خوشمزه ترین غذاهای ژاپنی
اگر دوست دارید در سفرتان به ژاپن غذاهایی عالی و به یادماندنی را امتحان کنید، در این راهنما با ما همراه شوید.
وقتی پای غذاهای تخصصی و ویژه در میان باشد، هیچ کشوری به اندازه ژاپن نمیتواند خودنمایی کند. اگر چه توکیو همه چیز دارد و کیوتو مهد غذاهای سنتی است، ولی هنوز مکانهای بسیار زیادی هم وجود دارند که میتوانید در سفرتان به این کشور به آنها سر بزنید. در این راهنما به ۹ مکان عالی با غذاهای ویژه پرداختهایم که شکم گردان از تجربهاش لذت خواهند برد.
شیمودا: سرزمین عجایب غذای دریایی
شیمودا (Shimoda) در قسمت جنوبی شبه جزیره ایزو (Izu) واقع شده و چهار ساعت از توکیو فاصله دارد. جدای از اینکه اینجا برای فرار از انرژی دیوانهوار شهری پناهگاه زیبایی به حساب میآید، میتوانید برخی از بهترین غذاهای دریایی کل جهان را هم در آن تجربه کنید. این شهر کوچک چند بازار ماهی داشته و رستورانهای بومیاش در طبخ ماهی مرکب، ماهی کبابی و کین مدای (Kinmedai)، یک نوع خرچنگ ترد چشم طلایی که به سرعت در جهان محبوبیت کسب میکند، متخصص هستند.
هوکایدو: لبنیات، به ویژه پنیر
اگر به سمت نقاط شمالیتر ژاپن بروید، به هوکایدو (Hokkaido) خواهید رسید. مرکز این منطقه، شهر ساپورو (Sapporo) است که میزبان برخی از جذابترین فستیوالهای زمستانی بوده و برخی از بهترین محصولات لبنی ژاپن را تولید میکند. اگر چه ژاپن در برابر رقبای اروپایی خود به خاطر پنیرهایش شهرت چندانی ندارد، اما در هوکایدو پنیرهای خوشمزه و با کیفیت بینالمللی خواهید یافت. یکی از خوردنیهایی که نباید در هوکایدو از دست بدهید، تارت پنیر است که کمی به چیزکیک شباهت دارد. این شیرینی ترد و کرهای با پنیر شیرین پر شده و احتمالاً یکی از لذیذترین شیرینیهایی است که تاکنون امتحان نکردهاید.
موریوکا: وانکو سوبا
نودلهای سوبا در ژاپن بیمانند نیستند، هر چند شهر موریوکا (Morioka) در استان ایواته (Iwate) این غذا را کمی متفاوت درست میکند. «وانکو» در زبان محلی به معنی «کاسه» است و در این شهر سوبا را در کاسههای کوچک حاضر میکنند. اگر به سراغ یکی از رستورانهای مخصوص سوبا بروید، خدمتکاری با حوصله صبر میکند تا کاسه کوچک شما تمام شود و آن را دوباره برایتان با نودل گرم و تازه پر کند. هر وقت سیر شدید به سادگی روی کاسه را بپوشانید. این علامتی از پایان یافتن غذا است.
اوزاکا: کوفته اختاپوس تاکویاکی
اوزاکا هم چیزهای زیادی برای پیشنهاد به شکم گردان دارد، اما چیزی که بیش از همه میدرخشد، «تاکویاکی» است. اغلب به این غذا کوفته اختاپوس سرخ شده هم میگویند. این غذا به عنوان یک خوراکی وسط راهی، بعد از نوشیدنی یا حین آن یا حتی به عنوان اسنک هم ایدهآل است. میتوان تاکویاکی را از این نظر همان فست فود سنتی نامید. این غذا از کوفتههایی متشکل از گوشت اختاپوس درست شده که اندازه یک توپ گلف هستند و با سس و مایونز پوشیده میشوند. تاکویاکی بسیار لذیذتر از چیزی است که به نظر میرسد.
اوکیناوا: اومیبودو
اوکیناوا (Okinawa) جزیرهای شگفت انگیز است. میتوانید برخی از خیرهکنندهترین سواحل جهان و برخی از پیرترین مردم را در این جزیره پیدا کنید؛ پس با این حساب حتماً آنها چیزی را درست انجام میدهند! غذایی که باید حتماً هنگام بازدید از اوکیناوا امتحان کنید، اومیبودو (umibudo) است. این اسنک رایج که نوعی علف دریایی با دانههای کوچک و شور است، اندکی طعم شوری دریا را به یادتان میآورد.
کوبه: بیف کوبه
کوبه (Kobe) احتمالاً یکی از معروفترین بیفهای جهان را دارد که جزو خوشمزهترین غذاهای ژاپنی به حساب میآید. این غذا یکی از مشهورترین خوردنیهای منطقهای ویژه این کشور است. بیف کوبه یکی از نژادهای متنوع «واگیو» یا گوساله ژاپنی به شمار میرود که همیشه ترد، خوشمزه و چرب است. یکی از رایجترین راههای لذت بردن از بیف کوبه در غذای شابو شابو (Shabu shabu)، سوپ با تکههای گوشت آبپز شده، سوکیاکی (sukiyaki) یا تپانیاکی (teppanyaki) خواهد بود که در آن آشپز، گوشت را جلوی خود مهمان گریل میکند.
یوکوهاما: رامن
یوکوهاما (Yokohama) در فاصله ۴۰ دقیقهای توکیو واقع شده و اغلب نادیده گرفته میشود. اگر از توکیو بازدید میکنید، این موقعیت را از دست نداده و از اینجا هم دیدن کنید. یوکوهاما اکثر موزههای غذای کشور ژاپن را در خود جای میدهد که یکی از آنها موزه رامِن است. به نظر منطقی میرسد چون اینجا یکی از دستکم گرفته شدهترین مراکز رامن جهان به شمار میرود. برخی افسانههای محلی باور دارند اولین مغازه رامن فروشی کشور در یوکوهاما فعالیتش را آغاز کرد. از آن زمان تاکنون رامن در این شهر پیشرفت زیادی کرده و فقط به موزه ختم نمیشود بلکه سالانه یک فستیوال رامن هم در آن برپا میگردد.
نیکو: یوبا
اگر به نیکو (Nikko) سر زدید، تنها غذایی که باید امتحان کنید یوبا (yuba) خواهد بود. این غذا در اصل نسخه دیگری از توفو بوده و طعم بسیار لذیذی دارد. بزرگترین جذابیت یوبا تنوع آن است. این غذا هم مانند توفو طعمهایی را که در آن طبخ شده منعکس میکند اما بسیار جذابتر بوده و بافتی جویدنی دارد. بهترین راه خوردن یوبا روش مردم محلی یعنی داخل یک کاسه نودل داغ است.
فوکوئوکا: فوگو
فوگو (fugu) در منظره غذایی ژاپن تا حدی یک افسانه شهری است اما به هر حال کاملاً وجود دارد و یکی از بهترین جاهایی که میتوانید آن را امتحان کنید، فوکوئوکا (Fukuoka) خواهد بود. این ماهی بادکنکی خوشمزه (ولی مرگبار اگر آن را درست طبخ نکنید) در مرکز جزیره کیوشو (Kyushu) با قیمتی مناسب قابل دسترس است. چه بخواهید آن را به سبک ساشیمی بخورید یا سرخ شده و داخل سوپ داغ، میتوانید آن را در فوکوئوکا پیدا کنید.
بلیط قطار خرید بلیط قطار قیمت بلیط قطار
۱. موزه فاضلاب، توکیو
جدای از نمایشهایی که حول مکانیک پشت فاضلاب کثیف برگزار میشود، جذابترین بخش موزه را میتوانید در طبقه B5 ببینید. این طبقه حدود ۲۵ متر زیر زمین بوده و بازدیدکنندگان میتوانند در آن روی یک پل که بر روی یک تونل فعال فاضلاب قرار دارد ایستاده و نحوه کار را از نزدیک ببینند. البته توصیه میکنیم این بازدید را قبل از خوردن صبحانه یا ناهار انجام دهید!
۲. موزه رامن، یوکوهاما
۳. موزه نمک و تنباکو، توکیو
۴. موزه گربه، ایتو
۵. موزه تریک آرت، توکیو
نمونههای به نمایش درآمده موضوعات مختلفی داشته و حتی یک اتاق با موضوع دوران «ادو» (Edo) هم در آن پیدا میشود که علاقهمندان به تاریخ ژاپن میتوانند به آن سر زده و از تصاویر شگفت انگیزش دیدن کنند. از شارژ بودن باتری دوربینتان قبل از حرکت به سمت موزه اطمینان حاصل کنید.
کوه فوجی برای قرنهای متمادی در میان مردم کوهی مقدس بود. معتقدین به مذهب «شینْتو»، قله فوجی را جایگاه الهه «سِنگِن ساما» (Sengen-Sama) میدانند که مظهر طبیعت است و برای این الهه زیارتگاهی در بالای کوه ساختهاند اما بودیستهای ژاپنی این کوه دروازهای به جهان دیگر میدانند. کوه فوجی، «تاته» (Tate) و «هاکو» (Haku) سه کوه مقدس ژاپن هستند.
کوه فوجی بیش از تمام کوههای دیگر جهان صعود شده و سالانه بیش از ۱۰۰,۰۰۰ نفر قله آن را فتح میکنند. حدود ۳۰٪ این جمعیت خارجی و باقی همه ژاپنی هستند. این کوه که یکی از زیباترینهای جهان به شمار میرود را شاید بتوان محبوبترین جاذبه گردشگری ژاپن دانست. نسلهای متعددی از هنرمندان نقاش و عکاس این کوه را به تصویر کشیدهاند که از میان آنها شاید به جرئت بتوان گفت معروفترین آثار، چاپهای «هوکوسای» نقاش ژاپنی هستند. در روزهای آفتابی از شهر توکیو میتوان قله فوجی را تماشا کرد.
برای صعود کوه فوجی ۴ مسیر تا قله وجود دارد. در هر مسیر ۱۰ ایستگاه در نظر گرفته شده که هرکدام تسهیلات اولیه و مکانی برای استراحت در اختیار شما میگذارند. نوشیدنی، غذا و تخت در اینجا بسیار گران بوده و باید پیشاپیش جا رزرو کنید. معمولاً صعود را از ایستگاه پنجم آغاز کرده و تا آنجا را با اتوبوس طی میکنند. البته مسیرهای فنیتر برای کوهنوردان هم وجود دارد. معروفترین مسیر به سمت قله «یوشیداگوچی» (Yoshidaguchi) بوده که از ایستگاه پنجم «کاواگوچیکو» (Kawaguchiko) در قسمت شرقی فوجی آغاز میشود. یک کوهپیمایی رفت و برگشتی حدود ۱۲ ساعت از اینجا به طول میانجامد. این مسیر برای کوهنوردان تازه کار از همه مناسبتر است.
دانستنیهای جالبی درباره کوه فوجی
۳۶ نما از کوه فوجی توسط هنرمند شهیر ژاپن، «هوکوسای» (Hokusai) با تکنیک چاپ دستی خلق گردید. این آثار از سال ۱۸۳۰ شروع شدند و هنرمند در آن زمان ۷۰ سال داشت.
پارک ملی کراما شوتو
پارک ملی شیرتوکو
پارک ملی آکان
پارک ملی نیکو
پارک ملی یوشینو کومانو
پارک ملی یاکوشیما
پارک ملی فوجی هاکونه ایزو
پارک ملی توادا هاچیمانتای
پارک ملی کیریشیما-کینکوان
پارک ملی سانین کایگان
1. بونیفیسیو | bonifacio
2. سرزمین های مسطح نمکی کامارگو | Camargue Salt Flats
3. صخره های اترتات | Etretat Cliffs
4. آبشارهای ساوتادت | Sautadet
5. تلماسه های پیلات | Dune du Pilat
6. ذخیره گاه طبیعی اسکاندولا | Scandola
7. پل طاق دار | Pont d’Arc
8. قله میدی اوسائو | Midi d’Ossau
9. مون بلان | Mont Blanc
10. مجموعه تپه های آتشفشانی | Chaîne des Puys
دیزنی لند توکیو
دیزنی سی توکیو
یونیورسال استودیوز اوزاکا
فوجی-کیو هایلند
دنیای کیهانی یوکوهاما
سانریو پورولند
سرزمین عجایب ادوی نیکو ادومورا
ناگاشیما اسپا لند
قلعه نیجو
قصر نینومارو
قصر هونمارو
باغ قصر
در پایین این برج عظیم یک مرکز خرید و آکواریوم نیز وجود دارد. شاید بتوان برجستهترین قسمت برج توکیو اسکای را دو تراس تماشای شهر آن دانست که نماهایی شگفت انگیز از بالای شهر توکیو را به نمایش میگذارند. این دو تراس پوشیده، در ارتفاع ۳۵۰ و ۴۵۰ متری قرار داشته و بلندترین تراسهای تماشای ژاپن بوده و در میان برخی از بلندترینهای جهان نیز نامشان به چشم میخورد.
تراس تماشای توکیو اسکای تری
در بالای این رمپ مارپیچ یک تراس تماشای شهر دیگر با پنجرههای بلند و مناظر شگفت انگیز پیدا میکنید. ارتفاع این طبقه به طور دقیق ۴۵۱.۲ متر بوده و بلندترین نقطه در میان تراسهای دیگر است. بازدید از توکیو اسکای تری از طبقه چهارم، جایی که بلیط تراس اول فروخته میشود شروع خواهد شد. بازدیدکنندگان با یک آسانسور سواری روان و آرام به طبقه بالای اولین تراس رسیده و در آنجا نیز میتوانند بلیط تراس دوم را خریداری کنند. سالها قبل از بازگشایی برج توکیو در می سال ۲۰۱۲ این سازه عظیم سوژه محبوبی برای عکاسی بود.
حقایقی جالب درباره برج توکیو اسکای تری
۱. معبد تودایجی
۲. معبد هوریوجی
۳. پارک نارا و آهوها
۴. معبد یاکوشیجی
۵. معبد بزرگ کاسوگا
۶. قصر هیجو
۷. مجسمهی میتریا بودیساتوا
۸. کوه یوشینو
۹. کوفون ایشیبوتای
۱۰. نارا ماچی
در روز ملی باستیل در چهاردهم جولای که به آن «له کتوز ژوئیه» (Le 14 Juillet) میگویند، مردم فرانسه شاهد جشنهای عمومی بزرگ شامل رژههای نظامی و غیرنظامی، اجرای موسیقی، غذای همگانی، رقص و نمایشهای خیرهکنندهی آتشبازی هستند. درصبح این روز یک رژهی نظامی بزرگ در پاریس برپا میشود که نیروهای واحدهای مختلف از دانشجویان دانشکده افسری تا نیروی دریایی و لژیون خارجی فرانسه در این رژه شرکت میکنند؛ «تیپ آتش پاریس» (Paris Fire Brigade) در انتهای رژه حاضر شده و هواپیمای نظامی در حین رژه بر بالای مسیر پرواز میکند. همچنین رئیس جمهور فرانسه رژه را افتتاح میکند و در کنار صف سربازان و هزاران نفر از مردم حاضر خواهد بود. عدهای نیز روزشان را در کنار خانواده و دوستان با پیکنیک و صرف غذا میگذرانند.
اما نام و تاریخچه این روز از کجا نشأت میگیرد؟ باستیل نام زندان و قلعهای قرون وسطایی در پاریس است. بسیاری از مردم فرانسه از این قلعه با قوانین خشن سلسله «بوربون» (Bourbon) در اواخر قرن هجدهم یاد میکنند. در ۱۴ جولای ۱۷۸۹ میلادی، انقلابیون به باستیل یورش بردند. این حرکت سرآغازی مهم برای انقلاب فرانسه بود و فتح این زندان قدرت مطلق لوئی شانزدهم را دچار تزلزل کرد. در ۱۴ جولای ۱۷۹۰ «فستیوال فدراسیون» (Festival of the Federation) برگزار شد که راهی برای جشن گرفتن استقرار سلطنت مشروطه در فرانسه بود. سپس در ۱۴ جولای ۱۸۷۹، این جشنها شکل رسمیتری به خود گرفتند که شامل یک مراسم نظامی در «لونشام» (Longchamp) و برپایی جشن و سرور در سراسر کشور میشد. در سال ۱۸۸۰، سیاستمداری به نام «بانژمان راسپَیل» (Benjamin Raspail) پیشنهاد کرد تا ۱۴ جولای را به عنوان تعطیلات رسمی فرانسه در نظر بگیرند. این قانون را در همان سال تصویب کردند و روز باستیل برای اولین بار در سال ۱۸۸۰ تعطیل عمومی شد. از آن زمان به جز دوران جنگ جهانی، روز باستیل تعطیل رسمی به شمار میرفت. در دویستمین سالروز انقلاب فرانسه در سال ۱۹۸۹ مراسم ویژهای برای روز باستیل تدارک دیده شد.
برج ایفل پاریس و پرچم سه رنگ فرانسه از نمادهای مهم روز باستیل هستند. این پرچم از سه نوار عمودی با عرض یکسان تشکیل شده که به رنگهای آبی، سفید و قرمز در کنار هم قرار گرفتهاند. این رنگها برای تزئینات روز باستیل در کوچه و خیابانها به کار میرود و در نوار پرچمها و بنرها به چشم میخورند. مردم هم گاهی لباس با این رنگها بر تن کرده یا صورت خود را به شکل پرچم فرانسه رنگ میزنند. لازم به ذکر است که بانک، ادارات پست و بسیاری از شرکتها در این روز تعطیل هستند. رستورانها و کافههای خارج از مناطق توریستی را هم ممکن است بسته ببینید. اما نانوایی و برخی از مغازهها به خصوص در فرودگاهها و ایستگاههای قطار و بزرگراههای اصلی باز میباشند. خدمات حمل و نقل عمومی در این روز در هر منطقه متفاوت بوده و به برنامههای اجرا شده بستگی دارد؛ مثلاً بسیاری از خیابانها را در مراکز شهرها و روستاها برای اجرای رژه و دیگر رویدادهای بزرگ مسدود میکنند.
این رویداد پرطرفدار از تلویزیون فرانسه پخش میشود و قدیمیترین و بزرگترین رژه نظامی منظم اروپا به شمار میآید. در برخی از سالها گروههای بیرونی هم در این رژه مشارکت میکنند و سیاستمداران خارجی به عنوان مهمان در مراسم حاضر میشوند. رژههای کوچکتر در شهرهای نظامی فرانسه مانند «تولون» (Toulon) و «بلفورت» (Belfort) با سربازان محلی روی میدهد. البته روز باستیل در همه جوامع فرانسوی در سراسر جهان جشن گرفته میشود؛ از ایالات متحده آمریکا در «میلواکی» (Milwaukee)، «مینیاپولیس» (Minneapolis)، نیویورک، فیلادلفیا، سانفرانسیسکو و سیاتل نیز گرفته تا فستیوالهایی از فرهنگ فرانسوی در «فرانسهوک» (Franschhoek) آفریقای جنوبی و مجارستان.
1. حباب های ایترپ رو
2. کلبه های درختی پرش
3. واگن های تابستانی
4. قلعه های درختی میلاند
5. خانه هابیتی
6. خانه های چوبی کپ کبن
پادشاه هنری چهارم دستور ساخت این باغ را در سال ۱۵۹۳ میلادی به «پیر ریشر» (Pierre Richer) گیاه شناس فرانسوی داد تا دانشجویان پزشکی دسترسی راحتتری به گیاهان برای تحقیقات داشته باشند. او خواستار ساختن یک باغ سلطنتی مشابه باغ دارویی در ایتالیا بود که در نهایت در فاصلهای بسیار نزدیک به دانشکدهی پزشکی مون پلیه، قدیمیترین دانشکده در این حوزه، بنا شد. در آن زمان تنها پزشکان، پژوهشگران و دانشجویان علوم پزشکی و دارویی اجازه دسترسی به باغ را داشتند.
بعدتر گیاهان بیشتری از مکانهای مختلف دنیا به این باغ آورده شدند. در آن دوران ایدهی ایجاد گلخانه با شبیهسازی آب و هوا و اقلیمهای مختلف برای رشد گیاهان، به شدت ایدهای جدید و نوآورانه محسوب میشد. بدین ترتیب باغ گیاه شناسی مون پلیه سرمنشاء ایجاد باغ گیاه شناسی معروف پاریس در سال ۱۶۳۵ شد. فرانسه، باغ مون پلیه را در سال ۱۹۸۴ میلادی، مکان حفاظتشده اعلام کرد و در سال ۱۹۹۲ میلادی در لیست بناهای تاریخی قرار گرفت. این مکان از سال ۱۸۴۱ میلادی برای بازدید عموم بازگشایی شد و این اتفاق هدیهای عظیم برای شهر بود؛ چرا که امروزه جدای از پزشکان و محققان، شاعران، عاشقان و گردشگران بسیاری در محیط رؤیایی آن گردش میکنند و از طبیعت اعجاب آور آن لذت میبرند.
«کوهستان ریشر» (Richer’s Mountain) که قدیمیترین بخش باغ به شمار میآید، نام خود را از بنیان گذارش وام گرفته است. در این قسمت میتوانید درخت «فیلاریا» (phillyrea) و «ارغوان» (Judas) قدیمی را ببینید که سازندهی باغ، آنها را کاشته بود. باغ گیاهان دارویی، پایینتر از کوهستان قرار داشت که امروزه جز چند تخته سنگ، اثری از آن باقی نمانده است. در بخش «مدرسه جنگلبانی»، درخت «جینکو» مشهور به کهندار (Ginkgo biloba) را خواهید یافت که در اواخر قرن هجدهم کاشته شد. این گونه از درختان، قدیمیترین گونههای درختی روی زمین هستند و به دلیل نداشتن تیره مشابه، منحصر به فرد محسوب میشوند. در این قسمت باغ میتوانید به دیدن درخت زیتون ۲۵۰ ساله هم بروید. با نگاهی به گلخانههای گرمسیری میتوانید نیلوفرهای آبی بزرگ، ارکیدهها و دیگر گونههای شگفت انگیز خارجی را ببینید. در ادامه، در میان پیچ و خمهای باغ بامبو قدم بزنید و سپس از آرامش «باغ انگلیسی» لذت ببرید. این باغ چشم نواز در سال ۱۸۶۰ میلادی ساخته شد، زمانی که باغهای انگلیسی مد روز بودند. در مرکز این باغ، آبگیر بزرگی قرار دارد که گلهای لاله مردابی و نیلوفر آبی هندی در نیمهی تابستان، چشمها را به خود خیره میکنند. پس از تماشای لاک پشتها و ماهیهای کپور ژاپنی، به گلخانهی «مارتین» بروید و مجموعهی کاکتوسها را مشاهده کنید. همانطور که در فضای سبز باغ پرسه میزنید، بناها، ستونها و طاقهای گلکاری شده از زمان ساخت آن را خواهید دید.
«مدرسه سیستماتیک» یا «باغ پژوهش و تحقیق» در قرن هفدهم و هجدهم قلب باغ محسوب میشد. در سال ۱۸۰۴ نارنجستان زیبایی در این بخش ساخته شد تا از گیاهان در مقابل طوفان محافظت کند. این نارنجستان چهار باغچه دارد که دو تای آن به گیاهان مدیترانهای اختصاص یافته و دیگری از آنِ گیاهان دارویی شد و در آخری یک جالیز شکل گرفت. زینت بخش این قسمت، درخت جینکوی نری است که در سال ۱۷۹۵ میلادی کاشته شد و در سال ۱۸۳۰ میلادی شاخههای ماده به آن پیوند زدند. همچنین در مدرسه سیستماتیک، پانزده مجسمه از دانشمندان برجستهای که در اینجا کار کردند را خواهید دید. در محوطه و نزدیک به چرخ آبکش باستانی، آرامگاه «نارسیسا» (Narcissa) در زیر طاق وجود دارد که در اواخر قرن هجدهم ساخته و به عروس «ادوارد یونگ» (Edward Young) شاعر انگلیسی تقدیم شد.
1. هیچ وقت اثر چند کلمه فرانسوی را دست کم نگیرید
2. برای جلب توجه پیش خدمت دست خود را به شدت تکان ندهید
3. سعی کنید به ویژه در شب بلندتر از جمع صحبت نکنید
4. در زمان غذا یا نوشیدن قهوه موبایل خود را در نیاورید
5. منتظر یک صبحانه بزرگ و خوشمزه نباشید
6. هرگز فکر نکنید که در هر زمانی میتوانید غذا بخورید
7. انتظار نداشته باشید که ماشین ها در چهارراهها توقف کنند
8. هرگز منتظر نباشید تا فضایی در ساحل برایتان خالی شود
9. مستقیماً چیزی را که میخواهید درخواست نکنید
10. نمیتوانید درخواست کنید غذایتان شامل چه چیزی بشود
11. انتظار نداشته باشید کسب و کارها همیشه آنلاین باشند
12. هرگز دست خالی به مهمانی یا خانه کسی نروید
13. هیچ وقت برای مهمانی ها سر زمان مشخص شده نرسید!
۱. میدان کمدی
۲. کلیسای جامع سن پیر
۳. گردشگاه پرو
۴. گردش در ساحل
۵. شکم گردی در غذاهای فرانسوی
۶. موزه فابر
۷. باغ وحش مون پلیه
۸. کاخ فلوژرگ
۹. گردشی در محله قدیمی
۱۰. باغ گیاه شناسی
تاریخچه ساخت خیابان
عملیات تخریب و پاکسازی جهت احداث این گذرگاه مهم و جدید در سال 1802 میلادی آغاز شده و تقریباً در سال 1803 خیابان ریوولی از میدان کنکورد به سمت خیابان امروزی «دل اشل» (rue de l'Echelle) و در امتداد باغهای تویلری و قصرهای این منطقه و لوور گسترش پیدا کرده بود. در سال 1804 میلادی این خیابان به منظور جشنهای تاجگذاری، سنگفرش شده و دو معمار مشهور به نامهای «پرسیر» (Percier) و «فونتاینه» (Fontaine) موظف شدند تا نمای بیرونی و تزئینات ساختمانهای موجود در این خیابان را با پارکها و قصرهای آن هماهنگ کنند. آنها برای این منظور از گذرگاههای طاقدار و نمای ویژهای استفاده کردند که برای اهالی شهر پاریس یک خیابان زیبا و محلی مناسب برای تفریح و تفرج فراهم میکرد.
معماری ویژه
این سبک به خوبی نشان دهنده وجود علاقه و اشتیاق ناپلئون برای ساخت یک خیابان تفرجگاهی لوکس و زیبا است. وی در ادامه و به منظور کسب اطمینان از فراهم شدن شرایط ایده ال در این خیابان، دستورات ویژهای در ارتباط با مغازهها و فروشگاههای این محل صادر کرد که بر اساس آن؛ وجود فروشگاههایی مانند قصابیها در خیابان ریوولی ممنوع بوده و هیچ مغازهای که در آن نیاز به استفاده از تنور، پتک و چکش باشد نیز اجازه فعالیت در این محل را نداشته و همچنین فروشگاه ها اجازه نصب تابلو روی تزئینات و قوسهای طاقدار به کار رفته در این محل را نداشتند.
گذار از عصر امپراطور به روزگار معاصر
پایتخت خیره کننده
دسترسی به نقاط مختلف
غذاهای درجه یک
وسایل نقلیه عمومی
جاذبه های قرار گرفته در فهرست میراث جهانی
تنوع و گوناگونی
هنر و فرهنگ
۱. ادکلن
۲. کلاه بره
۳. پنیر
۴. صابون فرانسوی
۵. ماکارون
۶. فلور دو سل
۷. کتاب شازده کوچولو
۸. پوشاک
میدان کاخ دادگستری
کور سالیا
بندر محله قدیمی نیس
فِنوکیو
کاخ لاسکاری
خانه ماتیس
کلیسای جامع سنت رِپارات
اپرای نیس
تفرجگاه انگلیسی ها
میدان ماسِنا
1. کلیسای جامع نوتردام دولاگارد
2. بندر قدیمی
3. محله قدیمی
4. کلیسای جامع دولا ماژور
5. پارک ملی کلانک
6. قلعه ایف
7. کاخ لونشان
8. موزه تمدن های اروپایی و مدیترانه
9. خیریه قدیمی
10. صومعه سنت ویکتور مارسی
این سریال حماسی-تخیلی میلیونها دنبالکننده در تمام دنیا دارد. به عنوان یک بیننده همیشگی سخت است که باور کنیم لوکیشنهای آن-جهانیِ این سریال در دنیای واقعی وجود دارند. در فصلهای اولیه فیلم «بازی تاج و تخت»، مکانهایی در ایرلند شمالی و کرواسی ستاره فیلم بودند، اما از فصل پنجم به بعد، مکانهایی در اسپانیا نقش مرکزی پیدا کردند و لوکیشنهای خیرهکنندهای برای این فیلم به وجود آوردند. (هشدار فاششدن: اگر تمام سریال بازی تاج و تخت را ندیدهاید، در متن پیش رو اطلاعاتی هست که ممکن است داستان را فاش کند.)
۱.لاس باردناس رئالِس (Las Bardenas Reales)
۲. گازتِلوگاته (Gaztelugatxe)
۳. سویل (Seville)
۴. اُسونا
۵. پل رومی کوردوبا
۶. آلمِریا
۷. شهر کهن خیرونا
۸. حمامهای عربی شهر خیرونا
۹. کلیسای جامع خیرونا
۱۰. قلعه سانتا فلورنتینا، بارسلون
۱۱. قلعه دی زافرا
۱۲. پِنسیکولا