ریودوژانیرو
با قرار گرفتن رو به روی ساحل جنوبی اقیانوس اطلس، ریو دو ژانیرو دومین شهر بزرگ در برزیل است که برای یکی از زیباترین مناظر طبیعی در کلان شهری بزرگ ، در جهان مورد ستایش قرار می گیرد. چشم انداز خیره کننده تنها یکی از دلایلی است که گردشگران را به سمت ریو می کشاند. در طول فصل کارناوال، خیابان ها پر از موسیقی و رقص با لباس های پر زرق و برق می شود که خوش گذران ها را از سراسر جهان جذب می کند. در هر زمان از سال، گردشگران نمی خواهند جاذبه های برتر در ریو دو ژانیرو را از دست بدهند.
محله لاگوا (Lagoa Neighorhood)
لاگوا نه نتها محله ای منحصر به فرد در منطقه ی مرفه زونا دو سول می باشد، بلکه سومین محله ی گران قیمت در تمام جنوب آمریکا است. همچنین محلی برای یک تالاب بزرگ شناخته شده به عنوان لاگوا رودریگو دِ فریتاس است. مسیر چهار مایلی دور تالاب مرکز مورد علاقه ی دوچرخه سواران است. کافه ها در فضای باز و رستوران ها در امتداد ساحل ، چشم انداز خیره کننده ای از تالاب و ساحل را نمایش می دهند.
ورزشگاه ماراکانا (Maracana Stadium )
فوتبال یکی از مهم ترین ورزش ها در برزیل می باشد و ورزشگاه ماراکانا یکی از نقاط دیدنی مهم در ریو است. این ورزشگاه هنگامی که بالاترین ظرفیت برگزاری فوتبال در جهان قادر بود 200،000 نفر را در خود جای دهد، در سال 1950 افتتاح شد. در دوران مدرن، ظرفیت این ورزشگاه برای ملاحظات ایمنی و تهیه ی صندلی برای تمام طرفدارن، کاهش یافت. این ورزشگاه تا اندازه ای در آماده سازی برای جام جهانی 2014 باسازی شد، و در حال حاظر ظرفیت جای دادن 80000 تماشاگر را دارد که آن را تبدیل به بزرگترین ورزشگاه در جنوب آمریکا کرده است.
پارک ملی تیجوکا (Tijuca National Park)
پارک ملی تیجوکا یکی از بزرگترین جنگل های شهری در جهان است و منطقه ای بزرگ از چشم اندازی عمدتا کوهستانی را پوشش می دهد. گردشگران می توانند به پیکو دا تیجوکا ، بلند ترین نقطه ی ریو بروند، و از چشم انداز وسیع خلیج گوآنابارا و شهر لذت ببرند. این پارک ملی تقریبا در اوایل دهه ی 1800 با تجاوز مزارع قهوه نابود شد، و در نیمه ی دوم قرن درخت های بسیاری ، نزدیک به نه میلیون کاشته شدند. جاذبه ها شامل کلیسای کوچک مایرینک می شود که نقاشی های دیواری کاندیدو پُرتِناری، نقاش نئو رئالیستی معروف برزیلی در آن وجود دارد.
محله لاپا در بخش مرکزی شهر ریو قرار دارد، و زمانی منطقه ی فواحش در برزیل بوده است. امروز ، این محل برای زندگی شبانه و پر جنب و جوشش شناخته شده است. این شهر پر از کافه همراه با موسیقی و رقص است که در شب های آخر هفته به خیابان ها کشیده می شود. قدمت معماری محله به دهه ی 1800 برمی گردد که مجسم کننده ی منظره ای زیبا می باشد.اینجا مکان مناسبی برای ملاقات با دوستان می باشد و شهروندان ریو الگوی غذای محلی هستند،که کوکتل ملی را با نیشکر،مشروب قوی و لیمو ترش درست می کنند. اسکادِریا سِلارُن، مجموعه ی معروفی از پله های متصل شده به هر دو محله ی لاپا و سانتا ترزا است.
محله سانتا ترزا (Santa Teresa Neighborhood)
سانتا ترزا بر روی تپه ای مشرف به بندر شهر قرار دارد، این محله گردشگران را به زمان گذشته و تجربه ی کشاورزی قرن نوزدهم در ریو ، قصرها و سنگ فرش خیابان ها دعوت می کند. تا سال 1896 منطقه از توسعه فرار می کرد تا این که قناتی که محله را به شهر مرتبط می ساخت ساخته شد. این منطقه پناهگاهی برای هنرمندان، موسیقی دانان و نویسندگان در قرن 20 بود، و اگر چه مجتمع ها و بوتیک های مد روز در محله زیاد شدند، اما هنوز هم محل مورد علاقه ی هنرمندان می باشد. واگن برقی سانتا ترزا به عنوان جاذبه ی توریستی محبوب در ریو دو ژانیرو استفاده می شد اما پس از یک تصادف جدی تعطیل شد
باغ گیاه شناسی جاردیم (Jardim Botanico)
باغ گیاه شناسی جاردیم در غرب محله لاگوا قرار دارد و محل نگه داری 8،000 گونه گیاهی می باشد. این باغ در اوایل دهه ی 1800 ساخته شد و دارای نمونه های رشد یافته ی بسیاری مانند خیابان هایی از درختان نخل قوی می باشد. گروه گردشگران برای مشاهده ی 600 گونه ارکیده به این پارک می آیند. این باغ شامل تعدادی بنای تاریخی، چشمه ها و ویژگی های دیگر مانند باغ ژاپنی، یک برکه پر از نیلوفرهای آبی و موزه ی محیط زیست که تمرکز نمایشگاه ها بر روی محیط زیست را نشان می دهد، می شود.
کوه کله قندی شکل (Sugarloaf Mountaina)
کوه کله قندی و صخره ای در برزیل و شمال شرقی ساحل کُپاکابانا در ریو دو ژانیرو قرار دارد. این قله 400 متر (1300فوت) بالاتر از دهانه ی خلیج گوآنابارا قرارگرفته و دارای سنگ کوارتز و گرانیت می باشد و گردشگران می توانند با ماشین برقی از طریق دیوار شیشه ای به بالاترین نقطه برسند. ماشین برقی هر بیست دقیقه از پای تپه ی بابل حرکت می کند و به بالای تپه مارو دا اورکا صعود می کند.
ایپانما (Ipanema)
این ساحل در آهنگ بوسا نوا "دختری از ایپانما" در دهه ی 1960 معروف شد، و یکی از نقاط توریستی محبوب ریو باقی ماند. ایپانما به طور معمول سال های سال است که به عنوان " بهترین ساحل جهان" برگزیده می شود. این ساحل توسط شبکه ی سازمان یافته ای از مغازه ها، کافه ها و رستوران ها، همچنین مجموعه ای از گالری های هنری، سالن تئاتر و باشگاه، مرز بندی شده است. ایپانما بین سواحل کُپاکابانا و لِبلُن قرار دارد که در منطقه ی جنوبی مجللی می باشد. اداره ی پست ساحل را به چند بخش تقسیم کرده است و گروه های مختلفی از مردم تمایل دارند در هر منطقه جمع شوند. خانواده ها در بخش های بین پست 11 و 12 قرار دارند، در حالی که منطقه ی نزدیک به پست 9 برای جذب افراد علاقه مند به حمام آفتاب و هنرمندان آزاد اختصاص داده شده است.
کُپاکابانا (Copacabana)
کُپاکابانا در غرب توسط آرپوادُر ، ساحل مورد علاقه ی موج سواران ، از ایپانما جدا شده است. همیشه به نظر می رسد مردم محلی ریو یک بازی فوتبال یا والیبال دارند، و فروشندگان با صدای بلند،نوشیدنی ها و تنقلات خود را از دکه هایی که در امتداد ساحل وجود دارند، می فروشند. در قلعه کُپاکابانا ، یک پایگاه نظامی و یک موزه زمان جنگ وجود دارد که در انتهای ساحل برای عموم باز است. در طول ساحل و جلوی قلعه، ماهی گیران صیدهای صبح شان را برای فروش عرضه می کنند. گردشگران و مردم محلی ریو ، به طور مساوی دوست دارند در طول تفرجگاهی که مرز 4 کیلومتری از ساحلی طولانی است قدم بزنند. کُپاکابانا در اصل در دهه 1930 ساخته شد و طراحی شبیه به موج، روی سنگ های سفید و سیاه دارد. تفرجگاه های داخل کشور، به طور فشرده به صورت هتل ها و آپارتمان های چند طبقه ای هستند.
مسیح نجات دهنده (Christ Redeemer)
مجسمه مسیح نجات دهنده در ارتفاع 710 متری بر روی قله کُرکُوادو قرار دارد. ساخت و ساز این مجسمه در سال 1922 در روزهای اوج جنبش هنر دکو آغاز شد، و این مجسمه ی بتونی و سنگی، به عنوان بزرگترین مجسمه ی طراحی شده در جهان در نظر گرفته می شود. بیشتر بازدیدکنندگان برای رسیدن به پایه ی مجسمه از قطار عمودی استفاده می کنند. زمانی گردشگران مجبور بودند برای رسیدن به این بنای تاریخی صدها پله را طی کنند. امروزه، آسانسورها و پله های برقی برای کوتاه شدن راه در دسترس هستند.
