فرهنگ مردم چین :: بوکینگ پرشیا

بزرگی و گستردگی کشور چین در حدی که سنت و فرهنگ مردم آن بر اساس منطقه جغرافیایی و قومیت تفاوت دارد.

بیش از 1 میلیارد نفر و 56 گروه اقلیت قومی در کشور چین زندگی می‌کنند که گروه «هان» با حدود 900 میلیون نفر بزرگ‌ترین قوم چینی به شمار می‌رود. به طور کلی چینی‌ها یک جامعه گروه محور هستند که متعهد‌اند نسبت به خانواده، مدرسه، گروه کاری یا کشورشان، ارتباط گروهی داشته باشند. برای حفظ هارمونی، در همه حال رفتار مناسب را رعایت کرده و کاری نمی‌کنند که باعث خجالت کسی شود. آنها حتی حاضرند به خاطر منافع گروه، از احساسات خود بگذرند. اگر در یک جلسه با نظر کسی مخالف باشند سکوت می‌کنند تا آبروی طرف مقابل حفظ شود.
مذهب و هنر مردم چین
طبق نظر شورای روابط خارجی، حزب کمونیست چین که بر این کشور حکومت می‌کند، به خدا اعتقادی ندارد اما طی چند دهه اخیر به تدریج مذاهب دیگر را پذیرفته‌اند. در حال حاضر فقط پنج دین رسمی در این کشور وجود دارد و با اینکه قانون اساسی چین به آزادی مذهب رأی داده اما هر مذهبی غیر از بودایی، تائوئیسم، اسلام، کاتولیک و پروتستان غیرقانونی تلقی می‌شود. حدود یک چهارم مردم پیرو تائوئیسم و کنفوسیوس و دیگر ادیان سنتی هستند. کنفوسیوس بر اساس رفتار و اخلاق انسان‌ها و بر تعهد مردم نسبت به یکدیگر تأکید دارد. خوب است بدانید که اصول اصلی آن بر پایه 5 رابطه مختلف یعنی رابطه بین کارفرما و کارگر، زن و شوهر، والدین و فرزندان، دوست و دوست، و برادر و خواهر بنا شده است. گروه‌های اقلیت پروتستان و کاتولیک از اوایل قرن 19 در این کشور حضور داشته‌اند اما موفقیت چندانی در تغییر مذهب چینی‌ها به دین خود به دست نیاورده‌اند. جمعیت بودایی‌ها، مسلمانان و مسیحیان نیز بسیار کم است.

هنر چین تاثیر زیادی از تاریخ غنی و عرفانی این کشور گرفته است، به طوری که بسیاری از مجسمه‌ها و نقاشی‌ها، تمثیلی از شخصیت‌های روحانی بودایی هستند. بسیاری از سازهای موسیقی نیز به فرهنگ چینی گره خورده‌اند. هنرهای رزمی شرقی در همین منطقه شکل گرفته و «کونگ فو» را هم آن‌ها ابداع کرده‌اند. این تکنیک مبارزه که از روی حرکات حیوانات گرفته شده، در اواسط دهه 1600 به وجود آمده است. نویسندگان و فیلسوفان پرشور و متعصبی در میان چینی‌های باستان مخصوصاً در دوران سلسله مینگ و چینگ زندگی می‌کردند که این موضوع را می‌توان در تاریخ پرمایه عبادت در این کشور دید.

غذاهای چینی
غذاهای چینی مثل سایر جنبه‌های زندگی مردم این کشور به شدت تحت تاثیر جغرافیا و تنوع قومی آن بوده است. یکی از سبک‌های غذا «کانتونیز» (Cantonese) بوده که شامل غذای سرخ شده با حرارت زیاد می‌شود و سبک «سیچوآن» (Szechuan) که متریال اصلی آن بادام زمینی، ارده کنجد و زنجبیل است. برنج به عنوان منبع غذایی اصلی چین بوده و عامل مهمی برای کمک به رشد جامعه به حساب می‌آید. رژیم غذایی مردم شامل جوانه‌ لوبیا، کلم و پیازچه می‌شود و از آنجا که گوشت زیادی مصرف نمی‌کنند، توفو منبع اصلی پروتئین در غذاهای چینی است.
آداب معاشرت و هدیه دادن چینی‌ ها
احوالپرسی در این کشور رسمی بوده و همیشه با مسن‌ترین فرد شروع می‌کنند. در برخورد با خارجی‌ها معمولاً دست می‌دهند. در جریان باشید که اکثر چینی‌ها در حین احوالپرسی به زمین نگاه می‌کنند. آنها را با نام خانوادگی یا عنوان‌شان صدا کنید تا به شما اجازه دهند از یکی از نام‌های کوچک‌شان استفاده کنید. حس شوخ طبعی زیادی داشته و وقتی با کسی احساس راحتی می‌کنند مثل آب خوردن به خودشان می‌خندند. آماده باشید که اگر شرایط مناسب بود شما نیز به خودتان بخندید.
به طور کلی مردم در سال جدید چینی، عروسی، تولد نوزادها و اخیراً هم سالروز تولد افراد به هم هدیه می‌دهند. چینی‌ها عاشق غذا هستند، پس یک سبد غذا می‌تواند هدیه‌ای عالی برای آنها باشد. به یاد داشته باشید که یکسری وسایل را نباید به عنوان هدیه انتخاب کنید مثلاً ساعت، دستمال یا صندل حصیری به مرگ و تدفین مرتبط بوده و برای هدیه مناسب نیستند. قیچی، چاقو و اشیای تیز نشانه بر هم زدن یک رابطه‌اند. گل نیز در همین لیست قرار می‌گیرد چراکه برای چینی‌ها با مراسم خاکسپاری گره خورده است. هدایای خود را در کاغذهای سفید، سیاه یا آبی کادو نکنید. از آنجا که عدد 4 نشانه بد شانسی ولی عدد 8 نماد خوش شانسی است، پس اگر هدیه‌ای با این تعداد به میزبان بدهید یعنی برای او شانس آورده‌اید. در نهایت هم هدیه خود را دو دستی تقدیم کنید.
آداب مهمانی چینی‌ ها
چینی‌ها ترجیح می‌دهند مهمانی‌های خود را به جای خانه، در مکان‌های عمومی برگزار کنند؛ به خصوص که مهمان خارجی داشته باشند. پس اگر شما را به خانه خود دعوت کردند بدانید که افتخار بزرگی نصیب‌تان شده است و چنانچه نمی‌توانید دعوت آنها را بپذیرید بهتر است علت آن را توضیح دهید تا بی‌احترامی تلقی نشود. حتماً به موقع خود را به مهمانی برسانید و یک هدیه کوچک برای میزبان ببرید. طبق رسم کفش‌های خود را قبل از ورود به خانه درآورید. موقع خوردن غذا صبر کنید تا به شما بگویند کجا بنشینید، معمولاً صندلی روبه‌روی در را برای مهمان افتخاری در نظر می‌گیرند. میزبان نفر اولی است که غذا را شروع می‌کند. هر غذایی که به شما تعارف کردند باید امتحان کنید اما هیچ وقت تکه آخر ته سینی غذا را بر ندارید. استخوان غذا را در کاسه خود نگذارید، بلکه آنها را روی میز یا در یک کاسه مخصوص قرار دهید. اگر دیگران غذا را هورت کشیدند ناراحت نشوید، آنها با این کار نشان می‌دهند که از غذای خود لذت می‌برند.