پل معلق 25 آپریل :: بوکینگ پرشیا

پل معلق 25 آپریل به عنوان یکی از شگفتیهای لیسبون شناخته می‌شود

که بر روی باریکترین قسمت رودخانه تاقوس (به اسپانیایی: تاخو) قرار گرفته است.
پل معلق فلزی 25 آپریل لیسبون که بیست و سومین پل معلق بزرگ دنیا و بزرگترین پل معلق اروپا به شمار می‌رود، تا حدود زیادی از نظر رنگ و طراحی شبیه به پل گلدنگیت سانفرانسیسکو است؛ حتی از آن به عنوان خواهر دوقلوی گلدنگیت هم یاد میشود. اسم این پل به تاریخ انقلاب میخک (جمهوری) در تاریخ 25 آپریل 1974 اشاره دارد. این پل معلق، لیسبون را در کرانه شمالی به ناحیه پرتردد آلامدا در کرانه جنوبی متصل میکند. پل 25 آپریل یکی از آثار معماری شگفت انگیز لیسبون است که با گذشتن از آن میتوانیم به صورت هیجان‌انگیزی، بدون اینکه چیز دیگری حواسمان را پرت کند، وارد شهر شویم و از تماشای مجسمه باشکوه مسیح لذت ببریم.
پل 25 آپریل حدودا 100 متر از پل گلدنگیت سانفرانسیسکو بلندتر است و دلیل اصلی شباهت این دو پل وجود یک سازنده مشترک است. هر دو پل، علاوه بر شباهتهای ظاهری، در نقاط زلزلهخیز واقع شدهاند و طراحیشان هم تقریباً یکسان صورت گرفته است. برای استحکام هرچه بیشتر فونداسیون این پل فلزی معلق، ستون جنوبی پل تا 79 متر زیر سطح آب کشیده شده و در صخرههای کف دریا جا خوش کرده است.

واقعیت های جالب درباره پل 25 آپریل
از اواخر قرن نوزدهم میلادی پیشنهادهایی مطرح میشد که روی رودخانه تاقوس پل زده شود، اما کار به تاخیر افتاد و نهایتا سال 1958 بود که این نقطه برای احداث پل انتخاب و کار آغاز شد. شرکت سازنده پل وابسته به کمپانی صادرات فولاد ایالات متحده در مزایده به پیروزی دست یافت و ساخت پل را در ماه نوامبر سال 1962 کلید زد و برای تکمیل پروژه از حدود 3000 کارگر کمک گرفت. ساخت پل حدودا 45 ماه به طول انجامید و در تاریخ 6 آگست 1966، یعنی 5 ماه زودتر از موعد افتتاح شد. مجموع هزینه دولت پرتغال برای این پل نزدیک به 32 میلیون دلار بود که حدودا در طول 25 سال جمعآوری شد. پل تا سال 1998 که پل واسکوداگاما احداث شد، به عنوان اصلیترین نقطه ارتباطی شمال و جنوب پرتغال شناخته میشد. اما بعد از احداث واسکوداگاما، مهندسان پرتغالی با کمک همان شرکت سازنده، تمرکزشان را به تقویت ساختار پل 25 آپریل معطوف کردند و با استفاده از کابلهای قوی، ایمنی پل را افزایش دادند.

نام پل ابتدا سالازار (salazar) بود، اما بعد از انقلاب جمهوری سال 1974، نام پل هم براساس تاریخ انقلاب تغییر پیدا کرد و عنوان سالازار (الیورا سالازار، نخست وزیر و دیکتاتور اسبق پرتغال) از آن حذف شد. سال 1995 و با افزایش تردد مردم در منطقه مسکونی آلامدا، پل هم توسعه پیدا کرد و تعداد لاینهایش از 4 به 6 عدد رسید. سال 1999 بود که زیر سطح خاکی پل، یک لاین مخصوص قطار هم ایجاد شد که تنها مسیر قطار برای حرکت از لیسبون به سمت جنوب به شمار می‌رود.
جاده پل حدوداً هفتاد متر بالاتر از سطح رودخانه قرار دارد، درنتیجه کشتیهای حمل بار یا قایقهای تفریحی میتوانند خیلی راحت از زیر پل عبور کنند و وارد اسکلههای لیسبون شوند. طول پل 25 آپریل درمجموع 2.3 کیلومتر است. فاصله میانی پل حدود 1013 متر است و در طرفین آن دو ضلع 483 متری جانبی وجود دارد؛ در بخش شمالی پل، دو ضلع و در قسمت جنوبی هم یک ضلع بیرونی قرار گرفته است که هرکدام تقریباً 100 متر طول دارند. بلندای دو ستون اصلی هم 190 متر است.
هزینه لازم برای حرکت خودروها از روی پل 25 آپریل، 1.45 یورو است که هنگام حرکت به سمت شمال برای ورود به لیسبون اخذ میشود؛ برای کاهش ترافیک پل، هنگام خروج از خودروها وجهی دریافت نمیشود. پیش از این در طول ماه آگست از افراد بابت گذشتن از پل هزینهای اخذ نمیشد، اما از زمانی که پرتغال هم درگیر بحران رکود اقتصادی شد، تمام ایام سال از خودروها هزینه عبور و مرور دریافت میشود. پل با وجود ظرفیت اضافهای که دارد، بازهم در ساعات شلوغی نسبتاً قفل میشود؛ جالب است بدانید که هر روز بهطور میانگین 150 هزار خودرو از پل 25 آپریل عبور میکنند.