکر کنم».
رئیس‌ جمهور کره‌ی جنوبی، پارک گون-هه (Park Geun Hye)، سفری به ایران داشت که اولین سفر روسای جمهور کره پس از روابط دیپلماتیک دو کشور در سال ۱۹۶۲ بود.

بلیط قطار

خرید بلیط قطار

قیمت بلیط قطار

بلیط اتوبوس

برای بازدید از سایت بوکینگ پرشیا بر روی کلمه "اینجا" کلیک کنید

خیابان شانزلیزه

خیابان شانزلیزه در پاریس، تقریباً یکی از معروف‌ترین خیابان‌های جهان است.

بسیاری از مردم حتی آن را «زیباترین خیابان جهان» می‌نامند.
این خیابان از طاق نصرت شروع شده و تا میدان کنکورد ادامه دارد. شانزلیزه و مناطق اطرافش را در زمان بازدیدتان از پاریس از دست ندهید. می‌توانید بهترین گزینه‌های خرید، غذا و سرگرمی و همچنین مناظر و یادمان‌های تاریخی برای علاقه‌مندان معماری را در اینجا بیابید.
خیابان شانزلیزه قطعاً معروف‌ترین خیابان پاریس است، اما عنوان «زیباترین» جای تردید دارد، زیرا که رقابت در این حیطه بسیار تنگاتنگ می‌باشد. این خیابان دو کیلومتری که در بین میدان کنکورد و طاق پیروزی قرار گرفته، در نزدیکی میدان کنکورد یعنی قسمت شرقی بسیار سبز بوده ولی در ناحیه طاق نصرت بیشتر مراکزی برای خرید و تفریح در آن به چشم می‌خورد. از خیابان‌های فرعی معروف اینجا می‌توان به خیابان مونتنْی (Montaigne)، یکی از لوکس‌ترین خیابان‌ های پاریس اشاره کرد.
دیدنی‌ های همیشگی شانزه لیزه
اکثر افرادی که به این خیابان و همسایگی‌اش قدم می‌گذارند، سه دلیل اصلی دارند: خرید، رستوران‌ها و سرگرمی. در شانزلیزه مهم نیست که چه فصلی باشد، زیرا همواره چیزی برای تماشا در آن وجود دارد:
بازار کریسمس و تزئینات زیبای خیابان و مغازه‌ها در زمستان
اگر به دنبال تجربه فرهنگ و معماری هستید، گراند پَله (Grand Palais) و پتی پَله (Petit Palais) را امتحان کنید. طاق پیروزی و میدان کنکورد هم جزو مواردی هستند که باید حتماً بازدید کنید. عمارت لا پائیوا (La Païva) نیز یکی از گوهرهای معماری است. ساختمان سیتروئن نیز از نمونه‌های مدرن معماری به شمار می‌رود.
خرید و شکم گردی در شانزه لیزه
 ناحیه خیابان شانزلیزه پر از مغازه‌های لوکس پوشاک و نمایشگاه‌های ماشین بوده و تقریباً می‌توان آن را بهشت خرید به شمار آورد. از بوتیک‌های فروش سوغاتی تا مجلل‌ترین مغازه‌های مد و جواهرآلات (کارتیه، لویی ویتون و ...) در اینجا پیدا می‌شود و هر کسی با هر بودجه‌ای می‌تواند یک خرید خوب را در آن تجربه کند. گزینه‌هایی که برای رستوران و صرف غذا پیش رویتان دارید نیز به همان اندازه فروشگاه‌ها گسترده و متنوع هستند. از یک ساندویچ ساده در پل (Paul) یا بریوش دوره (Brioche Dorée) گرفته تا یک وعده از بهترین غذاهای فرانسوی در رستوران‌های مجللی چون لو دیَن (Le Diane) یا آتلیه دو جوئل روبوشون (l’Atelier de Joël Robuchon) گزینه‌هایی هستند که می‌توانید انتخاب کنید.

جاذبه های گردشگری پاریس، عروس شهرهای اروپا
در سال ۱۶۶۴، جایی که زمانی یک تالاب بود، به یک باغ سرسبز به نام گراند کور (Grand Cours) تبدیل شد که از انتهای غربی باغ تویلری به سمت غرب امتداد پیدا می‌کرد. در طی سال‌های بعد سازه‌های دیگری نیز به آن افزوده شده و خیابان‌های باریک جدیدی در سال ۱۷۲۳ ساخته شدند (خیابان‌های مونتنی و فرانکلین روزولت امروزی) و میدان لویی پانزدهم یا همان میدان کنکورد نیز در سال ۱۷۵۵ پی‌ریزی شد. اما شهرت و محبوبیت منطقه با ساخت طاق نصرت در سال ۱۸۳۶ افزایش پیدا کرد. فردی به نام «هیتْروف» که یک معمار شهرسازی بود، خیابان‌ها را در سال ۱۸۴۰ سنگفرش کرده و آن‌ها را با چراغ نورپردازی کرد. در واقع بعد از نمایشگاه‌های جهانی بود که شانزلیزه تبدیل به یک «شو روم» به صورت امروزی‌اش شد.
شانزلیزه یک خیابان جالب توجه
شاید شانزلیزه یک خیابان مسحور کننده نباشد اما خیابانی جذاب و جالب توجه است. منطقه حول این خیابان، بهترین مغازه‌ها، رستوران‌ها، معماری و سرگرمی‌هایی که می‌توانید در پایتخت فرانسه تجربه کنید را به شما پیشنهاد می‌کند. اگرچه راحتی و آرامش سایر محله‌های پاریس مانند ماره و مونتمارتر یا محله لاتین را نمی‌توان در آن دید، اما پرستیژ و زیبایی خاص آن شما را به تجربه‌ای بی‌نظیر دعوت خواهد کرد.

بلیط قطار

خرید بلیط قطار

قیمت بلیط قطار

بلیط اتوبوس

برای بازدید از سایت بوکینگ پرشیا بر روی کلمه "اینجا" کلیک کنید

خانه لاری ها یزد

استان یزد را بواسطه‌ی بناهای بی‌شمار تاریخی و فرهنگی بی‌نظیرش می‌شناسیم.

نمونه باشکوه خانه‌های کویری در یزد ، خانه لاری ها میباشد که مربوط به دوره قاجار است. درعبور از کوچه پس کوچه های محله فهادان، آدرس خانه لاری ها را دنبال می کنیم تا به خانه ای برسیم که بر سردر آن، موزه اسناد تاریخی حک شده است. درب این خانه همانند خیلی از خانه های تاریخی و قدیمی یزد دارای دو کوبه است یعنی با زدن هر کوبه، صدای متفاوت کوبه، زن بودن و مرد بودن کوبنده را نشان می دهد. این خانه در سال ۱۲۸۶ قمری ساخته شده . جالب است بدانید خانه لاریها دو درب داشته است. یکی از درب ها به کوچه ای باز می شده که در آن درب چند خانه ی دیگر هم بوده است. در انتهای آن کوچه باریک درب بزرگ دیگری بوده است. در واقع چنین کوچه هایی را کوچه دربند می گویند که خود نشانی از ثروتمند بودن اهالی آن خانه ها بوده است. 

 در و دیوار خانه لاری ها سخن می گویند از قرن ها پیش تاکنون، از مردان و زنان کویر، از کسب و پیشه، از درس و هنر، از فرزندان برومندی که از این خانه سرافراز، نامی شدند برای یزد و ایران. اجزای اصلی این خانه دو حیاط بزرگ و کوچک با مجموعه ای از ایوانها و تالارها و اتاقها و نیز یک سردر و هشتی است. علت دیگری که بر ارج و منزلت ایوان بزرگ خانه می افزاید اتاقها و گوشوارهایی است که در دو طبقه در اطراف آن قرار گرفته اند و درها و پنجره های خود را به آن گشوده اند. در این ترکیب، ایوان بستگانی یافته که در اطراف آن نشسته اند. در پشت ایوان، بادگیر رفیعی وجود دارد که از داخل حیاط به خوبی دیده می شود؛ اما برخلاف معمول، این بادگیر نه بر محور اصلی حیاط، بلکه در گوشه ایوان واقع شده است.

طبق اسناد برجای‌مانده از کتب تاریخی و نقل‌قول‌های پیشینیان یزد، به نظر می‌رسد که این اثر تاریخی متعلق به یکی از تجار برجسته‌ی شهر یزد حاج محمدابراهیم لاری است که حدود ۱۵۰ سال پیش و در اواسط حکومت قاجاریه احداث شده است. براساس اطلاعات سازمان میراث فرهنگی و آثار باستانی کشور، این عمارت باشکوه در واقع متشکل از ۶ باب خانه با فضایی مملو از معماری مخصوص خانه‌های کویری است. در گذشته از این عمارت به عنوان خانقاه نعمت‌اللهی استفاده می‌شد و تا اواخر دوران حکومت رضا شاه یکی از خانه‌های اعیان و اشراف دوران خود، به شمار می‌آمد. اما پس از گذشت سال‌های متمادی و به علت موروثی شدن به عمارتی متروکه تبدیل شد و متاسفانه آسیب‌ها و خسارات جدی و فراوانی را به خود دید. در سال ۱۳۶۳ با تلاش و پیگیری سازمان میراث فرهنگی کشور، این بنای تاریخی از صاحب وقت خود، آقای علی یزدی‌نژاد خریداری و مورد بازسازی و مرمت قرار گرفت.

خوشبختانه اقدامات مفید و مدبرانه‌ای در مورد این مکان و محله‌ی تاریخی فهادان توسط سازمان میراث فرهنگی، برای احیا و بازسازی این اثر کهن صورت گرفت که تا امروز نیز ادامه دارد. این اثر در تاریخ ۲۴ بهمن ۱۳۷۵ با شمارهٔ ثبت ۱۸۳۷ به‌ عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌ است.

بلیط قطار

خرید بلیط قطار

قیمت بلیط قطار

بلیط اتوبوس

برای بازدید از سایت بوکینگ پرشیا بر روی کلمه "اینجا" کلیک کنید

خانه موزه پیکاسو مالاگا ، اسپانیا

داستان پیکاسو رابطه تنگاتنگی با شهر تولدش یعنی مالاگا دارد.

مالاگا بعد از بازگشایی موزه پیکاسو در این شهر، تبدیل به یکی از مقصدهای اصلی گردشگران علاقه‌مند به فرهنگ و هنر شده است.
این گالری، هزاران بازدیدکننده را به خود جذب می‌کند که این رقم بیشتر از هر شهر دیگری در آندلس می‌باشد. همچنین در شهر مسیری به نام مسیر پیکاسو وجود دارد که نقاط برجسته مرتبط با زندگی و کار این استاد هنر قرن بیستم را به نمایش می‌گذارد. زمانی که در این مسیر قدم می‌زنید، اطلاعاتی درباره میراث پابلو پیکاسو کشف خواهید کرد و درباره زندگی وی حقایقی را می‌آموزید.
سال‌های اولیه پابلو پیکاسو
پابلو پیکاسو در خانه‌ای کنار میدان قدیمی شهر مالاگا، یعنی میدان مِرسِد (Merced) چشم به جهان گشود. در حال حاضر این خانه متعلق به بنیاد پیکاسو است. این بنیاد برای رشد و توسعه فرهنگ شکل گرفت و اسنادی مرتبط به کار پیکاسو را نگهداری می‌کند. در اینجا گالری‌ای نیز وجود دارد که نمایشگاه‌هایی موقتی که به نوعی به پیکاسو مرتبط باشند در آن برگزار می‌شود. در آرشیو بنیاد، اسناد و مواردی مرتبط به زندگی و کار هنرمند و همچنین هنر معاصر وجود دارند. دارایی‌های اینجا متشکل از ۳۵۰۰ اثر هنری، به ویژه چاپ و سرامیک است.
ساختمانی که در جوار خانه تولد پیکاسو قرار دارد، جایی است که خانواده‌اش قبل از ترک به قصد لاکرونیا در سال ۱۸۹۱ به آن نقل مکان کردند. آن‌ها در خانه شماره ۱۷ در طبقه سوم زندگی می‌کردند، جایی که پابلوی کوچک طراحی و نقاشی را در زمانی که تنها پسری جوان بود شروع کرد.

شهر مالاگا و خانواده پیکاسو
مسیر پیکاسو در میدان مرسد توقف می‌کند، جایی که او از پنجره‌ خانه‌اش می‌توانست به تماشای کبوترهایی بنشیند که بارها در آثارش به تصویر کشیده شدند. کاله گرانادا ما را به سمتی خواهد برد که پدر پیکاسو به ملاقات روشنفکران معروف می‌رفت. امروزه در این قسمت یک داروخانه قرار دارد. با دقایق اندکی پیاده‌روی از اینجا، به کلیسای سانتیاگو خواهیم رسید، یکی از قدیمی‌ترین‌ها در شهر که به سبک باروک ساخته شده‌است. پدربزرگ و مادربزرگ پیکاسو و همچنین والدینش در کلیسای سانتیاگو ازدواج کردند و او و دو خواهرش نیز در اینجا غسل تعمید داده شدند.
بعد از آن، مسیر پیکاسو ما را به موزه قدیمی شهر، مدرسه هنری سن تِلمو، کالج سن رافائل، کنسرواتوار ماریا کریستینا، دبیرستان گائونا و صد البته میدان گاوبازی لامالاگِتا می‌برد. این میدان گاوبازی جایی است که پیکاسو برای اولین بار شاهد نمایش هیجان‌انگیز گاو و گاو باز بود. مطمئن باشید که از هر گوشه و کنار این مسیر لذت خواهید برد!
موزه پیکاسوی مالاگا
عمارت بوئِنا ویستا، ساختمانی قرن شانزدهمی است که موزه پیکاسو در آن واقع شده و دروازه‌ای ایده‌آل برای ورود به دنیای هنرمند محسوب می‌شود. مجموعه دائمی موزه شامل نقاشی‌ها و مجسمه‌های او شده و اتاق‌هایی نیز وجود دارند که میزبان نمایشگاه‌های موقتی‌اند. برپایی موزه‌ای وقف آثار پرکارترین هنرمند زاده مالاگا برخاسته از آرزوی هنرمند برای نگهداری برخی از آثارش در شهر محل تولد و زندگی سال‌های اولیه‌اش بود. آثار اهدایی این موزه توسط کریستین (دخترخوانده‌اش که ۱۳۳ اثر را اهدا کرد) و برنارد پیکاسو (نوه‌اش که ۲۲ اثر اهدا نمود) به موزه هدیه شدند. آنها همگی آثاری بودند که توسط هنرمند به خانواده‌اش اهدا شده و یا برای خودش نگه داشته بود.

در تمامی این آثار می‌توان نوآوری‌های تکنیکی، تنوع سبک، مدیوم و مواد استفاده شده توسط این نابغه هنری عصر مدرن را مشاهده کرد.

بلیط قطار

خرید بلیط قطار

قیمت بلیط قطار

بلیط اتوبوس

برای بازدید از سایت بوکینگ پرشیا بر روی کلمه "اینجا" کلیک کنید

خرس، نماد شهر برن

مدت‌هاست که نماد شهر برن، خرس است.

به نظر شما چرا این نماد برای برن انتخاب شده است؟ آیا داستان عجیبی پشت این انتخاب وجود دارد؟
زمانی‌که به برن در سوئیس می‌روید، می‌بینید که همه‌جا اثری از خرس است. روی فواره‌های آب، روی لباس‌ها، پرچم‌ها و حتی روی سطل‌های زباله در سراسر شهر این نماد وجود دارد. شما حتی می‌توانید نمایی از خرس قهوه‌ای پیرنه را در کناره‌های رودخانه‌ی آر ببینید. اما چه اتفاقی افتاد که نماد شهر برن، خرس شد؟ با هم به سراغ داستان پشت پرده‌ی این نماد می‌رویم.
افسانه‌ها می‌گویند که عشق زیاد مردم برن به خرس از زمان یک شکار اشرافی شروع شد. به قرن 12 برمی‌گردیم، زمانی‌که برشتولد پنجم، دوک تسرینگن (Zahringen) و بنیان‌گذار برن، تصمیم گرفت تا برای تفریح به شکار رفته و برای خود یک بازی را شروع کند. او تصمیم گرفت که اولین حیوانی که موفق به شکار آن شد را به عنوان نام شهر انتخاب کند. همان‌طور که می‌توانید حدس بزنید، آن حیوان یک خرس بود. البته نمی‌توان این داستان را به طور حتم قبول کرد. افراد دیگر می‌گویند که نام برن از شکار برشتولد اقتباس نشده است، بلکه برن، نام قدیمی این منطقه است که به زبان سلتی یا سلتیک برنودور (Brenodor) بود و به مرور زمان تغییر کرده است.

با این وجود، پیوند مردم برن با خرس از زمان‌های گذشته وجود داشته است. در طول قرون وسطی، سربازان برنی معمولا به شکل خرس‌های خشمگین به تصویر کشیده می‌شدند. در سال 1513، نویسنده‌ای به نام والریوس آنشلم (Valerius Anshelm)، در مورد واقعه‌ای می‌نویسد که در آن سربازان برنی یک خرس زنده را بعد از جنگ نوارا گرفته و به شهر برمی‌گردانند. آن خرس در خندق شهر نگهداری می‌شد که همین موضوع هم باعث شد که اولین گودال یا خندق خرس در شهر به وجود آید.
در سال 1857، تعداد 12 خرس در یک گودال 3 و نیم متری نگهداری می‌شدند که هنوز هم می‌توانید خرس‌های زنده را درون این گودال مشاهده کنید. امروزه تونل‌هایی را می‌بینید که خرس‌ها می‎توانند در آن رفت و آمد کرده و به پارک خرس در کناره‌ی رودخانه آر بروند. این تونل‌ها به این منظور ساخته شد تا خرس‌ها زندگی طبیعی‌تری را تجربه کنند.
امروزه، هر شخصی می‌تواند نماد خرس را روی پرچم شهر برن ببیند که در تمام شهر برافراشته شده و به عنوان نماد اصلی برن شناخته می‌شود. اما موضوع اینجاست که در حال حاضر، شانس بسیار بسیار کمی دارید که بتوانید خرس را در حیات وحش طبیعی ببینید. در سال 2017، اتفاقی افتاد که همه‌ی مردم برن را خوشحال کرد. بعد از حدوداً دو قرن، یک خرس وحشی که آزادانه زندگی می‌کرد، در حوالی شهر دیده شد. جالب است بدانید که آخرین خرس وحشی دیده شده در این منطقه مربوط به سال 1823 بود.

بلیط قطار

خرید بلیط قطار

قیمت بلیط قطار

بلیط اتوبوس

برای بازدید از سایت بوکینگ پرشیا بر روی کلمه "اینجا" کلیک کنید

خانه‌ی دیونیسوس

خانه‌ی دیونیسوس (House of Dionysus) یکی از مهم‌ترین جاذبه‌های گردشگری پافوس (Paphos) است.

که به خاطر مجموعه‌ی شگفت‌انگیزی از کف‌پوش‌های موزاییکی باستانی شهرت دارد. این کف‌پوش‌ها به خاطر رنگ‌های زنده‌ای که دارند و از آنجایی که به خوبی حفظ شده‌اند و آسیب کمی دیده‌اند، بسیار مورد توجه گردشگران و علاقه‌مندان به تاریخ و معماری قرار گرفته‌اند. یکی از شناخته ‌شده‌‌ترین موزاییک‌‌ها در بخش پشتی خانه یافته شده است و در آن ماجرای بازگردانده شدن گانومده (Ganymede) به المپوس توسط یک عقاب روایت می‌شود.

با این‌ وجود مشهورترین موزاییک این منطقه به ماجرای فتح و پیروزی دیونیسوس و سواری او بر روی ارابه خدایان که توسط یوزپلنگ‌ها کشیده می‌شود اشاره دارد.

بلیط قطار

خرید بلیط قطار

قیمت بلیط قطار

بلیط اتوبوس

برای بازدید از سایت بوکینگ پرشیا بر روی کلمه "اینجا" کلیک کنید

خرید در برن

شهر برن سوئیس علاوه بر آب‌ وهوای فوق‌العاده و وجود جاذبه‌های تاریخی متعدد، به‌عنوان یکی از بهترین مراکز خرید در اروپا هم شناخته می‌شود.

اگر شما هم یکی از طرفداران خرید در سفر هستید، مطمئن باشید  هرگز ناامید و دست‌خالی از این شهر باز‌ نمی‌گردید.
شهر برن، پایتخت کشور سوئیس، شاید آنقدری که باید معروف نشده باشد، ولی جاذبه‌های بسیار زیادی دارد که همواره مورد توجه خیلی از گردشگران فصلی بوده است. شاید شما هم همانند خیلی‌های دیگر باغ‌های رز سرسبز، آب‌نما و فواره‌ها و یا خیابان‌های باریک را نمادی از این شهر بدانید. ولی این را هم باید در نظر داشته باشید که برن شهری تاریخی هم به شمار می‌رود. شاید انتظارش را نداشته باشید، ولی برن به عنوان شهری تاریخی در میراث جهانی یونسکو هم به ثبت رسیده است. علاوه بر تمام این‌ها، برن مقصدی عالی برای طرفداران خرید است و افراد با هر سلیقه‌ای از بازارهای این شهر دست خالی بیرون نخواهند رفت. در واقع طولانی‌ترین بلوارهای خرید در کل اروپا در این شهر تاریخی وجود دارد!
در هر حال، فرقی ندارد اهل خرید باشید یا نباشید، قدم زدن در میان مراکز خرید برن به یکی از به یادماندنی‌ترین خاطرات شما از این شهر تبدیل خواهد شد. جالب است بدانید انواع مختلفی از مراکز خرید در برن وجود دارد، از بازارهای کاملاً سنتی و محلی گرفته، تا پاساژها و مراکز خرید مدرن و بسیار مجللی که میزبان بهترین برندهای دنیا هستند؛ همه این‌ها را در برن خواهید دید. البته بازارهای سنتی در بخش‌های حاشیه‌ای و قدیمی‌تر شهر برن قرار دارند و مراکز مدرن در بخش‌های جدیدتر شهر ساخته‌ شده‌اند. به‌‌ هرحال با در نظر گرفتن آب و هوای فوق‌العاده‌ی این شهر، می‌توان گفت خرید در برن بیشتر فعالیتی تفریحی و لذت‌بخش است تا اینکه صرفاً خرید و خرج کردن پول باشد. از این رو، در ادامه‌ی این مطلب قصد داریم برخی از بهترین و جالب‌ترین مراکز خرید شهر برن سوئیس را به شما معرفی کنیم.
مرکز خرید وست‌ ساید
وست‌ ساید (westside) یکی از شیک‌ترین مراکز خرید شهر برن است. در حقیقت طراحی و معماری وست‌ ساید آنقدر زیباست که آن را می‌توان بیشتر شبیه به یک نمایشگاه هنر معاصر دانست تا یک مرکز خرید. وست‌‌ ساید فقط یک مرکز خرید نیست، بلکه می‌توان آن را یک مرکز تفریحی دانست. چراکه حدود ۵۰ فروشگاه،‌ چند رستوران و چند سالن سینما و تئاتر هم در این مرکز خرید وجود دارد. ولی این تمام ماجرا نیست. یک هتل لوکس، یک پارک آبی و یک مرکز آب‌ معدنی هم در نزدیکی وست‌ ساید ساخته شده است. روی هم رفته، هرچیز که بخواهید را می‌توانید در حوالی این مرکز خرید پیدا کنید. ناگفته نماند که خیلی از برندهای معتبر سوئیسی و حتی جهانی در وست‌ ساید شعبه دارند. با این‌حال به‌طور کلی هزینه خرید در اینجا را می‌توان میانه دسته‌بندی کرد.

خیابان‌ های کرام‌ گاسه، اسپیتال‌ گاسه و مارکت‌ گاسه
در میان خیابان‌های مختص خریدِ شهر برن، می‌توان به خیابان‌های کرام‌ گاسه (Kramgasse)، اسپیتال‌ گاسه (Spitalgasse) و مارکت‌ گاسه (Marktgasse) اشاره کرد که طیف وسیعی از بهترین فروشگاه‌ها، بازارهای محلی، بوتیک‌ها و گالری‌های هنری شهر را در خود جای‌ داده‌اند. برخی خیابان کرام‌ گاسه را بزرگ‌ترین خیابان دنیا در میان خیابان‌هایی می‌دانند که ماهیت‌ اصلی آن‌ها مختص خرید است. به‌ هرحال جالب است بدانید این خیابان‌ها حدود ۶ کیلومتر طول دارند و بخش تاریخی شهر برن که در لیست آثار میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده‌ است را احاطه کرده‌اند.
خیابان‌های اسپیتال‌ گاسه و مارکت‌ گاسه عموماً مراکزی برای خرید پوشاک هستند و به‌خاطر برندهای سوئیسی و بین‌المللی خود معروف شده‌اند. ولی کرام‌ گاسه خیابانی کاملاً سنگ‌فرش شده است که انبارهای قدیمی بسیاری را در خود جای داده است. این انبارها در واقع توسط معماران قرون وسطی به‌منظور نگهداری و انبار محصولات و کالاها ساخته شده بودند. همین انبارها امروزه تغییر شکل داده‌اند و آخرین مدهای روز، نقاشی‌ها و غذاها در آن‌ها به فروش می‌رسد. از شکلات‌های سوئیسی گرفته، تا کفش‌های چرم، ساعت‌های براق سوئیسی، کیف دستی، جواهرآلات، فرش، لباس و حتی انواع خوراکی‌ها را می‌توانید در این خیابان تهیه کنید. در واقع خیابان کرام‌ گراسه شهر برن تلفیقی بی‌نظیر از چهره سنتی و مدرن کشور سوئیس است. به‌طور کل، در خیابان کرام‌ گاسه عموم مغازه‌ها بوتیک‌هایی مستقل هستند. ولی اگر قصد خرید از برندهای معروف را دارید، خیابان مارکت‌ گاسه انتخاب بهتری است.
بازار اونیون شهر برن
یکی از خاص‌ترین بازدید‌های خود در شهر برن را می‌توانید در بازار اونیون (Onion Market) تجربه کنید. این بازار در واقع یک فستیوال بومی و محلی است که هرسال در چهارمین دوشنبه‌ی ماه نوامبر برگزار می‌شود. طی این فستیوال، کشاروزان سوئیسی به پایتخت کشور می‌آیند تا محصولات خود که شامل سیر و پیاز است را بفروشند. البته انواع مختلفی از سیر و پیاز و همچنین اشکال تزئین شده‌ی آن‌ها، کالاهای یادگاری، انواع محصولات فرآوری شده از سیر و پیاز مثل نان‌ها، سوپ‌ گرم، کیک و تارت در این بازار محلی به‌فروش می‌رسند. این فستیوال همزمان با طلوع آفتاب شروع می‌شود و همان‌طور که گفته شد محوریت اصلی آن سیر و پیاز است. تاجایی که در کل منطقه به‌راحتی می‌توان بوی این دو را استشمام کرد!

هنگام خرید در شهر برن این نکات را در نظر بگیرید
در کشور سوئیس تقریباً تمام فروشگاه‌ها در روز یکشنبه بسته هستند. یکشنبه‌ها فقط فروشگاه‌هایی باز هستند که در مراکزی مانند ایستگاه‌های قطار و مترو، فرودگاه‌ها و یا مجموعه‌های پمپ بنزین قرار دارند.
خیلی از نانوایی‌ها و کافه‌ها در روزهای یکشنبه باز هستند. برخی هم در روز یکشنبه با ساعات کار محدودتری باز می‌کنند.
در بیشتر مواقع کیف و پلاستیک حمل خواروبار را باید از خود مغازه‌ها بخرید (رایگان نیستند). مگر اینکه با خودتان از قبل داشته باشید.
هنگام خرید در فروشگاه‌های مواد غذایی و خواروبار، یادتان باشد که خودتان باید وسایل را داخل کیسه و کیف قرار دهید.
برای استفاده از چرخ خرید در فروشگاه‌ها باید ۱ یا ۲ فرانک به‌صورت سکه پرداخت کنید.
هنگام خرید میوه و سبزیجات دقت کنید که در بسته‌بندی‌های از قبل وزن شده قرار دارند و فقط کافی است بسته‌ها را انتخاب کنید. البته میوه و سبزی به صورت آزاد هم در فروشگاه‌ها هستند که می‌توانید بردارید، روی ترازو بگذارید و خودتان آن را وزن کنید. سپس باید نام کالا مورد نظر را روی ترازو بزنید تا برچسب قیمت شما چاپ شده و آن را روی میوه بچسبانید.

حراج‌ها در کشور سوئیس دو بار در طول سال اتفاق می‌افتند. یکی در ماه ژانویه و دیگری در ماه جولای.
خیلی از فروشگاه‌ها از سیاست‌ها و برنامه‌های وفاداری مشتری استفاده می‌کنند و به مشتریان ثابت خود تخفیف‌های مختلفی ارائه می‌دهند.

بلیط قطار

خرید بلیط قطار

قیمت بلیط قطار

بلیط اتوبوس

برای بازدید از سایت بوکینگ پرشیا بر روی کلمه "اینجا" کلیک کنید

خانه بوتیمار

خانه بوتیمار یکی از خانه‌های خوشه سار بوم گردی است.

اما قصه این خانه از کجا شروع شد؟ سال 88 یک بوتیمار (پرنده‌ای از گونه بلندپایان و زیر گونه خانواده حواصیل‌ها) گذرش به روستای قهی – اصفهان از مناطق کویر مرکزی ایران افتاد و شاید از فرط خستگی در خانه‌ای که بعدها نامش را از همین پرنده گرفت، فرود آمد.

روستای قهی یکی از قدیمی‌ترین روستاهای بخش جلگه‌ای اصفهان است که در حاشیه کویر قرار دارد. این روستا در ۸۵ کیلومتری مرکز شهر اصفهان و ۷۵ کیلومتری مرکز شهر نائین قرار دارد. انگیزه اولیه ایجاد این خانه احیای خانه پدری، زندگی در محیطی آرام و به دور از دغدغه‌های شهرنشینی برای یک خانواده بوده که به مرور زمان مورد اسقبال دوستان و بعدها گردشگرانی که در پی آرامش هستند، قرار گرفته است. مرمت خانه پدری قدم اول در ایجاد خانه بوتیمار بود، که به طور تخصصی و با وسواس زیاد انجام شده است. بر اساس شواهد تاریخی، در زمان‌های بسیار دور شغل مردم روستای قهی شترداری (پرورش شتر‌های باربر) بوده است. بر همین اساس مالک خانه بوتیمار با هدف استفاده از این ظرفیت تاریخی روستا، ۱۲ نفر شتر با ویژگی‌هایی که قابلیت زندگی در منطقه را داشته باشند، تهیه کرد و ۲ سال نیز به این کار ادامه داد، اما متاسفانه با عدم تحقق پیش‌بینی‌های صورت گرفته، شترها نیز از روستا خارج شدند و فقط خاطراتی شیرین از خود برای صاحب شان باقی گذاشتند و امروز یکی از بخش‌های جذاب برای میهمانان خانه بوتیمار، شنیدن همین خاطرات است. خانه بوتیمار، جایی برای آرامش کسب و حفظ آرامش برای ساکنان و میهمانان خانه بوتیمار مهم‌ترین دغدغه صاحبان آن است که احترام به فرهنگ و سنن روستا ضامن آن به حساب می‌آید.

تاکید بر این موضوع از آن رو است که روستاییان که مردمانی آرام با شرایط زندگی خاص خود هستند، فرهنگ و گاهی دیدگاه‌های متفاوتی با گردشگران دارند. شاید تصویر یک گردشگر برای بومیان منطقه، فردی است که بدون توجه به شرایط فرهنگی، اعتقادی و بومی یک روستا به آنجا رفته با دوربین‌ خود به دنبال موضوعات جذاب و زیبا است. تاثیر فرهنگ ورودی بر جوانان روستا، یکی از دغدغه‌های مهم روستاییان در مواجهه با ورود گردشگر به منطقه است. بر همین اساس صاحبان خانه بوتیمار، طی این سال‌ها تمام سعی خود را بر این موضوع معطوف کرده‌اند که هرگونه فعالیت در این خانه همراه با احترام به فرهنگ بومی منطقه و با استفاده از ظرفیت‌های مردم روستا باشد. خوشبختانه در حال حاضر این موضوع تاحد زیادی محقق شده است و مردم بومی روستای قهی با توسعه گردشگری منطقه همگام شده و افرادی در بخش‌های حمل‌ونقل، تهیه غذا و مایحتاج گردشگران مشغول به کار شده‌اند. یکی دیگر از دغدغه‌های صاحبان خانه بوتیمار، سلامت غذاهای میهمانان این خانه است. بر همین اساس گردشگران در این خانه ضمن امکان اقامت می‌‌توانند با غذاهای محلی از جمله «آبگوشت لاخولی»(آبگوشتی پخته شده در ظروف سفالی و ۲۴ ساعت قرار گرفتن در تنور) و غذاهای سالم و ساده مانند کوکو سبزی، کشک بادمجان، میرزا قاسمی و… پذیرایی می‌‌شوند.

جای بسی خوشحالی است که مطلع شدیم با توسعه رونق گردشگری در روستای قهی، برای نخستین بار این روستا صاحب پایگاه میراث فرهنگی شد و با همت این پایگاه مراکز تاریخی و فرهنگی روستا از غربت خارج شدند، تا هم مردم محلی و هم تمام ایرانیان بیش از گذشته به داشتن آنها مفتخر باشند.

بلیط قطار

خرید بلیط قطار

قیمت بلیط قطار

بلیط اتوبوس

برای بازدید از سایت بوکینگ پرشیا بر روی کلمه "اینجا" کلیک کنید

خانه تاریخی زند قم

خانه زند که امروزه به موزه مردم‌شناسی شهرت دارد یکی از جاذبه های گردشگری شهر قم میباشد.

که در مرکز بافت قدیمی شهر قم(محله گذرقلعه) در کوچه باریکی واقع شده است. خانه تاریخی زند بازمانده اواخر عصر قاجار است که معماری اصیل ایرانی را به نمایش در آورده است. دو حیاط داخل خانه تاریخی زند وجود دارد که مربوط به خانه دو برادر از بازماندگان قاجار با نام های حاجی خان و حاج علی هستند که قدمت شان به 130 سال قبل یعنی اواخر دوره قاجار باز می گردد. این بنا با توجه به مواد و مصالح موجود در منطقه که شامل سنگ، خشت، چوب، آجر و گچ بنا شده که شاخصه معماری عصر قاجار بوده و نشان از مصالحی است که در دل کویر ایران بیش از هرچیز در ساخت و ساز و معماری مورد استفاده قرار می گرفته که البته چند باری در طول تاریخ مرمت شده ولی بافت اصیل آن دست نخورده باقی مانده است.

شاخصه معماری عصر قاجار استفاده فراوان از آجر است که در این بنا نیز به وفور به چشم می خورد و در زیر تاقی دور ساختمان یک ردیف خشت آبی رنگ به چشم می خورد که این رنگ آبی لعاب و یا رنگ نیست بلکه رنگ این نوع خاک است که با درجه معینی حرارت در کوره های آجرپزی به رنگ آبی در می آید. در این بنا ستون هایی می بینید که هیچکدام از نظر طرح با دیگری یکی نیست و هرکدام طرحی متفاوت با سایر ستون ها دارد. پایه ستون های ساختمان هم دستی را که دسته گلی را گرفته نمایش می دهد و بیانگر خوش آمدگویی بخش شاه نشین در لحظه ورود شاه به ساختمان بوده است.

مجموعه موزه مردم شناسی قم شامل این دو خانه می شود که دارای 14 اتاق، 36 درب و پنجره چوبی از جنس گردو و ون و 14 ستون سنگی است. این خانه دو سال پس از خرید خانه حاجی خان خریداری و در سال 1379 شمسی در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

بلیط قطار

خرید بلیط قطار

قیمت بلیط قطار

بلیط اتوبوس

برای بازدید از سایت بوکینگ پرشیا بر روی کلمه "اینجا" کلیک کنید

خانه تدین سمنان

خانه‌ی تدین سمنان جزء خانه‌های با ارزش قاجار است که به صورت دو بخش بیرونی و اندرونی ساخته شده است.

بخش بیرونی این خانه دارای دو طاق بزرگ و زیر زمین و بخش اندرونی شامل قسمت‌های تابستانی دارای بادگیر و زمستانی و همچنین تعدادی اتاق کوچک و بزرگ است. بنای فعلی خانه محمدیه اکنون به عنوان محل اداره میراث فرهنگی استان سمنان مورد استفاده قرار گرفته است.

بلیط قطار

خرید بلیط قطار

قیمت بلیط قطار

بلیط اتوبوس

برای بازدید از سایت بوکینگ پرشیا بر روی کلمه "اینجا" کلیک کنید

خانه ژولیت در ورونا

حتماً شما هم ماجرای غم‌انگیز رومئو و ژولیت را شنیده‌اید.

شهرت این داستان به جایی رسیده که به علت وجود «خانه‌ی ژولیت» در شهر ورونا، بسیاری از مردم از آن به عنوان «شهر عشق» یاد می‌کنند.
وقتی صحبت از داستان‌های رمانتیک می‌شود، عده‌ای ماجرا‌های تخیلی را به واقعیت ترجیح می‌دهند. برای مثال، داستان رومئو و ژولیت، شهرت جهانی دارد و آهنگ‌ها و فیلم‌های متعددی بر اساس این اثر شکسپیر ساخته شده است. «خانه‌ی ژولیت» (Casa di Giulietta) در ایتالیا یکی از مشهورترین مقاصد گردشگری شهر «ورونا» به حساب می‌آید. جالب اینجاست که شخصیت رومئو و ژولیت کاملاً تخیلی می‌باشد و جالب‌تر اینکه خانه‌ی ژولیت در ورونا هیچ ارتباطی با داستان معروفمان ندارد! با این حال گردشگران بسیاری از سراسر دنیا به این مکان می‌آیند تا قدردانی خود را نسبت به این داستان تأثیرگذار نشان بدهند. درواقع این نمایش رمانتیک، مهم‌ترین دلیلی است که عده‌ای به شهر ورونا لقب «شهر عشق» را می‌دهند.

نمایش رومئو و ژولیت که در سال 1597 به چاپ رسید، در شهر ورونا اتفاق می‌افتد که در آن، 2 جوان به هم علاقه‌مند می‌شوند؛ اما به دلیل دشمنی قدیمی که بین خانواده‌های آن‌ها وجود داشته، نمی‌توانند آن را علناً اعلام کنند و همین دشمنی، باعث مرگ هر دوی آن‌ها می‌شود. در مجموع بیشتر داستان‌های شکسپیر، دنیایی ساختگی دارند و اتفاقات آن در جایی بین مرز واقعیت و تخیل قرار می‌گیرند. درواقع او معمولاً از تاریخ و فرهنگ‌های شفاهی معروفی که میان مردم وجود داشت، برای شکل دادن به روند داستان‌هایش استفاده می‌کرد. برای مثال در میان آثارش، درمورد شهرهای ایتالیایی همچون ورونا و ونیز، درمورد روم باستان و سرزمینی دورافتاده به نام «ایلیریا» و جزیره‌ای بی‌نام نوشته است که ارواح در آن رفت و آمد می‌کردند.

نمایش رومئو و ژولیت او هم از شعر «داستان غم‌انگیز رومئو و ژولیت»، اثر «آرتور بروک» (Arthur Brooke) الهام گرفته شده که در سال 1562 انتشار یافت. شعر آرتور بروک نیز به نوبه‌ی خود از آثار قدیمی‌تری از نویسندگان ایتالیایی تأثیر گرفته بود. از این میان می‌توان به «لوئیجی دا پورتو» (Luigi Da Porto) و «ماتئو باندلو» (Matteo Bandello) اشاره کرد که درمورد دو جوان عاشق به نام رومئو و ژولیت و دشمنی شدیدی نوشته‌اند که بین دو خانواده‌ی «مونتگیو» (Montecchi) و «کاپولت» (Capelletti) برقرار بوده است. البته برخلاف دو شخصیت اصلی داستان، این دو خانواده واقعاً وجود داشته و حتی دانته هم در اثر «کمدی الهی» و در بخش برزخ آن، به نام آن‌ها اشاره کرده است. شکسپیر با نوشتن این نمایشنامه، عصر جدیدی را در دراما به وجود آورد که در آن فقط درمورد پادشاه و خاندان سلطنتی صحبت نمی‌شود و زندگی مردم عادی نیز به همان اندازه اهمیت دارد.

قدمت خانه‌ای که درمورد آن صحبت می‌کنیم به قرن 13 میلادی برمی‌گردد و زمانی خانواده‌ی «کاپلو» (Cappello) در آن زندگی می‌کردند که به نام ایتالیایی کاپولت شباهت بسیاری دارد و همین موضوع باعث شده بود تا مردم فکر کنند ژولیت و خانواده‌اش واقعاً در این خانه سکونت داشته‌اند. در اوایل قرن 20 میلادی، این خانه به مکانی متروکه تبدیل شد و شهر ورونا تصمیم گرفت آن را در سال 1905 از خانواده‌ی کاپلو خریداری و آن را با توجه به معماری گوتیک قرون وسطی بازسازی کند. امروزه این خانه به موزه‌ای تبدیل شده که یکی از دلایل اصلی سفر گردشگران به شهر ورونا به شمار می‌رود. البته بالکن معروف آن، یعنی همان بالکنی که رومئو در آن به عشقش به ژولیت اعتراف کرد، بخشی از ساختمان اصلی نبوده و در قرن 20 به خانه اضافه شده است.

مجسمه‌ی ژولیت در حیاط این ساختمان واقع شده و مردم بر این باورند که با دست زدن به آن، شانس در عشق به آ‌ن‌ها رو می‌آورَد و می‌توانند فرد مناسب خود را پیدا کنند. هرچند که خود ژولیت در عشق، شانس کمی داشت و درنهایت به تراژدی تبدیل شد. همچنین می‌توانید از لباس‌های دوره‌ی رنسانس و مجموعه‌ای از عتیقه‌های حکاکی شده‌ی آن دوران بازدید کنید که در موزه‌ی کوچک داخل خانه قرار گرفته‌اند. «فرانکو زفیرلی» (Franco Zeffirelli)، اقتباس سینمایی موفقی را در سال 1968 از این نمایش شکسپیر ساخت و تختی که در این فیلم به عنوان تخت ژولیت از آن در اتاق او استفاده شده نیز در این موزه قرار دارد.
تقریباً همه چیز راجع به این خانه، تخیلی است؛ اما احساسی که مردم را به سمت آن می‌کشانَد به طور قطع واقعیت دارد و می‌توان آن را از نوشته‌های روی دیواری فهمید که در پایین بالکن ژولیت قرار گرفته است. حتی گاهی پیش می‌آمد که مردم، کاغذهایی را با آدامس بر روی دیوار آن می‌چسباندند که گذشته، مشکلات و امید آن‌ها را می‌شد از روی این نوشته‌ها خواند. البته این کار به دیوارها آسیب می‌رساند و به همین دلیل، مسئولان شهر قوانین جدیدی را وضع کردند و لوح‌هایی جداشدنی برای بازدیدکنندگان قرار دادند تا بدون صدمه زدن به این جاذبه‌ی دیدنی، در رسم نوشتن نامه به معشوقشان شرکت کنند. مردم با این کار امید دارند که ژولیت برای آن‌ها افسون خوش شانسی بخواند تا بتوانند با معشوقشان تا آخر عمر با خوشحالی در کنار هم زندگی کنند.

گردشگرانی که برای بار اول به خانه‌ی ژولیت می‌روند، معمولاً از تعداد نامه‌ها و نوشته‌هایی که زمین تا سقف را می‌پوشانند، چشم‌هایشان گرد می‌شود. درواقع همین رسم نامه نوشتن و قرار دادن آن بر روی دیوار، الهام‌بخش فیلم «نامه‌هایی به ژولیت» (Letters to Juliet) بوده که یکی از توریست‌های شهر ورونا، نامه‌ای عاشقانه را پیدا می‌کند و در پاسخ، نامه‌ای به نویسنده‌ی آن می‌نویسد و به کمک او، نویسنده‌ی نامه که اکنون پیر شده، به عشق دیرین خود می‌رسد. تخیلی بودن داستان رومئو و ژولیت به هیچ وجه باعث دلسرد شدن مردم نمی‌شود؛ بلکه آن‌ها برای ادای احترام خود به قوی‌ترین ماجرای عشق جوانی در فرهنگ غرب، در روز ولنتاین (14 فوریه) و روز تولد ژولیت (17 سپتامبر)، برنامه‌های مخصوصی را در این مکان برگزار می‌کنند. از سه شنبه تا یکشنبه، از ساعت 8:30 صبح تا 7:30 عصر و در روزهای دوشنبه از 1:30 ظهر تا 7:30 بعد از ظهر می‌توانید از این مکان دیدن کنید. بازدید از حیاط این خانه رایگان است، اما برای بازدید از داخل آن باید هزینه‌ی اندکی را پرداخت کنید.

بلیط قطار

خرید بلیط قطار

قیمت بلیط قطار

برای بازدید از سایت بوکینگ پرشیا بر روی کلمه "اینجا" کلیک کنید

خانه شورای شهر بیرمنگام

«بنای شورای شهر بیرمنگام»در دسته‌ی دوم بناهای فهرستی قرار دارد و یکی از بزرگ‌ترین ساختمان‌های شهر است.

ورودی آن از سمت میدان «چمبرلین» (Chamberlain)، میزبان «موزه و گالری هنری بیرمنگام» بوده و از سمت «میدان ویکتوریا» بالکنی وجود دارد که جشن‌ پیروزی‌های ورزشی محلی در آن‌ جا برگزار می‌شود؛ مردم در زیر آن جمع شده و شادمانی می‌کنند.

بلیط قطار

خرید بلیط قطار

قیمت بلیط قطار

برای بازدید از سایت بوکینگ پرشیا بر روی کلمه "اینجا" کلیک کنید

عمارت چهل ستون

عمارتی متعلق به عصر صفوی و ازمهمترین شاهکارهای معماری اوائل قرن یازدهم هجری که از شهرتی جهانی برخوردار است.

به شهر اصفهان که می روی ، در ضلع غربی میدان نقش جهان روبه روی مسجد شیخ لطف الله،  عمارتی ۶ طبقه دیده ها را مجذوب خود می کند.
این کاخ در زمان صفویه از بهترین کاخ‌های دنیا محسوب می‌شده و بزرگترین کاخى است که در پایتخت وجود داشته است بنابراین هر آنچه لازمه یک کاخ سلطنتى بوده در آن وجود داشته است. 

بعد از انتقال پایتخت از قزوین به اصفهان توسط شاه عباس اول در اواخر قرن دهم هجری شمسی بعنوان مقر و دولتخانه حکومتی سلاطین صفوی ساخته شد. این بنا طی ۵ مرحله معماری تکمیل شد.

عالی قاپو در ابتدا درب ورودی باشکوه دولتخانه صفوی بوده و میدان امام(شاه) را به مجموعه دولتخانه و عمارت رکیب خانه، جبه خانه، تالار تیموری، تالار طویله، تالار سرپوشیده و کاخ چهلستون و بناهای دیگر مرتبط می ساخته.

بنای اولیه عالی قاپو در دوره شاه عباس اول پایه گذاری شد و جانشینان وی آن را تکمیل کردند.  در دوران قاجار عالی قاپو چند سال محل سکونت و کار ظل السلطان بود او نیز تغییراتی را در کتیبه های آن ایجاد کرد کتیبه های جبهه شرقی بنا و الواح خط نگاشته سردر ورودی که با اشعاری تعمیرات سال ۱۲۷۴ را بیان می کند از تغییرات ظل السلطان است. 

این عمارت ، بنایی با ۶ طبقه و بلندای ۴۸ متر است که طبقات به وسیله سه راه پله ،  بهم راه دارند. از این سه دستگاه پله ، دوراه پله قرینه در غرب ساختمان به صورت مارپیچ  و دیگری پلکان شاهی زیگزاکی شکل است.

دو تالار در طبقه همکف وجود دارد که مربوط به امور اداری و دیوانی عهد صفوی بوده که صدرخانه یا کشیک خانه نامیده می شدند.

ایوان بزرگی که ۱۸ ستون رفیع آن را نگه داشته در طبقه سوم قرار دارد، در گذشته تمام ستون ها مزین به آینه کاری بودند و سقف آن مملو از تزیینات چوبی ونقاشی های زیبایی بوده  است. در قسمت مرکزی این ایوان حوضی زیبا از مرر و مس وجود دارد. تالار بزرگ با اتاق ها و طاق های بسیار زیبایی که با نقاشی  دیوارهای آن تزیین شده در پشت این ایوان قرار دارد. از ایوان کوچکی که پشت این تالار است گنبد زیبا و ساده توحید خانه نمایان است. صوفیان و درویش ها شب های جمعه در دوره صفوی در این مکان گرد هم می آمدند. همچین سران دولتی از این طبقه نظاره گر مسابقات چوگان بودند. طبقات بعدی نیز شامل یک سالن بزرگ در وسط و چندین اتاق کوچک در اطراف هستند. 

مراحل ساخت عالی قاپو
ساخت این عمارت باشکوه ، ۵ مرحله ساختمانی را پشت سر  گذاشته است.

اول : آنکه به صورت ورودی دیگر بناها بوده است.

دوم : از آن جهت که پایتخت گشترش می یابد و جمعیت افزون می شود، باید مقر حکومتی جلوه ای متمایز داشته باشد پس طبقات سوم و چهارم و نیم طبقه پنج را به طبقات عمارت می افزایند.

سوم : در این مرحله طبقه مشهور به صوت یا موسیقی به بنا الحاق می شود.

چهارم : ایوانی در جلوی میدان امام به بنا اضافه می کنند تا طول کاخ را افزایش دهند.

پنجم : پله های شاهی و ۱۸ ستون ایوان و سیستم آبرسانی به طبقات بالا و حوض مسی ایوان در آخرین مرحله به ساختمان عمارت عالی قاپو اضافه شد. 

طبقه آخر این عمارت ، باعث شکوه و شهرت آن شده است. در این طبقه علاوه بر مینیاتورهای اثر هنرمند معروف عصر صفوی رضا عباسی ، گچبری های که به شکل انواع جام و صراحی در دیوار تعبیه شده وجو دارد. این تالار معروف به “اتاق موسیقی” یا “اتاق صوت” است.

در این قسمت از کاخ ، این اشکال علاوه بر نمایش زیبائی و خلاقیت و ابتکار هنرمندان گچکار برای این بوده که انعکاس های نغمه های نوازندگان و اساتید موسیقی به وسیله این اشکال مجوف گرفته شود و صداها طبیعی و بدون انعکاس به گوش برسند. یکی از ویژگیهای جالب  کاخ عالی قاپو اینست که از هرضلع آن که نگاه کنیم ، تعداد طبقات متفاوت است ، از نمای ضلع شرقی ، دو طبقه و از نمای ضلع غربی پنج طبقه و از طریق راه پله ویژه ملاقات های شاهانه ، هفت طبقه دیده می شود. بلندای این عمارت ۴۸ متر است که ایوان آن در ارتفاع ۲۸ متری واقع شده است.

عمارت باشکوه عالی قاپو یکی از پربازدیدکننده ترین بناهای تاریخی اصفهان است که در تمام ایام سال همه روزه از ساعت ۹ الی ۲۱ پذیرای گردشگران می باشد. این بنا زیر نظر سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری اداره می شود.

بلیط قطار

خرید بلیط قطار

قیمت بلیط قطار

برای بازدید از سایت بوکینگ پرشیا بر روی کلمه "اینجا" کلیک کنید